Beslissende ECHR-zitting over de Armeense leugens

Straks houdt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (ECHR) een belangrijke hoorzitting. (Afkorting is in het Nederlands EHRM, ik hou de internationale afkorting ECHR aan)

Op 17 december 2013 had het Hof Zwitserland verboden om critici van de Armeense leugens te vervolgen.

Hoofdpunt van hun uitspraak was dat controversiële zaken in een democratische samenleving vrijelijk besproken moeten kunnen worden. Er mogen daarbij geen beperkingen opgelegd worden. Anders zou je een dictatuur krijgen.

Daarom had Zwitserland de Turkse criticus Doğu Perinçek niet mogen vervolgen voor zijn uitspraken over de Armeense kwestie aldus het Hof.

Armenen en hun supporters gingen daarop in beroep en willen nu een herziening van die uitspraak. Zij vinden immers dat hun versie van de historie gegrondvest is en er daarom geen kritiek op geleverd mag worden. Ze doen dus alsof we met een gevestigde genocide te maken hebben zoals die op de joden (holocaust) of de moslims (Srebrenica).

ECHR.

Twee belangrijke punten wil ik hierover alvast onder de aandacht brengen.

Allereerst is vandaag de herdenkingsdag van de moord op de Turkse diplomaat Kemal Arikan. Hij werd in 1982 door Dashnak-JCAG omgebracht om de Armeense leugens erkend te krijgen.

Het tweede is de betrokkenheid van voormalige Armeense genocide-terroristen en hun handlangers in deze zaak.

Volgens de historicus Maxime Gauin zien we diezelfde Armenen die met terrorisme en moord hun leugen erkend probeerden te krijgen nu terug. Het betreft de Armeense genocide-terreurclub ASALA*, de wapenbroeders van Dashnak-JCAG die vandaag 33 jaar geleden Kemal Arikan hadden vermoord.

* In zijn artikel 'The sense of the Perinçek v Switzerland case‘ vinden we de volgende informatie:

In 1992 werd de Zwitsers-Armeense vereniging (ASA) opgericht door James Karnusian. Hij was ook de oprichter van ASALA (let op de hint in de afkortingen van beide organisaties).

CCAF, de koepelorganisatie van Armenen in Frankrijk, is ook betrokken in deze ECHR-zitting. Eén van de co-voorzitters is Jean-Marc “Ara” Toranian, een voormalige woordvoerder van Asala. De andere co-voorzitter is Mourad Papazian die in de jaren ’80 fanatiek Armeense terreur prees en verheerlijkte.

De ECHR beschermt alleen genociden die door een internationaal tribunaal als zodanig zijn aangemerkt. Dat is met de holocaust en Srebrenica gebeurd: de eerste via de Neurenberg-tribunaal, de tweede door het Joegoslavië-Tribunaal (in Den Haag). Daarom zijn die beschermd tegen critici die het betwijfelen. Die personen mogen van het Hof juridisch vervolgd worden.

Voordat de ECHR de Armenen gelijk zou geven zou het Hof die regel nu moeten wijzigen. Daarnaast zou ze haar eerdere uitspraak van 2013 moeten inslikken.

Ook zou de ECHR de ogen moeten sluiten voor al die vervalsingen en fraude om de Armeense versie van de historie waarschijnlijk te achten. De voor de Turken ontlastende feiten zoals de processen tijdens WO1 en het Malta-tribunaal zou het Hof eveneens buiten beschouwing moeten laten.

Ik acht het daarom niet waarschijnlijk dat ze nu de Armenen gaan helpen om hun leugen officieel te krijgen.

Erkenning door parlementen en die door regeringen

De Armeense G-maffia lukte het om parlementaire erkenningen te krijgen voor hun verhalen. Zoals door de parlementen van Verenigde Staten, Frankrijk of Duitsland.

Maar er is nog een manier van erkennen: door een regering. Die weegt zwaarder, het is niet zo symbolische als parlementaire erkenningen in de vorm van resoluties en moties.

