Hoe Bill Gates geld verdient door Turken zwart te maken - IV (slot)

(vervolg van deel III)

In vorige blogs zagen we dat Bill Gates met een site van hem (Corbis geheten) foto’s van een oud fotoalbum die ze in handen hadden gekregen, te gelde probeert te maken. De foto’s zijn doorspekt met kwaadaardige bijschriften gericht tegen Turken.

Deze foto’s zijn zeer waarschijnlijk afkomstig van christenmissionarissen. Hun organisaties worden regelmatig genoemd bij de foto-bijschriften (zoals de Y.M.C.A. of het Near East Relief).
In de periode waarin de foto’s zijn gemaakt (de Eerste Wereldoorlog en enkele jaren erna) waren christenmissionarissen bijna een eeuw in het Ottomaanse rijk actief.

Ze waren erheen gegaan om zieltjes te winnen voor het christelijke geloof. Maar in die 100 jaar dat ze rondhingen in het Ottomaanse rijk, lukte het ze niet om één moslimTurk te bekeren. Ze werden er natuurlijk razend van. 

Daarom richtten ze hun pijlen op de medechristenen zoals de Armenen. Die hingen een andere christelijke stroming aan dan die van de missionarissen, vergelijkbaar zoals bij moslims met soennieten en sjiieten. Ondanks dat het om medechristenen ging, maakten ze kennis met de bekeringsijver van de missionarissen. Bij de Armenen boekten de missionarissen succes: enkele tienduizenden van ze bekeerden zich tenslotte tot het protestantisme of katholicisme.

Toen het Ottomaanse Rijk in oorlog verkeerde bleven de Armenen natuurlijk niet gevrijwaard van de gevolgen. Net als de Turken of Koerden hadden ze te maken met honger, ziekte en oorlogsgeweld. Voor de christenmissionarissen waren de christelijke Armenen meer aandacht waard omdat ze medegelovigen waren. Daarom sprongen ze voor ze op de bres en boden ze hulp. Hiervoor was geld nodig.

Het fotoalbum van christenmissionarissen waar ik eerder over had schilderde dus de moslimTurken als wrede christenmoordenaars of slavenhandelaren af.
De christelijke hulporganisaties verspreidden in hun leugens daarom bijvoorbeeld over slavenmarkten waar Armeense christenvrouwen werden verkocht of naar harems moesten. Het is natuurlijk een gruwel als blijkt dat de vrouwen van medegelovigen als slavinnen te werk werden gesteld.

Slavernij in het Ottomaanse rijk was toen deze zaken zich zouden hebben afgespeeld allang afgeschaft.
In het Ottomaanse rijk was er tevens één harem: die van de Sultan. Alle andere harems zijn ontsproten uit fantasieën van deze christenmissionarissen en andere fantasten.

Deze verhalen over arme Armeense vrouwen die als slavinnen werden verkocht (en die bijvoorbeeld getatoeëerd zouden zijn ter identificatie, zoals de zwarte negerslaven door hun christelijke plantage-eigenaars gebrandmerkt werden) of hoe wreed de Turken tegen Armenen tekeer gingen, komen van christenmissionarissen die doordraafden in hun verbeelding om geldfondsen te verwerven.

Door met wilde en gefantaseerde wreedheden van de Turken in te spelen op christensentimenten van hun gehoor in Europa en Amerika stroomde het geld met bakken naar binnen. 
De Amerikaanse christenhulporganisatie Near East Relief heeft de voorgaande praktijken toegepast. En ze waren heel succesvol mee. Zij hebben met hun verhalen (omgerekend) bijna 2 miljard dollar binnengehaald.

De Turken blijft men zwartmaken met de teksten van deze missionaris-bedriegers. Mede dankzij de rijkste man van de wereld die het nodig vindt om hun haatpropaganda te verspreiden en er geld mee te verdienen.

Tussendoor:
Missionarissen werkten buiten de landsgrenzen. De missionarissen uit de VS gingen dus bijvoorbeeld in het Ottomaans rijk hun christelijke boodschap uitdragen. Deze missionarissen zouden met hun haatpropaganda tegen de Turken grote kwaad aanrichten.
Dat deze lieden gewoon is om schade aan te richten blijkt uit het gedrag van hun collega's binnen de VS zelf. Het betreft de duizenden priesters uit de VS die zich tientallen jaren aan tienduizenden Amerikaanse kinderen hadden vergrepen.

