Nuttige Turkse idioten van de Armeense G-maffia: Hasan Cemal

Cemal Pasja is volgens de Armeense propaganda één van de kwaadaardige duivels die een Armeense genocide zouden hebben bevolen. Naast Cemal zien we ook Talaat Pasja en Enver Pasja als schurken opdraven in die Armeense verhalen.

Het is de Armeense genocidemaffia gelukt om de kleinzoon van die Cemal Pasja voor hun zaak te winnen. Het betreft Hasan Cemal.

Hasan Cemal

Zulke personen hebben voor de Armeense propaganda grote symbolische waarde. Niet alleen dat men Hasan Cemal kan gebruiken in de ‘Turken bekennen het zelf'-verhalen, maar ook dat een kleinkind van de ‘daders’ hun genocide erkent. Daar Armenen geen bewijs kunnen overleggen voor hun bedrog, proberen ze hun zaak geloofwaardigheid te geven via zulke symboliek.

(Vladimir Lenin, de leider van de Russische communisten, gebruikte de term nuttige idioten om goedgelovige sympathisanten te omschrijven die voor hun zaak hand- en spandiensten verleenden)


- lees verder in deel II -

Moorden in naam van een Armeense genocide (Parijs 1975)

Kort na de moord op de voormalige Turkse ambassadeur in Nederland, zou Parijs het toneel worden van andere moorden in naam van een Armeense genocide.
Op nauwelijks 2,5 kilometer van waar de Fransen hun genocide-resoluties en wetten aannemen om hun voormalige knechten te plezieren.

De Turkse ambassadeur Ismail Erez en zijn chauffeur Talip Yener vielen ten prooi aan Armenen die hun leugens met moorden erkend wilden krijgen. De terroristen van Asala en JCAG buitelden over elkaar heen om de eer voor deze moorden op te eisen.

                                 Scene na de moorden op Ismail Erez en Talip Yener
 
De Armeense daders lopen nog altijd vrij rond.

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme)

Moorden in naam van een Armeense genocide (Wenen 1975)

De Turkse ambassadeur Hüseyin Daniş Tunaligil werd op deze datum in Wenen omgebracht. Hij was de derde persoon die zijn leven verloor door toedoen van Armeense genocide-terrorisme. De Armeense terroristen van JCAG eisten de aanslag op. De drie moordenaars lopen nog steeds vrij rond.

Tunaligil is ook ambassadeur in Nederland geweest. 

De staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, drs. Th.E. Westerterp (l.), feliciteert op de Turkse ambassade de Turkse ambassadeur, Danis Tunaligil (r.), tijdens de jaarlijkse nationale herdenking van de proclamatie van de Turkse Republiek in 1923

(http://www.haagsebeeldbank.nl/beeldbank/weergave/record/?id=597730bf-5462-4305-b4f9-46758af544b4)

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme)

De massamoord op Ottomaanse krijgsgevangenen door Napoleon

Zoals vorige week beschreven viel Napoleon in 1798 de Ottomaanse gebieden binnen. Maar tenslotte de benen nam, zijn leger in de steek latend.

Bij die Franse invasie vond er een misdaad onder zijn leiding plaats die niet in de Franse schoolboeken genoemd zal worden. Dat zou immers zijn heldenstatus doen bezoedelen.

In zijn opmars door Palestina ondervond Napoleons leger zware tegenstand van het Ottomaanse leger in de stad Jaffa*. Deze havenstad was van belang omdat de Franse schepen er konden aanmeren en voorraden aanvoeren.

* Maakt heden deel uit van de Israëlische stad Tel Aviv.

Het lukte Napoleon uiteindelijk om de stad in te nemen, maar hij kreeg het garnizoen niet in handen. In die laatste verdedigingslinie hadden enkele duizenden Ottomaanse soldaten zich verschanst.

Omdat inname ervan de Franse opmars zou vertragen, werd deze soldaten beloofd dat ze vrijgeleide zouden krijgen als ze zich overgaven. De soldaten gingen er argeloos op in, maar maakten erna kennis met de wrede Franse eerloosheid. Ze hadden het kunnen verwachten overigens. Niet alleen gezien de laffe mentaliteit van Napoleon, maar de Fransen hadden na de inname van Jaffa ook veel burgers afgeslacht.

Nadat de Ottomaanse soldaten zich hadden overgegeven, werden hun handen op hun rug gebonden om hun lot af te wachten. Na drie dagen beraad besloot Napoleon om ze om te brengen. Op 10 maart 1799 werden de duizenden Ottomaanse gevangenen op het strand op nazi-fashioned wijze vermoord.

We hebben directe getuigenissen van deze oorlogsmisdaad op deze 4.000 krijgsgevangenen. Niet alleen van buitenstaanders, maar ook van de privé-secretaris van Napoleon zelf: Louis Antoine Fauvelet de Bourrienne.