Tot nu toe heeft geen enkele regering de Armeense claim als zodanig erkend.  (Zie bijvoorbeeld de trofeelijst van deze pro-Armeense site)

De reden is simpel: het staat nagenoeg gelijk aan een oorlogsverklaring tegen Turkije. Vandaar dat bijvoorbeeld in de Verenigde Staten alleen het Congres (parlement) met erkenningen grossiert, maar nooit de Amerikaanse regering.

We hebben een indicatie hoe Turkije zou kunnen reageren tegen een staat wiens regering de Armeense leugens officieel zou erkennen.

Op dit moment is er een kilte tussen de Turkije en Israel. Na het vermoorden van negen Turkse vredesactivisten op internationale wateren door het Israëlische leger heeft Turkije alle officiële banden met Israël verbroken. Alleen op laag diplomatiek nivo blijft nog een lijn openstaan*.  

* Economische banden blijft men ook aanhouden omdat zaak niet ernstig genoeg lijkt om miljarden voor op te offeren.

Als een buitenlandse regering de Armeense leugens officieel zou erkennen, dan zou Turkije gegarandeerd alle banden verbreken. Ook economische waarschijnlijk. Turkije zou het namelijk gelijkend aan een oorlogsverklaring zien.

Dit zijn dingen die de Armenen en hun groupies niet snappen. Ze begrijpen niet dat men ze alleen symbolisch steunt. Maar als het op eraan komt en er zware consequenties dreigen, dan geeft men niks om deze flessentrekkers.

Recentste voorbeeld van een regering die de Armenen niet helpt aan een trofee is de Duitse regering.

Huwelijk George Clooney even echt als het Armeense luchtkasteel.

Eerder had ik de vrijspraak van Doğu Perinçek door de ECHR besproken. Zwitserland had hem onterecht vervolgd toen hij de Armeense leugens aan de kaak stelde.

Armenen en Zwitsers blijken nu de ECHR gevraagd te hebben om die uitspraak te herzien. De hoorzitting daarvan vindt op 28 januari* aanstaande plaatst.

* Uitgerekend op de herdenkingsdag van de moord op de Turkse diplomaat Kemal Arikan door de Armeense Dashnak-JCAG. Hij werd in 1982 vermoord omdat Turkije de Armeense leugens verwierp.

De reden dat ik George Clooney noem is zijn ‘vrouw’ Amal Alamuddin. Deze Libanese zou samen met andere advocaten de Armenen gaan bijstaan in de hoorzitting van de ECHR. (Libanon, waar menige Armeense genocide-terrorist in opleidingskampen leerde te moorden.) 

Dat ze de Armenen gaat bijstaan is niet verbazingwekkend. Oplichters die met zakken geld zwaaien staat ze zonder aarzelen bij. Bedrijven die zich hadden ingelaten met massale oplichterspraktijken zoals de fraudeurs Enron en de Arthur Andersen zijn enkele voor wie ze het opnam.

Geen wonder dus dat ze de Armenen wil helpen hun megafraude te verkopen. Dit jaar is hun laatste kans, ze gooien al hun geld ertegen aan*. Als ze dit jaar niks substantieels bereiken gaat hun luchtkasteel geheid neerstorten.

 * Het is nu ook duidelijk waarom ze een uitnodiging afwees om een onderzoek te doen naar een massaslachting enkele maanden geleden op 2.000 burgers, maar wel een genocide-leugen van 100 jaar terug wil pogen als echt te slijten. Je kan de dollartekens in haar ogen niet missen.

Ze ‘trouwde’ vorig jaar met de bekende filmacteur George Clooney. Maar dat huwelijk is nep. Het is even echt als de Armeense 1915-leugens. Het is namelijk een schijnhuwelijk.

