Nazi’s en Armenen (III)

(vervolg van deel II) 

In Frankrijk hebben Armenen ook aan de zijde van de nazi’s gestreden. In dat land krijgen Armenen dus grote steun voor hun verhalen. 

Het betrof de 813^e Armeense infanteriebataljon die gelegerd was in de streken rond Bretagne-Normandië.

Buiten deze Armeense collaboratie hadden veel Franse Armenen vrijwillig dienst genomen in de nazi Waffen-SS. De Waffen-SS was de militaire tak van de nazi SS* die bekend stond om zijn misdaden op burgers. 
De beruchte Einsatzgruppen waren het meest wrede onderdeel ervan. Na een invasie in andere landen, brachten zij massaal joden en anderen minderheden om het leven. Zij namen bijvoorbeeld deel aan de mega-massamoord op Joden in Babi Jar (Oekraïne).

* SS: afkorting voor Schutzstaffel (‘Beschermingseenheid’)

Babi Jar, 29 september 1941. Ultiem voorbeeld lafheid Duitse nazi-misdaden.

Armenen hebben met tienduizenden deze misdadigers gesupport.

Het zijn deze SS-Einsatzgruppen waar Armenen en hun slaven de Ottomaanse Special Organization aan proberen te koppelen. Tevergeefs, de Ottomaanse Seals bleken met totaal andere zaken bezig te zijn geweest dan “uitroeien van Armenen”. Ik kom er op terug in een apart artikel [zie in 'Het verschil tussen militaire logica en fantasie'].

Fransen hadden zelf ook driftig meegedaan met de continentale Jodenjacht tijdens de nazi-bezetting. Daarvoor boden ze afgelopen jaren excuses aan. De slager van Kaukasus, de Armeense president Serzj Sarkisian, riep bij zijn bezoek aan Frankrijk november vorig jaar de Turken op om hun voorbeeld te volgen. Armenen kunnen dus beter het voorbeeld van de Fransen volgen. 

Terwijl de Armenen in Frankrijk nazi-hielen zaten te likken, hielden de Turken vele joden uit de klauwen van nazi's. Bij de redding van duizenden Franse joden speelde de Turkse ambassadeur Behiç Erkin en zijn assistent Beşir Balcıoğlu een belangrijke rol.  
Daarnaast waren vele Turkse consuls in de weer om joden te redden. Zoals de consuls Fikret Şefik Özdoğancı, Cevdet Dülger en de vice-consuls Namık Kemal Yolga, Fatin Rüştü Zorlu en Melih Esenbel. Maar ook Bedi'i Arbel, Mehmet Fuad Carim en Necdet Kent.

(zie voor details artikel van historicus Armand Sag in ‘Turkse Schindler redde 20.000 Joden’) 

Armeense genocide-terroristen hebben het zelfs gepresteerd om één van die Turkse Schindlers om te brengen. 
Pijnlijker kan het niet voor de Armenen en hun knielers. 

- lees verder in deel IV -

Moorden in naam van een Armeense genocide (Los Angeles 1982)

1982 was het topjaar van moorden in naam van een Armeense genocide. In dat jaar beroofden Armenen in totaal 16 onschuldigen van het leven.

Net als de moordpartij van gisteren, was deze keer de Amerikaanse staat Californië het tafereel van een aanslag. In Los Angeles brachten Armeense genocide-terroristen op 28 januari 1982 de Turkse consul-generaal Kemal Arikan om het leven.

Kemal Arikan (vermoord vanwege haat).

Terwijl de diplomaat bij een stoplicht aan het wachten was, schoten de daders van beide zijden van zijn auto kogels op hem af. Omdat één van de getuigen de moordenaars erna volgde en ze in een auto zag stappen kon hij het nummerbord noteren. De politie kwam erna Hampig (Harry) Sassounian op het spoor die ze arresteerden. Zijn handlanger was Kirkor Saliba (of Krikor (Koko) Saliba) die voortvluchtig is. JCAG*, die in Beiroet (Sassounian is er ook geboren) zijn hoofdkwartier had, eist de moord op.

* JCAG: Justice Commandos of the Armenian Genocide / Rechtvaardigheid Commando's van de Armeense Genocide. 
Een terreurbeweging speciaal opgericht om met moord en verderf hun Armeense leugens erkend te krijgen.

Mogelijk was de 19-jarige Hampig Sassounian geïnspireerd geweest door zijn broer Harout Sassounian. Die had eerder geprobeerd om de Turkse diplomaat om te brengen. Hij had op 6 oktober 1980 twee molotov-cocktail-bommen naar diens huis gegooid. De moordaanslag mislukte omdat Kemal Arikan alleen gewond raakte. Hampig Sassounian moest blijkbaar het falen in het vermoorden van een onschuldige door zijn broer goedmaken.

Zoals gebruik onder de Armeense gemeenschap is, werd meteen begonnen met werven van fondsen om deze laffe moordenaar vrij te krijgen. De voormalige terreurbeweging van de Dashnaks deed ook driftig mee in de fondswerving om deze terrorist uit het gevang te krijgen. Ze hebben tot nu toe honderdduizenden dollars in gepompt, maar krijgen hun moordenaar niet vrij.

Sassounian werd tot levenslang veroordeeld. De Amerikaanse jury nam daarbij mee dat hij vanwege haat de moord had gepleegd. Puur omdat zijn slachtoffer Kemal Arikan van Turkse afkomst was moest hij in zijn ogen sterven.

