Europees Hof: Armeense versie van 1915 niet de ware

In 2007 werd de Turkse politicus Doğu Perinçek door de Armenen-lovers van Zwitserland juridisch veroordeeld. Hij weigerde de Armeense versie van de historie als de ware te erkennen. Tot aan het Europees Hof vocht hij de Zwitserse uitspraak aan.

Op 17 december 2013 werd Perinçek in het gelijk gesteld. Maar Zwitserland, aangespoord door Armenen en hun handlangers*, ging in beroep. De golddigster Amal Clooney zag haar kans en liet zich inhuren om ze te helpen.

* Zelfs Turken uit Turkije riepen ertoe op. Zoals de Vereniging voor "Mensenrechten" (HRA), zie dit artikel in de Armenian Weekly.

 

George Clooney’s fake-bruid de centen binnen, Armenen weer met een kater achtergelaten.

Tevergeefs allemaal.

De ECHR heeft nu met een grote meerderheid van stemmen dat beroep van Zwitserland en de andere heksenverbranders ongegrond verklaard. Enkele belangrijke punten uit de uitspraak zijn:

 • Het Hof zegt in feite dat de Armeense versie van 1915 niet de ware is. Er mag discussie over gevoerd worden omdat het niet bewezen is. Je mag dus je mening over geven. Dat verbieden is ondemocratisch* en daarom is Zwitserland en co op de vingers getikt. 

* Wat bijvoorbeeld de Vrije Universiteit in april geflikt heeft was iets wat je in een dictatuur tegenkomt en dus fout. Ik roep de studentenvereniging Anatolia op om die stalinisten uit te roken door volgend jaar professor McCarthy weer uit te nodigen en bij afwijzing het bestuur voor het gerecht te slepen. Gebruik deze uitspraak van het Europees Hof.

(De G-maffia heeft geprobeerd de Armeense leugens er als een wetenschappelijk bewezen feit te slijten en er daarom geen discussie over zou mogen zijn. Het Hof geloofde er geen snars van. Begrijpelijk, zie wat je hier op de weblog zoal tegenkomt aan leugens en fraude van deze flessentrekkers).

• Artikel 10 van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens werd door Zwitserland geschonden. Die gaat over vrijheid van meningsuiting.

• De Zwitserse wet had een internationale uitspraak als basis dienen te hebben. Het Hof doelde op een vonnis van een internationaal tribunaal zoals in het geval van de Srebrenica-genocide.

De uitspraak van het Hof is definitief. Europese landen die wetten hebben waarin kritiek op de Armeense leugens juridisch vervolgd wordt, moeten nu inbinden. Turken en andere critici dienen ze voortaan met rust te laten.

Behalve Zwitserland is dat Frankrijk. Die dient zijn stalin-wetten in de prullenbak te kieperen. Net als Zuid-Cyprus. Grieks-Cyprioten hadden namelijk recent een wet hierover aangenomen. Ook deze losers zullen dienen in te binden.

(Nederland hoeft het niet te doen, de pogingen van de stalinisten van ChristenUnie waren immers mislukt)

Het is 2015. Dit had het topjaar van deze maffia moeten zijn, maar ze falen keer op keer. Ze hadden dus hun hebzucht moeten bedwingen.

Voor de Turken en andere critici breekt nu een periode aan om korte metten te maken met deze maffia.

Hun belangrijkste taak voor de komende jaren is het uitroken van universiteiten (en "wetenschappelijke" centra zoals het NIOD) die deze fraude en bedrog legitimeren. Diverse (westerse) universiteiten verkondigen onder de mom van wetenschap de verminkte historie van 1915 als het ware. Die moet men nu aanpakken.

Zoals ik steeds schreef: het is een aflopende zaak van de Armenen en hun handlangers. De richting waarin ze gaan is neerwaarts, richting ondergang. In kritische omgevingen houden hun leugens niet stand. Dat is met deze uitspraak van het Europees Hof weer getoond.

De Armeense nongenocide: beslissende uitspraak Europees Hof

Morgen gaat het Europees Hof van de Rechten van de Mens een beslissende uitspraak doen.

Eerder had ik hun uitspraak uit december 2013 besproken.

De Armenen en hun handlangers zijn erna in beroep gegaan. Het Europees Hof staat nu op het punt een definitieve uitspraak te doen over de Armeense kwestie.

Ze gaan nu het volgende besluiten:

1. Mag je de Armeense aantijgingen bekritiseren?

Als het antwoord nee is, dan mag je de Armeense leugens en bedrog niet in twijfel trekken. Je dient dan deze verminkte historie als de waarheid te accepteren. De racistische versie van de geschiedenis zoals de Armenen en hun anti-Turkse (voornamelijk christelijke) sympathisanten verkondigen dien je dan als de ware historie te zien.

Het Hof zal dan hun eerdere uitspraak moeten inslikken waarin ze zeiden dat alleen in dictaturen historische kwesties zo worden behandeld.

De vraag is dus of het Hof (christelijke) landen vrijbrief zal gaan geven of ze zich als dictaturen mogen gedragen.