Hoe Bill Gates geld verdient door Turken zwart te maken - III

(vervolg van deel II)

Een andere foto uit de Bill Gates-site laat de gebruikelijke oplichterspraktijken van christelijke hulporganisaties zien. Het gaat om een leugen over de strijd om de stad Maraş. Het is overigens een bekend verhaal die in de Armeense propaganda wordt rondverteld.

In de foto met de code U108506INP komen we deze Maraş-leugen tegen.

In de foto laat men een onschuldige foto zien van een boer met ossenwagen. Het oorspronkelijke bijschrift is doorspekt met effectbejag om in te spelen op het christelijke gehoor:

“Dit is een plein in Marash, Cilicië, met een primitieve ossenwagen en ossen met de eigenaar die zijn buffels de nodige rust geeft na een tocht van de nabijgelegen heuvels. Marash is de scène van één van de meest wrede slachtingen begaan door de Turken. Tijdens hun gevechten met de Fransen die de stad bezet hielden, werden 5000 Armenen, merendeels vrouwen en kinderen, doodgeschoten of afgeslacht. Armenen die bij de Near East Relief* onderdak hadden, bleven hier niet van vrij gewaard. Eén van de gebouwen van de hulporganisatie werd geplunderd en de aanwezige Armeense vluchtelingen werden afgemaakt.”

(*Near East Relief is een christelijke hulporganisatie)

De wrede Turken kenden geen mededogen en botvierden zelfs hun bloeddorst op onschuldige Armenen die hun toevlucht zochten in de gebouwen van hulpverlenende organisaties. De werkelijke feiten over Marash blijken totaal anders te zijn geweest.

Onder Mustafa Kemal Pasja (die later de naam Atatürk kreeg) werden de bezettende machten van de Fransen en Britten met aan hun zijde hun Griekse en Armeense vazallen op Anatolisch gebied bestreden.

In de stad Maraş (heden Kahramanmaraş geheten, in de buurt van de Turkse stad Adana) woedde in januari 1920 een veldslag tussen de legers van Mustafa Kemal Pasja met het Franse bezettingsleger.

De Fransen hadden de Armenen beloofd dat ze in die regio (Cilicië geheten) een eigen staat zouden krijgen. Daarom namen vele (Ottomaans) Armeense mannen dienst in hun bezettingsleger. Het coalitieleger van de Fransen en hun Armeense huurlingen werd door de Turken in de pan gehakt.

Na de nederlaag van het Franse bezettingsleger in Maraş volgden valse berichtgevingen om de Turken in diskrediet te brengen. Ze zouden duizenden Armenen hebben afgeslacht. Volgens 'ingewonnen inlichtingen' van de Britse politicus Lord Curzon, waren er 20.000 Armenen vermoord. Het persbureau Reuter maakte er 70.000 afgeslachte Armenen van.

Een telegram van de Franse premier Millerand naar Londen geeft de werkelijke feiten over deze veldslag tussen de Turken en de Fransen/Armenen weer:

“Ik ben verrast dat Londen inlichtingen zou bezitten waarvan hier niemand op de hoogte is of die te documenteren zijn. Dientengevolge is het tot nu toe onmogelijk om precies vast te stellen of de Armenen ergens zijn afgeslacht. Er wordt veel over gepraat, maar niemand kon mij zekere en precieze inlichtingen geven. Met name de Armeense verliezen in Marash blijken absoluut onjuist te zijn. Het is duidelijk dat de Armenen deelnamen aan de strijd van onze troepen in deze stad en verliezen leden zoals alle troepen. Een serieuze analyse van de cijfers laat zien dat de Armeense verliezen de 1.000 niet overstijgen.”

In de (pro-)Armeense propaganda is voorgaande een terugkerend gegeven:

Wanneer Armenen tegen de Turken de strijd verliezen, verkondigt deze propaganda altijd dat de Armenen afgeslacht of uitgeroeid worden. Die leugen wordt opgesmukt met grote aantallen slachtoffers.

In het geval van Marash was dat zoals hiervoor bleek geen uitzondering. En Bill Gates verleent die oplichters met zulke leugens een grote dienst.



- Lees verder -

Hoe Bill Gates geld verdient door Turken zwart te maken - II

(vervolg van deel I)

Het lijkt erop dat Bill Gates een oud foto-album van christenmissionarissen heeft bemachtigd. Met achterbakse verkooptechnieken probeert hij die foto's te gelde te maken.
De voorbeelden hieronder kunnen dat verduidelijken.

