Turkije vergeldt Australische gekniel

Australië is een door blanken gekoloniseerd continent. Het was een strafkolonie van het Britse Rijk. De Britten gebruikten het om gevangenen, prostituees en dergelijke uit eigen grondgebied kwijt te raken.

Op dit moment leven de oorspronkelijke bewoners, de Aboriginals, onder erbarmelijke omstandigheden. 200 jaar lang zijn ze onderdrukt en uitgemoord*. Die klap van Europees kolonialisme zijn deze bewoners nooit te boven gekomen. De meeste Aboriginals leven nu in armoede en psychische nood.

* Uitroeien bleef niet beperkt tot Australische dieren zoals de Tasmaanse tijger (of buidelwolf). De Tasmaniërs waren die voorgegaan (deze mensen werden zelfs voor de sport doodgeschoten). Binnen enkele decennia na de komst van Europese kolonisten waren er van de duizenden Tasmaniërs nog geen vijftig van ze in leven.

De blanken hebben de van Aboriginals afgepakte land in diverse deelstaten verdeeld. Die staten kunnen tot een bepaald punt een eigen politiek voeren. Eén van die deelstaten is Nieuw-Zuid Wales.

De politici ervan hebben in mei de Turken nog een genocide aangesmeerd. Behalve de eerdere Armeense fake-genocide voegden ze aan hun lijst nu ook een Griekse en een 'Assyrische' genocide toe.

Een (christelijke) geestelijke die als parlementslid zitting nam, Fred Nile*, was de organisator van deze travestie. Dat was al een aanwijzing. 
(Wat doet een geestelijke overigens in dat parlement? Was hij er om parlementaire onderzoeken naar pedofiele priesters te saboteren?)

* Zijn kerk is ervoor verantwoordelijk dat de Arameeërs nu Assyriërs worden genoemd. Protestantse missionarissen hebben dat volk wijsgemaakt dat ze nazaten zouden zijn van de Assyriërs. Assyriërs staan in de wereldhistorie bekend om hun (bewezen) ontiegelijke wreedheden.

Turkije heeft nu deze Australische politici een koekje van eigen deeg gegeven.
Australiërs (en Nieuw-Zeelanders) waren in het verleden Anatolië binnengevallen onder het vaandal van ANZAC, een invasieleger onder leiding van de Britten (destijds waren ze een kolonie). De Britten wilden via de Dardanellen Istanbul innemen. 

Dat liep uit op een faliekante mislukking. Maar de Australiërs zien dat moment als het ontwaken van hun natie. Ze voelden zich toen namelijk voor het eerst als één natie. Vandaar dat ze heden elk jaar naar de begraafplaatsen in Gallipoli-regio gaan om hun gesneuvelde voorvaderen te herdenken*.

* De aanloop naar de herdenking vindt op opvallende wijze plaats: de aanwezigen blijven de hele nacht op en kijken samen naar de zonsopkomst. Zie video hieronder (Ten Oorlog - aflevering 8 - Gallipoli, vanaf rond 0:30):

In Australië wonen veel van die Anatolische minderheden die hun genocide-leugens erkend wilden krijgen (Grieken, Armenen en Arameeërs). Hun gelobby werpt dus zijn vruchten af.
Dat Australische politici ze steunen heeft diverse redenen. De stemmen van die kiezersgroepen kunnen op die manier bemachtigd worden. Daarnaast hebben ze dezelfde religieuze achtergrond. Tevens kan zo de aandacht afgeleid worden van de eigen misdaden (partners in crime zoeken). Ik denk dat het falen in Gallipoli ook meespeelt. Soort wraak van die politici op de Turken, ze terug willen pakken door ze door het slijk te halen. 

In 2015 vindt de 100-jarige herdenking plaats van het Gallipoli-offensief*. Turkije heeft de politici van Nieuw-Zuid Wales nu als persona non grata bestempeld. Ze zijn niet welkom op Turks grondgebied.

* De dag ervoor zullen de Armenen dus hun 100-jarige genocide herdenken. Frappant (Dit is de relatie).

Het was in deze Nieuw-Zuid Wales (Sydney) waar Armeense genocide-terroristen een bloedbad hadden aangericht om hun leugens erkend te krijgen.

Armeense genocide-terrorisme: waar ze zoal actief waren

Hieronder een wereldkaart waarop je kan zien waar Turkse diplomaten vermoord werden door terroristen:


(te vinden in http://www.thinglink.com/scene/295627241553920000#tlsite) 


Door de interactieve opzet is veel informatie op de kaart te zien (deze bijzondere kaart is opgezet door Robert Cross, een Canadees).
Als je met de muis de rode cirkeltjes raakt krijg je te zien wanneer waar de moordaanslagen plaatsvonden.

Nagenoeg alle Turkse diplomaten werden door Armeense genocide-terroristen omgebracht*.

* Behalve deze drie moorden, andere terreurbewegingen pleegden ze:

• de aanslag op Çağlar Yücel (Bagdad, 1993).

• de moorden in Athene op Çetin Görgü (1991) en Haluk Sipahioğlu (1994). Die werden gepleegd door de Griekse terreurgroep November 17.