De voormalige terreurbeweging van de Dashnaks* beschouwen Sassounian als een held. De terroristische structuren uit het verleden in die Armeense organisatie zijn blijkbaar nog altijd springlevend. 

* Die ondermeer hun tijdschriften beschikbaar stellen voor bewezen Turkenhaters.

Met leugens en bedrog uit de Armeense genocide propaganda werd Sassounian gebrainwasht waarna de zo ontstane haat van hem tegen de Turken hem tot zijn misdaad aanzette. Die haat wordt heden nog altijd gevoed met de Armeense genocide propaganda. We komen het overal tegen: van boeken, films tot aan universiteiten die tot haatpaleizen zijn verworden.

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme)

Moorden in naam van een Armeense genocide (Santa Barbara 1973)

Precies 40 jaar geleden zag de Armeense genocide-terrorisme het levenslicht. De Armeen Gourgen Yanikian (Yanikyan) luidde deze laffe Armeense traditie in van het ombrengen van onschuldigen.

Voor hij twee Turkse diplomaten ombracht, riep hij Armenen op om Turken te vermoorden. Zijn oproep was niet aan dovemansoren gericht.  
De bloedbaden die zijn Armeense volgelingen erna aanrichtten zouden leiden tot de dood van 60 mensen, waarvan 46 Turken. (De Armeense terreurgroep Asala zag in hem hun held. Ze noemden zich zelfs in het begin 'Gevangene Gourgen Yanikian Groep'.) 

Gourgen Yanikian, de godfather van

de Armeense genocide-terrorisme.

Op 27 januari 1973 bracht Yanikian in het Californische Santa Barbara op kille wijze de Turkse consul Mehmet Baydar en zijn assistent Bahadir Demir om het leven. 

Mehmet Baydar en Bahadir Demir (vermoord vanwege haat).

Yanikian ging bij zijn misdaad systematisch te werk. Na zijn slachtoffers vele kogels door hun lichaam gejaagd te hebben, schoot hij beide een kogel door het hoofd. De maffia zou hem zeker geprijsd hebben om zijn vakkundigheid in het doden van mensen.

In zijn ogen waren Mehmet Baydar en Bahadir Demir geen mensen. Hij zag ze precies zoals de nazi’s hun slachtoffers zagen. Die diepe haat tegen de medemens hebben deze misdadigers dus gemeen.

Yanikian werd gearresteerd. Tijdens de rechtszaak probeerde hij zijn misdaad goed te praten. Hij zou het slachtoffer zijn geweest van een genocide. Maar de aanklager liet zich niet misleiden. Hij kreeg levenslang.

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme)

Nazi’s en Armenen (II)

(vervolg van deel I)

De Armeense collaboratie met de nazi’s is een ander onderwerp dat Armenen en hun handlangers het liefst mijden. Met twee voorbeelden uit Youtube is dat goed te zien:
• ‘The Armenian Legion’
• ‘Armenian Waffen SS’

Op deze video’s is niks schokkends of ongepast te zien, maar door machinaties van de Armeense genocidemaffia is het ze gelukt om dat als zodanig aan te merken. Zo proberen ze mensen van af te houden om deze voor hun zaak pijnlijke video's te bekijken.

De Armeense samenwerking met de nazi’s vond ook plaats in Nederland. Tussen 1943-45 waren er Armeense nazi-soldaten gelegerd op Hollands bodem. Het betrof onderdelen van het 809^e bataljon (ook wel Zeitoen Bataljon genoemd, Zeitoen is dezelfde plaats waar in 1895 Armenen 600 Ottomaanse gevangenen ombrachten) en het 812^e Armeens nazi-bataljon. Ze waren in verschillende plaatsen in Zeeland gestationeerd.

           Armeense nazi-bataljons in Nederland (posities in juni 1944).

Armenen hielpen dus de nazi’s tijdens de bezetting van Nederland. En wat deden de Turken, die heden Armenen en hun slaven in hun Mein Kampfs met leugens en bedrog als nazi’s proberen te slijten?

Voor een jood was Nederland destijds in ieder geval een hel. Maar voor één groep joden was dat in mindere mate: de Turkse joden*. Terwijl slechts 25% van de Nederlandse joden de oorlog overleefden, zorgde een Turks paspoort ervoor dat bijna 75% van ze er heelhuids van afkwamen. Een Turks paspoort stond namelijk gelijk aan een levensverzekering voor deze joden.

* Niet ieder van deze joden kon gered worden om diverse redenen zoals omkomen door ziekte. Of al jarenlang hebben van een ander staatsburgerschap. Een voorbeeld van dat laatste is de in 1906 geboren Rachel ('Elly') wiens vader Jacob Meyer Mogroby in 1895 de fatale fout maakte zijn Ottomaanse paspoort weg te doen voor een Amerikaanse. Zie voor details “Turkse joden in Westerbork“ http://www.bevrijdingintercultureel.nl/bi/turksjood.html

Turken redden nog minstens 100.000 joden uit andere landen die door nazi’s bezet waren:

“Tijdens de sjoa was Turkije een belangrijke ontsnappingsroute. Door te vluchten naar Turkije hebben ruim honderdduizend Oost-Europese joden de oorlog overleefd.”
(http://www.annefrank.org/content.asp?PID=520&LID=1, link niet meer actief, maar via Googlen terug te vinden) 

Nederland was niet het enige land waar Turkse Schindlers actief waren terwijl er Armenen nazi-hielen zaten te likken. Eén van die landen was Frankrijk. Volgende keer meer over de Turkse Schindlers die daar vele joden redden.

- lees verder in deel III -