Alhoewel hij deze massamoord op de oorlogsgevangenen verafschuwt, vond hij dat ze geen ander keus hadden. Op allerlei manieren probeert hij deze verwerpelijke daad op de gevangenen goed te praten. Als excuus voert hij aan dat ze geen voedsel hadden voor de gevangenen of ze waren omringd door een vijandige bevolking. Of dat men in oorlogstijd menselijkheid niet altijd kan waarborgen.

Een ander excuses die we voor deze massamoord ook horen is dat deze krijgsgevangenen hun belofte niet zouden zijn nagekomen. Ze zouden na de (eerdere) slag om El Arish vrijgelaten zijn geweest, onder de belofte dat ze erna de wapens niet zouden opnemen tegen Napoleon’s leger.

Zouden de Ottomaanse soldaten die in El Arish zouden hebben gevochten en door Napoleons leger vrijgelaten met die eed, zich echt hebben overgegeven? Ze wisten immers dat ze de eed hadden gebroken, dus wat de gevolgen zouden zijn. Dit los van het feit dat ze ook getuige waren geweest van Franse misdaden op de burgers van Jaffa. Ieder kan redeneren dat Napoleon ze een tweede keer niet levend zou laten gaan. En je vraagt je dan af hoe de Fransen al die gevangenen hadden kunnen herkennen.

Dit verhaal van eerder vrijgelaten krijgsgevangenen die hun eed niet zouden zijn nagekomen klopt dus niet. Het is een verzonnen verhaal, om een massamoord op duizenden ongewapenden goed te praten.

 

Deze misdaad staat in schril contrast met hoe het met deze Fransen zelf afliep. Napoleon nam dus de benen naar Frankrijk, zijn leger achterlatend. De Fransen werden erna verslagen waarna ze behandeld werden als onschuldige engelen: Engelse schepen vervoerden deze beulen naar Frankrijk. Ze mochten daarbij hun wapens en geroofde oudheidkundig materiaal van Egypte meenemen. Alsof er niks was gebeurd, vergeten waren de duizenden mensen die ze de dood hadden ingejaagd, waaronder hun slachtoffers van Jaffa.

Palestina lijkt een favoriete plek voor Europese invallers voor het afslachten van gevangenen. In 1191, tijdens de Derde Kruistocht, vond er honderd kilometer noordelijker hetzelfde plaats als in Jaffa. 
Onder Richard Leeuwenhart, een andere bekendheid die als een grote held wordt afgeschilderd. 2.700 moslimgevangenen uit Akko (Acre) werden onder zijn toeziend oog omgebracht.

Richard Leeuwenhart kijkt toe hoe duizenden gevangenen worden afgemaakt.

Moorden in naam van een Armeense genocide (Den Haag 1979)

1979 zou ook één van de drukke jaren worden van Armeense terroristen en moordenaars. Armeense terrorisme heeft daarbij niet alleen in het buitenland huis gehouden. Ook in Nederland zijn er moord- en bomaanslagen door Armenen gepleegd om hun genocide erkend te krijgen. 
 

In Nederland vermoordden ze hiertoe op deze datum een 27-jarige student met vijf kogels. De nietsvermoedende Ahmet Benler, de zoon van de Turkse ambassadeur, was het slachtoffer. 

De 27-jarige Ahmet Benler moest sterven vanwege leugens.

Video:

Een kwart eeuw erna, op nog geen halve kilometer van de plaats van deze moord, zou het Nederlandse parlement een genocide ‘erkennen’ die aan de basis lag van deze laffe moord.

In de VS werd Moustafa Hassan Ammar gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij de moord. Hij werd uitgeleverd aan Nederland, maar de rechters spraken hem vrij. Getuigen beweerden hem in Beiroet gezien te hebben tijdens de datum van de moordpartij.

Daar het om een niet-Armeen gaat zal hij niet de werkelijke moordenaar kunnen zijn geweest (zo’n ‘eretaak’ zullen Armeense genocide-terroristen zeker niet aan een buitenstaander toegestaan hebben). De daadwerkelijke Armeense moordenaars lopen dus nog vrij rond.  

Voor de Turkse justitie (en de geheime dienst) ligt hier een taak om die moordenaar en zijn handlangers op te jagen en te berechten.

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme)

Het vervalsen van de historie door de Fransen (III)

(vervolg van deel II)

 

Napoleon Bonaparte

Deze Franse legerleider wordt overal in (school)boeken afgeschilderd als een grote leider en een militair genie. Napoleon had ook enkele hervormingen doorgevoerd. Zoals die van de eenheid in maten en munten of de wetgeving.

Dat zijn de positieve verhalen over Napoleon. Maar de donkere zijde waar we weinig of niet openlijk over horen, plaatsen hem in een totaal ander daglicht*.