Er zou een kaart gepubliceerd moeten worden waar al die aanslagen in naam van een Armeense genocide werden gepleegd te zien is. Armenen vermoordden immers niet alleen diplomaten (de aanslagen in bijvoorbeeld D’Orly of Esenboğa horen daar ook bij).

Europa: safe haven voor anti-Turkse terroristen (IV)

(vervolg van deel III)

We hebben dus gezien dat Europa niet vies is om Armenen en Koerden te gebruiken tegen Turkije. Maar dat blijkt voor ze niet genoeg. Ze supporten namelijk nog een terreurgroep om Turkije te treffen: DHKP/C. 

DHKP/C is net als de PKK een extreemlinkse club die in Turkije moord en verderf zaait. Het is de nieuwe naam die Dev Sol in 1994 aannam. Dursun Karataş had in 1978 het van Dev Yol afgescheiden (het is dus een splintergroepering)*. Die Dev Yol** zorgde in de jaren ’70 voor totale anarchie in Turkije. De Armeense huurling Taner Akçam was destijds één van hun leiders.

* Schematisch:

Dev Yol >> Dev Sol (1978) >> DHKP/C (1994, alleen naamswijziging)

** Betekenis al die afkortingen:

• Dev Yol:

afkorting van ‘Devrimci Yol’ (Revolutionaire Weg)

• Dev Sol:

afkorting van ‘Devrimci Sol’ (Revolutionaire Links)

• DHKP/C:

afkorting van ‘Devrimci Halk Kurtulus Partisi/Cephesi’ 

(Revolutionaire Volksbevrijdingspartij/Front)

Hun recentste (zelf)moordaanslag was die op 1 februari op de Amerikaanse ambassade. De dader Alişan Şanlı blies zichzelf voor de ingang op toen de Turkse bewaker Mustafa Akarsu hem tegenhield. Naast de loser verloor ook de moedige bewaker zijn leven. 

Scene na de aanslag in Ankara.

Het blijkt nu dat de opdracht voor de aanslag kwam van Mussa Assaoglu, de huidige leider van de DHKP/C. Volgens Turkse inlichtingendiensten zou hij in Nederland woonachtig zijn.

Alhoewel dit allemaal door Nederland wordt ontkend, is het niet geloofwaardig. Kort na de aanslag was de Nederlandse connectie bekend, maar pas een maand later ontkende Nederland hun aandeel. Hadden ze echt vier weken nodig om dit te verzinnen?

Voor de leiders van DHKP/C lijkt Holland een favoriete plek om te vertoeven. Dursun Karataş, de vorige leider en oprichter, verbleef namelijk ook in Nederland. Gewoon in een rijtjeshuis in Etten-Leur.

In dit huis verbleef Karataş waar een handlangster hem verborgen hield.

Je vraagt je af waar de Nederlandse justitie al die tijd is gebleven. Een moslim die het in zijn hoofd haalt om de extremist te willen uithangen krijgt in no time de politie op zijn dak. Maar de leiders van een terreurbeweging kunnen in Nederland rustig moordaanslagen beramen en laten uitvoeren. 

Commentaar van de Nederlandse justitie op deze affaire:

"Iemand verborgen houden die in Turkije wordt gezocht, hoeft hier niet per se strafbaar te zijn. En dat gaat ook niet altijd op als die persoon internationaal gezocht wordt"

(Hier staat: “Pleeg zoveel mogelijk misdaden als je wil in Turkije, kom erna dan in Nederland schuilen. Hier in Nederland hoef je niks te vrezen”. Precies zoals je van een safe haven voor terroristen zou verwachten)

Niet alleen Nederland support deze terreurclub. Ook de zuiderburen weten wel raad met deze anti-Turkse misdadigers. 

Denk bijvoorbeeld aan Fehriye Erdal. Zij was betrokken bij een drievoudige moord op 9 januari 1996 waarbij ook de bekende industrieel Özdemir Sabancı werd gedood. Erna vluchtte ze naar het opvanghuis van anti-Turkse terroristen (Europa).

Toen ze in 1999 werd opgepakt bleek haar flat een ware hol voor terreur te zijn. Behalve fake-papieren om andere identiteiten aan te nemen was het een compleet wapendepot. Turkije vroeg om haar uitlevering, maar corrupt België wilde haar zelf berechten. Niet voor moord, maar voor verboden wapenbezit, bendevorming, schriftvervalsing, en dergelijke flauwekul. Zodat ze een lichtere straf kon krijgen.

Fehriye's 'reddingspistool'

De Turkse nieuwssite Haber7 schreef dat het pistool waarmee de drie onschuldigen waren vermoord door de Belgische politie was bemachtigd. En dat dát de redding van deze terroriste werd ('Fehriyeyi kurtaran tabanca'/'Het pistool dat Fehriye redde'). Ze werd immers in plaats van voor moord, vervolgd voor lichtere vergrijpen zoals verboden wapenbezit.

Zelfs die straf ontliep ze. Ze mocht in afwachting van haar proces namelijk vrij rondlopen. De dag voor het vonnis werd uitgesproken nam ze de benen. Het zal me niet verbazen als ze in Nederland rondhangt.