Er is geen liefde bij betrokken. Als je die twee naar elkaar ziet kijken, niks aan liefde te bespeuren. Er is geen warmte tussen beide. Vonken vliegen er niet vanaf. Het is een huwelijk vanwege plannen. Een huwelijk van verstand. Verstandshuwelijk.

Kijk zelf, zou een kerel na een huwelijk zo kijken?

(George Clooney was vroeger een misdienaar geweest, een jongetje die priesters helpt. Misschien dat een pedopriester bij hem iets heeft veroorzaakt.)

 

Todayszaman en de Armeense nongenocide (VI): Yavuz Baydar

(deel V)

Onvoorstelbaar hoeveel ruimte aan leeghoofden deze Turkse krant ter beschikking stelt voor de Armeense verhalen. Die fantasieverhalen krijgen de lezers opgediend alsof het feiten zijn. Er zal in Todayszaman toch wel iemand werken die artikelen eerst doorneemt op of het klopt wat er geschreven wordt?
(Zulk gedrag van deze krant zagen we ook terug toen ze de vervalste bewijzen in de Ergenekon en Balyoz affaires als echt probeerden te slijten. Er is daar in ieder geval een milieu waar men feiten en fictie niet uit elkaar kan houden)

Deze keer de columnist Yavuz Baydar die de Armeense kontkusser speelde. In zijn column ’Eight years have become a hundred’ (‘Acht jaren werden 100’)* is men er getuige van.

* Doelend op dat Dink’s moord niet bestraft zou zijn, meteen eraan koppelend dat in de Armeense nongenocide ook iets soortgelijk zou spelen. Deze slaaf van de Armenen zal natuurlijk de andere kant opkijken als het Malta-tribunaal ter sprake komt.

Baydar ging in op de moord op Hrant Dink. Zoals de eerder besproken Günal Kurşun alleen maar aandacht aan het Armeense lijden. Geen één woord durft deze charlatan vuil te maken aan de 60 door Armenen vermoorde onschuldigen*. 

Vermoord omdat Armenen hun genocide met kogels en bommen erkend probeerden te krijgen. Toen de Turkse geheime dienst jacht op deze Armeense moordenaars maakte hielden ze op. Nu proberen ze hun leugens via de pen met figuren als deze Yavuz Baydar erkend te krijgen.

* Waaronder de moord op Mehmet Baydar (en zijn assistent Bahadir Demir). Volgende week op 27 januari is de herdenkingsdag van die moordpartij. Ik weet niet of Yavuz Baydar een familie van hem is. Eventuele update volgt dan.

Baydar gaat ook in op de arrestatie van de Armeense Dashnaks op 24 april 1915. Zij hadden de opstanden in Oostelijk Anatolië georganiseerd om het pad te plaveien voor de oprukkende Russische invasielegers. In Westelijk Anatolië stond een soortgelijke scenario in het verschiet. Maar hier sloegen de Turken als eerste toe, net voor de landing van bijna 100.000 soldaten van de vijanden in Gallipoli.

Die arrestaties proberen Armeense groupies als Yavuz Baydar te slijten als de arrestatie van Armeense “intellectuelen”. Armenen etiketteren het ook als het begin van hun genocide. Het universum van deze mensen is echt krankjorem.

Armeense 'intellectuelen'

Hij vindt het ook fout van Turkije om op te komen voor het Turkse volk tegen deze Armeense leugens en propaganda. Blijkbaar moet alleen het Armeense lijden besproken worden. Niet over de massale gejudas en uitroeiingen van moslimdorpen door Armenen in WO1.

Yavuz Baydar slaat bijna op tilt als hij de uitnodiging van president Erdogan aan de Armeense president Serzh Sargsyan ter sprake brengt. Erdogan heeft Sargsyan uitgenodigd voor de 23-24 april herdenking van de Gallipoli veldslag.