* In feite is hier sprake van propaganda. Dan worden zaken onder meer weggelaten of verdraaid om een bepaald beeld voor te wenden.

Het is alsof men Hitler in de geschiedenisboeken als een grote staatsman slijt. Hij zorgde immers ook ervoor dat Duitsland op diverse terreinen (economisch) vooruitgang boekte zoals de aanleg van Duitse autosnelwegen of bescherming van de industrie.

Beide leiders hebben overigens diverse zaken gemeen. Zowel Napoleon als Hitler viel Rusland binnen, maar hun aanval zou leiden tot hun ondergang. Een ander gegeven dat opvalt, is dat ze niet geboren zijn in het land die ze leidden (en die ze ook naar de knoppen hielpen). Hitler was geboren in Oostenrijk, Napoleon in het Italiaanse Corsica die kort ervoor in Franse handen was gekomen.

Er is nog iets wat Napoleon en Hitler samenbrengt. Waarover bijna niet wordt gepraat of geschreven. Waarschijnlijk lees je het nu voor de eerste keer.

Als we aan Hitler denken, is het eerste wat bij de meesten opkomt de gaskamers. Maar Napoleon zal niet gauw ermee in verband gebracht worden. Toch heeft Napoleon dergelijke moordwerktuigen laten inzetten tegen velen.

Alhoewel de Franse revolutie vrijheid, gelijkheid en broederschap verkondigde, gold dit niet voor de zwarte medemens. Die moesten als slaven onder erbarmelijke omstandigheden ploeteren om de zakken van hun Franse meesters in het moederland te vullen. Daarom kwamen de Franse slaven van Haïti (en het eiland Guadeloupe) in opstand.

Napoleon beval om een einde aan die slavenopstanden te maken, want Haïti was een Franse kroonkolonie die met de suiker- en koffieplantages veel rijkdom opleverde. De opstanden werden, zoals 150 jaar later in Algerije, bloedig neergeslagen met vele doden tot gevolg. Een groot deel van deze slachtoffers (naar schatting 100.000 slaven) vonden hun einde in de eerste gaskamers van de historie. De slaven werden in de ruimen van schepen geworpen waarin vrijgekomen gas van verbrande zwavel (het giftig gas zwaveldioxide) werd geleid.

De Franse historicus Claude Ribbe heeft deze onvermelde episode uit Napoleons leven onder de aandacht gebracht.

(‘Le Crime de Napoléon’ /‘Napoleon's Crimes: A Blueprint for Hitler’ / ‘Misdaden van Napoleon: een blauwdruk voor Hitler’)

Geen wonder dus dat Hitler een grote bewondering voor Napoleon had. Toen de Duitsers Parijs in 1940 innamen wilde Hitler per se de graftombe van zijn favoriet bezoeken.

Hitler bezoekt Parijs (rechts: tombe van Napoleon met Hitler en gevolg op het balkon)

Wat we over Napoleon ook niet snel zullen horen is zijn laffe aard. Hij heeft zeker twee keer zijn leger in de steek gelaten toen die hem het hardst nodig had.

In 1798 viel hij Ottomaans Egypte binnen. Hij boekte aanvankelijk succes, maar de situatie voor Napoleon verergerde toen zijn vloot kort erna door de Engelsen vernietigd werd. Alhoewel zijn leger daarna enkele veldslagen won en probeerde op te rukken door Palestina, kreeg hij de strategisch belangrijke stad Akko (Acre) niet in handen. Napoleon begreep waarschijnlijk dat zijn veldtocht feitelijk mislukt was. Hij nam de benen en liet enkele tienduizenden van zijn soldaten achter om in Frankrijk zijn geluk nogmaals te beproeven.

Blijkbaar hadden de Franse soldaten een kort geheugen, want in 1812 zou Napoleon nogmaals lafhartig zijn leger in de steek laten. Het was hem in dat jaar gelukt om een enorm legermacht bijeen te brengen om Rusland binnen te vallen. Die invasie liep uit op een fiasco. Napoleon liet erna, net als in Palestina, zijn leger in de steek en vluchtte naar Frankrijk. Van zijn leger van minstens een half miljoen soldaten overleefde nog geen 5% het.

De tombe van Napoleon bevindt zich in ‘Les Invalides’  waar veteranen van het Franse leger op allerlei manieren opgevangen werden. Als je bedenkt dat Napoleon op zo’n eerloze manier zijn manschappen in de steek heeft gelaten, ga je je afvragen wat zijn tombe in dat gebouw eigenlijk doet. Een graf van een dergelijke lafaard is een schande voor al die in de steek gelaten en omgekomen manschappen.

Vanwege de Frans-Turkse connectie dient er nog een schandelijke misdaad van Napoleon niet ongenoemd te blijven (en die geen enkel Frans schoolboek zal durven aan te roeren). Volgende week meer over.

- lees verder -