Op zijn site (http://www.corbisimages.com/) kun je zoeken naar onderwerpen. Wanneer je 'Armenian' intypt krijg je resultaten van foto’s die met de Armenen te maken hebben. We zoeken de oudere foto’s (met name de zwart witte).

In de foto met code IH171850 staan kinderen op die volgens de foto ingescheept worden op een schip naar Griekenland.



De lasterlijke tegen Turken gerichte bijschrift ontbreekt niet. Daar lezen we de bewering dat de Ottomaanse Turken de Griekse en Armeense bevolking in Turkije wilden uitroeien. Uitroeien?

Dan moeten de Ottomaanse Turken hun misdaad volkomen verzaakt hebben.

Na WO1 hadden ze met Griekenland uitwisselingsverdragen gesloten waarbij 1, 5 miljoen Ottomaanse Grieken (Grieken woonachtig in Anatolië) werden uitgewisseld tegen 500.000 Turken die in Griekenland woonden. Daarnaast was overeengekomen dat de 250.000 Grieken in Istanbul niet hoefden te vertrekken.

Bijna twee miljoen Ottomaanse Grieken hadden de Turken dus in leven gelaten. Over welke uitroeiing van de Grieken hebben ze het nu?

De Ottomaanse Armenen hetzelfde. De Turken bleken in hun uitroeiingsplannen ruim één miljoen Armenen over het hoofd te hebben gezien.

Bijschriften zoals voorgaande vallen onder de noemer overdrijvingen. Overdrijven is een bekend instrument in bedrijven propaganda.

In foto UWW459INP is een uitgemergeld kind te zien.



Het oorspronkelijk onderschrift bij de foto luidde 'Turkse overwinning'.
Zo wil men (denk aan het fotoalbum van de christenmissionarissen) voorwenden hoe misdadig de Turken wel niet waren. Bill Gates-site doet een schep bovenop met de mededeling:

“Deze kleine Armeen was een menselijk skelet toen hij opgepikt was door een [christelijke] hulpverlener en meegenomen naar een weeshuis in Beiroet. Zulke wrakken lieten de Turken achter.”

De Bill Gates-site heeft het ook veel over Armeense vrouwen en hoe misdadig de Turken met ze omgingen. Enkele voorbeelden:
 
Foto met de code U3266INP laat een rij vrouwen zien.



Bijschrift luidt: 'Vrouwelijke Armeense vluchtelingen'.
 
In de oorspronkelijk bijschrift is te lezen dat deze vrouwen de Turkse misdadigers hadden kunnen ontvluchtten, maar tienduizenden anderen niet. Diegene die de criminele Turken niet lukte te ontvluchten kregen met hun Turkse moslim-overweldigers te maken vanwege hun christelijke geloof. Dat die moslims ook zich aan hen vergrepen om hun vleselijke lusten te botvieren op de arme Armeense christenvrouwen.

Er wordt dus driftig ingespeeld op christelijke sentimenten.

De foto hieronder (zoekcode: VV6468) heeft als onderschrift 'Voormalige Turkse slavin staand tegen de muur'.



De oorspronkelijk bijschrift had het over een Armeense meisje die pasgeleden bevrijd was uit een Turkse huis waar ze als een slavin was gehouden. En dat ze met zorg was behandeld door de Amerikaanse Y.M.C.A. (= christelijke hulporganisatie) in Aleppo. Ook wordt beweerd dat 'haar gezicht en borsten op een afschuwelijke wijze getatoeëerd waren door haar Turkse eigenaar als identificatietekens in het geval ze zou ontsnappen'.

Kijk goed naar de foto: zie je een tatoeage op haar gezicht? Deze bewering van zogenaamde tatoeages door Turken is dus volkomen verzonnen (slavernij was dus al jaren afgeschaft).

Waarschijnlijk zijn het flashbacks van betreffende christenmissionarissen van hun voorvaderen die de negerslaven met gloeiend materiaal brandmerkten.

We zien in het laatste voorbeeld weer de relatie met christelijke hulporganisaties. In dit geval Y.M.C.A. Het is afkorting van 'Young Men’s Christian Association' (Christelijke Jongeren Vereniging).

Die hulporganisaties worden als redders afgeschilderd die de arme Armeense vrouwen (nadat die uit de klauwen van die misdadige Turkse moslims gered zijn) met liefde en zorg op been helpen. Daarvoor is natuurlijk geld nodig. Hoe ze aan dat geld kwamen komt nog ter sprake.