De Armeense president natuurlijk hoorndol omdat de Armenen op 24 april hun 100-jarige Judasdag gaan herdenken. Deze Serzh Sargsyan was diegene die de slachting op meer dan 600 Azeri’s (waaronder honderden vrouwen en kinderen) organiseerde in Hocali 1992.

Todayszaman en de Armeense nongenocide (V): Günal Kurşun

(deel IV)

 De Armeense G-maffia is op sterven na dood. In april zullen ze nog even vlammen, om erna in de vuilnisbelt van de historie te verdwijnen. 

De Turkse krant (Todays)Zaman laat zich niet onbetuigd in supporten van de Armeense inspanningen. Het opereert als een platform van waaruit het anti-Turkse gif verder verspreid kan worden. Ze hebben daarmee verkeerd gegokt en zullen zeker door de Turkse natie herinnerd worden als de valse Armeense slaven.

Tot het zover is, blijft de krant doen alsof er niks aan de hand is en plaatst artikelen van Armeense groupies. 

In dit artikel ga ik hun columnist Günal Kurşun bespreken. Afgelopen zondag schreef hij ‘G-word not so easy' (‘G-woord niet gemakkelijk')*.

* Doelend op dat het etiket genocide op Armeens ellende niet zomaar kan zoals groupies als hij zouden willen.

Hij schrijft over de moord op de Turks Armeense journalist Dink. Hij veroordeelt die moord en wil het opgelost zien. Geen één woord over de 60 onschuldigen vermoord door Armeense genocide-terroristen. Zoals je van een Armeense slaaf kan verwachten.

Over de moord op Mehmet Baydar en Bahadir Demir (27 januari 1973) of Kemal Arikan (28 januari 1982) zullen we dus nooit iets te lezen krijgen in deze krant.

In dat artikel kregen we meteen ook een idee wie we voor ons hadden. Hij blijkt sinds 2010 betrokken te zijn in de organisatie van de herdenking van de Armeense Judasdag. In Turkije wel te verstaan.

Zoals verwacht kon worden, ontbraken de gebruikelijke Armeense leugens niet in zijn artikel.

Bijvoorbeeld dat de meeste genocidedeskundigen of historici deze leugen als genocide zouden erkennen. Dat van de eerste geloof ik wel, corrupte figuren wiens snoepreisjes door Armenen worden gefinancierd. Maar dat de meeste historici deze verhalen als zodanig bestempelen is onwaar. De Armeense Genocide-maffia heeft geen invloed op die groep wetenschappers waardoor hun verdraaiingen van de historie onder hen geen kans maken.

Kijk naar dit slavengezicht:

Dit gezicht is de personificatie van de Turken die meteen op hun rug gingen liggen toen westerse invasielegers na WO1 voet op Turks grond zetten en hun duistere plannen met de Turkse natie wilden uitvoeren.

Als de andere Turken onder leiding van Mustafe Kemal Pasha niet de wapens hadden getrokken tegen die invasielegers, zou deze slaaf niet Günal Kurşun, maar Günal Kurşunian of Günal Kurşunios hebben geheten.

(deel VI)

Turkse krant Hürriyet weer in de fout met verkondigen pro-Armeense leugens.

De Turkse krant Hürriyet maakt de laatste tijd ene na andere misser rond de Armeense kwestie. Deze krant geniet een hoge reputatie, maar door zulke fouten verliest ze aanzien. Het gaat om nahollen bekende Armeense beweringen.

Het eerste wat me opviel was de bewering dat bij de relocatie tot wel een miljoen Armenen zouden zijn omgekomen. Dit is zo uit de Armeense leugenkast gehaald. 

Hürriyet stond toe dat ene Deniz Zeyrek dat cijfer mocht hanteren in dit artikel van hem: ‘Turkey invites Armenian president to 100th anniversary of Gallipoli War‘:

 “However, April 24, 1915 is also the date of the Ottoman government’s signing the Deportation Law that led to the deaths of up to a million Armenians in their long march south from eastern Anatolia.”

