Saturday, September 27, 2014

Hebben de Turken de dood van 1,5 miljoen Armenen op hun geweten?



In de (pro-)Armeense propaganda valt regelmatig het cijfer 1,5 miljoen. Dat getal moet het aantal Armeense slachtoffers voorstellen wiens dood de Turken op hun geweten zouden hebben.

Maar onpartijdige bronnen laten er geen spaan van heel.

Om te bepalen hoeveel Armenen er zijn omgekomen moet je twee cijfers kennen:
1. Omvang Ottomaans Armeense bevolking voordat de Eerste Wereldoorlog uitbrak.
2. En hun aantal na de oorlog.

Het verschil is het totaal omgekomen Armenen van het Ottomaanse Rijk. (Er dient nog een correctie plaats te vinden voor de Armeense doden die gevlucht waren, maar dit valt buiten het bestek van deze globale analyse)

We hebben een onafhankelijke bron over het aantal vooroorlogse Ottomaanse Armenen: de Britse Encyclopedia Britannica. De uitgave van 1911 geeft als cijfer 1,5 miljoen voor het aantal Ottomaans Armeense ingezetenen.

(betreft deel uit pagina 564, zie voor volledige pagina hier)
Ottomaanse documenten reppen over 1,3 miljoen Armenen.
Er worden hier en daar twijfels geuit over de Ottomaanse bevolkingscijfers. Voor de Ottomaanse staat was het van belang om het aantal Armenen juist te becijferen vanwege belastinginkomsten en dergelijke. Een kleine afwijking zou de schatkist immers miljoenen aan inkomsten schelen (doe je voorstellen dat de Belastingdienst het aantal autorijders niet juist vastlegt en de gevolgen voor de schatkist.). 
Daar het cijfer van de Encyclopedia Britannica in de buurt van het Ottomaanse ligt is het aannemelijk dat het Ottomaanse cijfer daarom klopt.

Om het gebalanceerd te houden neem ik het gemiddelde van beide bronnen: 1,4 miljoen Ottomaanse Armenen. Dit is dus het vooroorlogs cijfer.


We hebben ook een betrouwbare naoorlogs cijfer: van de Amerikaanse archieven. Een document met archiefcode NARA 867.4016/816 verstrekt informatie hierover.

De Amerikanen hadden in 1922 informatie hierover gekregen van de Britse ambassade in Turkije en het Near East Relief Society.

In dat document wordt melding gemaakt van:
• 95.000 Armeense vrouwen en kinderen die gedwongen tot de islam zouden zijn bekeerd en zich onder Turken zouden bevinden.
• 817.873 Ottomaanse Armeense vluchtelingen die zich buiten AnatoliĆ« bevonden.
• Ook waren er nog 281.000 Ottomaanse Armenen die in Istanbul en AnatoliĆ« te vinden waren.
 
(betreft deel van het document, zie voor volledige pagina hier)

In november 1922 blijken de totaal aantal nog levende Ottomaanse Armenen dus 1.193.873 te bedragen.

Vooroorlogs cijfer bedroeg 1,4 miljoen. Het dodental blijkt dan 206.129.
(Dit is nu de kracht van internet. Een document zoals deze dat zich duizenden kilometers afstand bevindt kan nu bekeken en verspreid worden. Voor bedriegers en oplichters is dit funest.)

Dit is een gigantisch verschil met wat Armenen en hun groupies verkondigen: nauwelijks meer dan 200.000 tegen 1,5 miljoen slachtoffers. 
Bedenk ook het volgende:
Als er 1,5 miljoen Armeense slachtoffers zouden zijn gevallen, en volgens dit serieuze Amerikaanse document er bijna 1,2 miljoen Armenen in leven waren, dan zou het vooroorlogs cijfer in de buurt van 3 miljoen moeten liggen. Dat is juist bijna het totaal aantal Armenen wereldwijd volgens dit document!


Het door Armenen en volgelingen verkondigde cijfer van 1,5 miljoen Ottomaans Armeense slachtoffers is dus een verzonnen cijfer.


Thursday, September 18, 2014

De hongerblokkade van het Ottomaanse rijk



Eerder besprak ik hoe de Britse propaganda te werk ging tegen de Turken. De Britten hebben in feite de huidige Armeense genocide-verhalen vorm gegeven.

Zelf droegen de Britten deels bij aan het leed van de Armenen. Het betreft de hongerdood. Groot-Brittanniƫ heeft namelijk, in strijd met het internationaal oorlogsrecht, het hongerwapen ingezet in WO1.

Ottomaanse havens werden door de Britse marine geblokkeerd waardoor er geen invoer van voedsel kon plaatsvinden. Mede door deze oorlogsmisdaad van de Britten zijn vele honderdduizenden Ottomaanse doden gevallen (waaronder Armenen).

Ook de Duitsers maakte kennis met deze Britse barbaarsheid. De Britten presteerden het zelfs om de Duitse bevolking uit te hongeren tot maanden na WO1. Dit om de Duitsers te dwingen om hun eisen in vredesonderhandelingen te accepteren. 
 

(Dit was niet de enige keer dat de Britten volkeren met opzet de hongerdood injoegen, zie bijlage 'Britten: kampioenen in volkeren de hongerdood indrijven')