- Lees verder -

Hoe Bill Gates geld verdient door Turken zwart te maken

Bill Gates heeft veel verdiend door zijn Windows uit te laten groeien tot het meest gebruikte besturingsprogramma voor computers. Hij is ermee de rijkste man van de wereld geworden:
op dit moment heeft hij meer dan 50 miljard dollar.

Maar de bijna-monopolie van Windows waarmee hij dit geld binnenhaalde heeft hij niet op een eerlijke wijze bereikt. Gates heeft op diverse slinkse manieren zijn concurrenten kapotgemaakt. Of is daarmee bezig. Onder meer de EU heeft zijn bedrijf Microsoft daarom beboet met honderden miljoenen vanwege dergelijke oneerlijke praktijken.

Gates is ook bezig om een monopolie op foto’s te grondvesten. Via zijn bedrijf Corbis koopt hij ene na andere rechten op foto’s op. Corbis heeft nu tientallen miljoenen foto’s in zijn bezit. Wie van deze foto’s gebruik wil maken moet dokken.

In de site van Corbis ( (http://www.corbisimages.com/)) is zijn catalogus te vinden. Ook vinden we er foto’s over de Armeense kwestie.
Wat opvalt is dat deze foto’s met opgedikte bijschriften zijn omgeven. Telkens worden de Turken met gewoon uitziende foto’s met ene na andere kwaadaardige bijschriften door het slijk gehaald.


- Lees verder -

Malta: de onschuld van de Turken

Op 30 oktober 1918 sloot het Ottomaanse Rijk met zijn oorlogsvijanden het wapenstilstandsverdrag van Mudros. Meteen erna begonnen zijn belagers met het uitvoeren van hun ontmantelingsplannen. In de oorlog hadden de Britten met hun Franse en Russische bondgenoten namelijk een geheim verdrag gesloten over hoe ze dit rijk zouden verdelen.

Het geheime verdelingsverdrag van Sykes-Picot uit 1916.

Hun verdelingsplannen moesten ze wel kunnen rechtvaardigen. Dat kon door de Turken via een oorlogstribunaal veroordeeld te krijgen voor oorlogsmisdaden. Daar ze in de oorlog met propaganda de Turken zwart hadden gemaakt met uitroeiing Ottomaanse Armenen was dat een geschikte manier.

De Turken zelf hadden processen gevoerd om onderling politieke geschillen te slechten. Ook dachten ze zo met de vredesonderhandelingen gunstige voorwaarden te verkrijgen.
Deze processen voerden ze in 1919-1920 (zie ‘De Ottomaanse krijgsraden van 1919-1920’). Maar de geallieerde bezetters waren niet te spreken over de wijze waarop dit te werk ging. Ze spraken over travestie van recht. De internationale rechtsregels werden immers met de voeten getreden.

Daarop namen de Britten zelf het heft in handen om de Turken veroordeeld te krijgen. Ze deporteerden ruim honderd Ottomaanse officials naar het eiland Malta in afwachting van hun processen.

Door de Turken op een eerlijke wijze te veroordelen hoopten de Britten goodwill te kweken bij het afbreken van het Ottomaanse rijk. Het publiek vindt het meestal geen punt om veroordeelde misdadigers kaal te plukken.

Het materiaal van de processen uit 1919 voldeden niet aan rechtsnormen, dus gingen ze op zoek naar echte bewijzen. De Ottomaanse archieven stonden onder de controle van de Britten, dus die werd onderste boven gekeerd. Tevergeefs. Ook de Amerikaanse archieven keerden ze onderste boven. Daar bevonden zich immers ene na andere “ooggetuigenverslagen” van Amerikaanse christelijke missionarissen en diplomaten.

Dit kwam omdat de VS tot april 1917 neutraal was gebleven. Hierdoor had ze in 1915 (het veronderstelde genocidejaar) vele mensen in het Ottomaanse rijk rondlopen. Maar deze getuigenissen bleken onbruikbaar. Het betrof tweedehands getuigenissen of oncontroleerbare geruchten. Dus ook onbruikbaar voor een eerlijke veroordeling.

De eigen publicatie van de Britten uit 1916 “De bejegening van Armenen in het Ottomaanse Rijk 1915-1916” vol met” bewijzen” lieten ze wijselijk links liggen. (het was immers een product van hun Leugenfabriek)

Tenslotte konden de Britten niets anders doen dan de aangeklaagde Turken eind 1921 vrij te laten. De aanklachten waren onhoudbaar gebleken.

De Armenen en hun volgelingen lopen met een wijde boog om het Malta-tribunaal heen. Het is namelijk voor ze een zelfmoordknop.