Vergewis je ervan hoe betrouwbaar dat cijfer van bijna 1 miljoen Armeense doden is met dit artikel van de weblog: ‘Hebben de Turken de dood van 1,5 miljoen Armenen op hun geweten?‘.

Dat artikel samengevat:

De hoog aangeslagen Encyclopedia Britannica van 1911 geeft als cijfer 1,5 miljoen voor het aantal Ottomaans Armenen. Een Amerikaanse archief-document uit 1922 rept over bijna 1,2 miljoen Ottomaans Armeense overlevenden.

Als iemand erna op een cijfer van bijna één miljoen slachtoffers* uitkomt, is diegene duidelijk aan het fantaseren.

* Armeense dan, de Turkse doden, ongeveer 2 miljoen slachtoffers, tellen niet mee in deze racistische leugens.

Een ander artikel waarin Hürriyet een flater beging met een racistische ondertoon is de bewering dat "velen in de wereld" voor wat de Ottomaanse Armenen overkwam de term genocide zouden hanteren: ‘Ankara, Baku to show off strong bilateral tieswith grand gestures in 2015’:

'In an apparent response to a campaign by Armenians to attain greater recognition on the 100th anniversary of what many in the world term the Armenian Genocide.'

Zoals ik in het artikel over Lagendijk schreef, ‘velen in de wereld’ is onwaar.

In werkelijkheid slaat dat op slechts de (christelijke) westerse wereld, en dan ook nog een fractie daarvan. Dat deel van de wereld als ‘velen in de wereld’ aanduiden is racistisch.

Hürriyet doet door zulke domme fouten zijn reputatie geen goed en speelt de Armeense leugenaars in de kaart. Deze nalatigheden zijn de krant extra aan te rekenen nu we in de het Armeense Judasjaar zitten.


UPDATE:
Het pro-Armeense fantasiecijfer van 1 miljoen blijft men er herhalen ('Armenia’s Sargsyan rejects invitation to Gallipoli centenary’). Er is overduidelijk een leeghoofd daar werkzaam.

Joost Lagendijk en de Armeense slaaf/ex-terrorist Akçam

Aanvankelijk was ik van plan Joost Lagendijk af te branden in een nieuw artikel over Todayszaman, maar alsnog van afgezien. Hij komt me niet zo fanatiek pro-Armeens over als Cengiz Aktar of Orhan Kemal Cengiz.

Met dit artikel ga ik een column van Lagendijk bespreken waarin hij de voormalige terrorist Taner Akçam klakkeloos zat te overpennen. Die had een artikel geschreven over de geschiedenisboeken die Turkse leerlingen als lesmateriaal krijgen.

Lagendijk kwam eerder aan bod in de weblog. Er was toen een massale poging van Todayszaman gaande om de Armeense versie van de historie door de strot van de lezers te duwen. Destijds omschreef Lagendijk de first-strike van de Ottomaanse Turken* op de Armeense Dashnaks als 'het begin van de vernietigingsoperatie van de Ottomaanse Armenen'. Of dat als Turken voor hun rechten opkwamen tegen deze perverse leugens dat als 'chantage' omschrijven.

* Toen die links en rechts door machtige oorlogsvijanden belaagd werden.

Daarmee hadden we een kleine indicatie van de oriëntatie van deze GroenLinkse politicus. Hij probeert zich neutraal voor te doen, maar je ziet zijn pro-Armeense invalshoek.

Joost Lagendijk.

Ik ga nu dieper in de pro-Armeense verhalen van Lagendijk.

Hij schreef in Todayszaman de column ‘Is Etyen Mahcupyan a national security threat?’*

* De Turkse Armeen Etyen Mahcupyan is de adviseur van premier Ahmet Davutoglu van Turkije. Mahcupyan schreef eerder als columnist in Todayszaman, maar is er vertrokken. Nu Mahcupyan bij de erfvijand van de Gulenbeweging werkt, is het niet vreemd dat hij het mikpunt van deze krant is geworden. (Op dit moment is er een fikse ruzie tussen de AKP van president Erdogan en de Gülenbeweging van Fethullah Gülen.)