Wat ze dan ook moeten terugnemen is dat alleen een door een internationaal tribunaal als een genocide bestempelde gebeurtenis bescherming geniet tegen kritiek. De genocide op joden (Holocaust) of die op moslims (Srebrenica) is zo’n genocide. De Armeense nongenocide is dat niet. Het Hof moet nu beslissen of de Armenen met hun leugen die privilege mogen krijgen.

2. Als ze besluiten om de Armeense verhalen toe te staan bekritiseren blijft alles bij het oude.
Voor Turkije breekt dan het moment aan om de laatste bastion van de Armenen en hun trawanten uit te roken: de (westerse) universiteiten.

Updates zullen morgen volgen.

De PKK, in de voetsporen van de Armeense Dashnak (III)

(deel II)

Wat we nu met de PKK zien is een nagenoeg exacte herhaling van zetten uit het verleden. Een eeuw terug waren de Armeense terreurgroepering van de Dashnak*, met hun project bezig. Hun Koerdische evenknieën hebben nu het stokje overgenomen.

* De Hunchak was destijds ook actief, maar de Dashnak werd later de dominante Armeense terreurclub.

De Anatolische gebieden waar ze hun staten wilden/willen vestigen overlappen elkaar grotendeels. Armenen probeerden Oost-Anatolië af te pakken van de Turken. De Koerden bezig met Zuidoost Anatolië.

Wat ook in het oog springt is dat deze clubs gesteund werden/worden door het buitenland. Onder toeziend oog van hun buitenlandse meesters gaan ze aan de slag om Turkije te treffen.

Europese support is hierin overduidelijk. Niet verrassend gezien de eeuwenlange rivaliteit tussen Europa en de Turken.

De Anatolische minderheden hebben voor Europa in dat conflict slechts één functie: die van proxies. Ze worden gebruikt als huurlingen om Turkse belangen te treffen. De Armenen en de Grieken zijn “verbruikt”. De Koerden zijn nu aan de beurt. 

Steun aan de PKK is niet beperkt tot alleen Europa. We zien het ook in andere contreien met een anti-Turkse oriëntatie zoals Rusland of Iran. Maar epicentrum deze support ligt in Europa.(N =Navo 'bondgenoot')

De steun die deze anti-Turkse terroristen genieten in Europa kom je op allerlei terreinen tegen. 

Hun politici die bij terreur van ISIS/Daesh of Al Qaeda moord en brand schreeuwen, kijken de andere kant op als de PKK misdaden pleegt. Dezelfde houding die we tegenkwamen toen Armenen terreur bedreven tegen (Ottomaans-)Turkse belangen. Als die misdaden pleegden, werden vrijgeleides afgedwongen.

Hun justitie legt ze geen duimbreed in de weg en staat ze toe om bijvoorbeeld kantoren en filialen te runnen op hun grondgebied. Kopstukken van anti-Turkse terreur kunnen vrijelijk op hun grondgebieden rondlopen. Dit zagen we in het verleden met de Armeense terreurclubs, en zien we wederom heden terug met de PKK*.

* Zie ook het artikel ‘Nederland en de PKK’.

Ook de media speelt een dubieuze rol wat betreft deze Anatolische terroristen. Heden worden de terroristen van de PKK verkocht als ‘vrijheidsstrijders’ of ‘rebellen’. Ze ‘terroristen’ noemen is taboe in die media. Vergelijk hun berichtgevingen over andere gewelddadige organisaties zoals de IRA, ETA, RAF of ISIS/Daesh.

Zoiets zag je ook met de Armeense extremisten van Dashnak. Ze werden bijvoorbeeld als “revolutionairen” gesleten. Of als de Ottomaanse justitie ze na hun terreurdaden arresteerde, werden ze als “politieke gevangenen” aan de man gebracht.

Een ander frappante gelijkenis tussen de Armenen en de Koerden betreft ‘hervormingen’. Dezelfde scenario’s als destijds met de Ottomaanse Armenen zien we nu met de Koerden.

Het begint met ‘ze worden onderdrukt’*. Daarom zijn er ‘hervormingen’ nodig zodat ze bescherming krijgen tegen de evil Turken. Vandaar dat men in Europa begrip voor toont dat vanuit de Koerdische hoek men met wapens in de weer is.

* In de serie Bloedbroeders kwam dit van ‘hervormingen’ met de Armenen ook voor, zie verslag van deel 2 (op 18:41) of deel 3 (op 12:38).

Tot slot wil ik het kapotscheuren van eeuwenoude co-existentie tussen Anatolische volkeren bespreken.

De Armeense extremisten lukte in nauwelijks 25 jaar om de Turken en Armenen uit elkaar te drijven. Ze zijn nu erfvijanden geworden. Weg is de bijna duizend jaar samenleven. Datzelfde presteert nu de Koerdische PKK. Net als bij de Armenen kan Europa voor deze afloop bedankt worden.

Europa, de motor van uit elkaar splijten van Anatolische volkeren.