Valse hoop

De Turkse premier Erdogan bood gisteren de olijftak aan de Armenen. In een toespraak condoleerde hij ze voor hun slachtoffers in de Eerste Wereldoorlog.

Wat Erdogan deed was een grote fout.

De laatste jaren heeft niemand interesse in de leugenverhalen van de Armenen. Hun zaak is doodgebloed in hun leugens. Media en politici hebben geen interesse meer. Door het op te rakelen net voor 24 april, hun Dag van het Verraad, komen hun leugens weer in de spotlights. Gratis reclame voor ze.

Erdogan ziet over het hoofd wie de Armenen precies zijn.

Bloed van vele Turken kleeft aan hun handen.

Niet alleen van duizenden door ze vermoorde Turken (en Koerden) uit de WO1 en kort erna, maar ook van moordpartijen uit recentere jaren. Om hun leugens erkend te krijgen brachten hun moordenaars tussen 1973-1985 tientallen Turken en omstanders om het leven. Maar ook het bloed van de broeders van de Turken, de Azeri’s, kleeft aan de handen van deze misdadigers (Hocali).

27-jarige Ahmet Benler, vermoord in Den Haag. 

Ze moorden omdat ze Turken zien als non-mensen, zoals joden door nazi’s werden afgeschilderd. Die moordenaars worden onder ze als helden behandeld.

Onder hen heerst diepe jarenlange haat tegen de Turken, voortvloeiend uit racisme (“Turken geen mensen” in hun ogen).

Het liegen en bedriegen van mensen is normaal voor ze.

Deze mensenhaters bijten keer op keer hun tanden stuk als ze de Turken door het slijk proberen te halen.

Nog recent deze maand was hun stupide poging om in de VS weer een genocide-resolutie geregeld te krijgen. Voor de zoveelste keer hebben de Armenen en handlangers jammerlijk gefaald. Ze snappen maar niet dat mensen genoeg hebben van hun ziekelijke leugens.

Of toen ze op hun knieën bij de Turken om Turkse paspoorten zaten te bedelen.

Wanneer je tegenstander je jarenlang vals en gemeen heeft behandeld en tenslotte in zijn leugens aan het verdrinken is, dan moet je zulke figuren geen helpende hand uitsteken.

Zoals Erdogan hopen dat ze je met begrip tegemoet zullen komen is een illusie.

Deze charlatans willen slechts twee dingen: geld en grond.

Ze dienen om vergiffenis te vragen voor hun jarenlange laster/leugens en haatcampagnes. Dan pas kan men met ze op normale wijze praten.

Erdogan kan overigens zijn vergissing goedmaken: Doğu Perinçek met een heldenmedaille belonen.
Die had als enige Turk zijn nek uitgestoken om de Armenen en hun handlangers tot aan het Europese Hof te bevechten.

Tot het gif (hun haat tegen de Turken) uit hun lichamen is, moeten Turken zich geen illusies maken over deze losers.

UPDATE 4 mei 2014
Ook de Turkse minister van Buitenlandse Zaken,  Ahmet Davutoglu, reikte de hand naar de Armenen.
Nog steeds is er geen besef bij de Turkse politici over wie ze tegenover zich hebben. Zonder grote sommen geld en Turks grond is elke poging om met de Armenen in dialoog te gaan tevergeefs.