Volgens Lagendijk moet Turkije verantwoording afleggen voor wat de Armenen destijds was overkomen. En dat de hele wereld toekijkt en de Armenen hierin moreel zouden steunen.

Lagendijk doelt met ‘de hele wereld’ op de 4% van de wereld, de westerse dan, voornamelijk christelijke contreien. En dan ook nog een klein deel ervan. Als je dat ‘de hele wereld’ noemt, dan leef je nog altijd in de 19^e eeuw, toen de white man’s burden van de blanke christenen heersend was. 

Lagendijk, dit is racisme. 96% van de wereld telt niet mee, de 4% daarentegen wel. 

Ook heeft Lagendijk het over “100 jaar aan ontkenning”. Hier zien we weer zijn racistische invalshoek die hij onbewust verwoord. De term ‘ontkennen’ gebruikt de Armeense genocidemaffia om diegene die hun versie van de historie niet onderschrijven zwart te maken. Zij weten wel wat de waarheid is, de anderen niet. Hun waarheid* is de waarheid en die wordt ontkend.  

* Een kleine greep hoe ze tot die waarheid komen is te vinden in de serie ‘Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda’.

Ik neem het volgende Lagendijk extra kwalijk. Zijn aanval op Turkse geschiedenisboeken op scholen over deze kwestie. Dat doet hij door een voormalige terrorist bij te halen. Die ex-terrorist opereerde in de jaren ’70 in Turkije en probeerde met zijn kompanen van Dev Yol* het land te destabiliseren met bomaanslagen en moord**. 

Het gaat om Taner Akçam. De door Armenen gefinancierde groupie.

* Afkorting van ‘Devrimci Yol’ (Revolutionaire Weg). Zie ook gerelateerde artikel over ze in ‘Europa: safe haven voor anti-Turkse terroristen (IV)’

** In het Turkse krantenarchief van Uzumbaba.com kun je in de volgende links een blik werpen op al dat geweld:

http://www.uzumbaba.com/belgeseller/tarihi_gazeteler/1975-1978/tarihi_gazeteler_1975-1978.htm

http://www.uzumbaba.com/belgeseller/tarihi_gazeteler/1978-1980/tarihi_gazeteler_1978-1980.htm

Je waant je bijna in Irak of Syrië. Dag in dag berichten over moorden en geweld onder de Turkse bevolking.

Taner Akçam en zijn extreem-linkse club van maoïsten en communisten leek toen bijna erin geslaagd om Turkije van ‘de kapitalistische zwijnen’ te bevrijden. Het land was in totale chaos waar extreem-links van Akçam mensen vermoordden, waarna extreem-rechts wraak nam. Turkije werd totaal ontwricht in deze oplopende geweldsspiraal. De Turkse bevolking leefde in een hel door toedoen van misdadigers zoals Akçam.(Nu zit deze huichelaar Turken te vertellen hoe hun geschiedenis zou dienen te luiden)

Voorbeeld van die gewelddadigheden: een bomaanslag waar 5 doden vielen (uit de Milliyet van 30 mei 1977, te vinden in eerste link boven van Uzumbaba)

Ik vond het vreemd dat Lagendijk geen directe bronlink gaf voor het artikel die hij van Akçam gebruikte. Toen ik het gevonden had, begreep ik deze sluwe Lagendijk. Want dan kwam de lezer erachter dat Akçam’s artikel te vinden was in de ‘Armenian Weekly’. ('Akçam:Textbooks and the Armenian Genocide in Turkey: Heading Towards 2015'). Dit artikel waaruit Lagendijk putte, schreef Akçam speciaal voor zijn Armeense meesters. 

Deze ‘Armenian Weekly’ had ik eerder besproken. Akçam zal er zich zeker thuis voelen. Het is namelijk het tijdschrift van de (voormalige) Armeense Dashnak-terroristen. Onder hen bevinden zich gegarandeerd Armeense misdadigers en hun handlangers die 60 onschuldigen hadden vermoord. De Dashnaks probeerden via hun terreurorganisatie JCAG in de jaren ’70 en ‘80 de Armeense leugens erkend te krijgen met terreuraanslagen.

Als we wat teruggaan in de tijd komen we uit bij deze Dashnaks die de Armeense guerrilla en verraad in de Eerste Wereldoorlog hadden georganiseerd tegen de Ottomaanse Turken.

Deze Dashnaks zouden hun volk in ellende storten en hun falen erna pogen te verdoezelen met een genocide-leugen.

In feite proberen deze Dashnaks hun dubieuze activiteiten van destijds in WO1 die leidde tot ellende onder de Ottomaanse Armenen nu via tijdschriften wit te wassen. Huurlingen en groupies zoals Akçam* zijn er welkom.

* Akçam is in feite een schrijftafelterrorist. Met wapens Turkije treffen is mislukt, dus beproeft hij zijn geluk nu met de pen.

Ik heb dat artikel van de ex-terrorist gelezen. Dit is wat hij in feite vertelt:

Turkije onderwijst de schooljeugd niet de Westerse/Armeense versie van de historie en voedt zo haat tegen ze.

Akçam komt tot die conclusie na doornemen Turkse schoolboeken. Hij wilde kijken wat er zoal over de Armeense nongenocide werd onderwezen.

Hij was ‘geschokt’ dat ze de Armeense versie van de historie niet onderwezen aan de Turkse schooljeugd. De versie van de historie waarin hun voorvaderen als wrede barbaarse nazi’s worden afgeschilderd, gebaseerd op fraude en oorlogspropaganda. Die miste hij in de schoolboeken*.

* Ik merk wanhoop uit de tekst van Akçam. Het is net of hij iets vreest. Sinds 1970s probeert hij Turkije schade toe te brengen. Eerst met moord en verderf met zijn terreurclub Dev Yol. Dat mislukte, waarna hij de Armeense leugens omarmde om de Turkse natie te treffen. Sinds halverwege jaren ‘90 is hij ermee in de weer. Dus decennialang heeft hij zijn anti-Turkse gif onder gewillige westerse oren gestrooid. En de 100-jarige herdenking van de Armeense Judasdag nadert. Maar de Turken geven geen krimp en slaan elke keer hard toe. Dan wordt je zeker radeloos. Het is net of zijn Armeense meesters de stekker eruit gaan trekken.

Lagendijk volgt die verknipte logica van Akçam:

de Westerse/Armeense versie van de historie is de juiste, niet de Turkse. Wat de Turkse schooljeugd wordt onderwezen is daarom fout.

Alleen als men een racistische inslag heeft schrijft men zoiets. Omdat Turkije de Westerse/Armeense versie van de historie verwerpt* en weigert hun voorouders als nazi’s te bestempelen, wordt dat erna als kweken van haat bestempeld. 

De werkelijke haat vinden we dus onder de Armenen (en westerlingen). De Mein Kampfs waarmee ze ingeprent wordt dat Turken barbaren zouden zijn, hebben geleid tot de moord op 60 onschuldigen.

* Turken hebben zeker redenen om de Westerse/Armeense versie van de historie te verwerpen gezien de massale fraude en bedrog die het in zich herbergt.

Wat Lagendijk in zijn column in feite schrijft aan de Turkse lezer is het volgende:

Een ex-terrorist die in het verleden jullie natie in dood en verderf stortte, weet beter dan jullie hoe jullie historie precies luidt. Jullie moeten hem geloven.

Lagendijk, denk na jongen. Zou een voormalige anti-Turkse terrorist, heden gefinancierd door Armenen, echt onpartijdig over de geschiedenis van diezelfde Turkije kunnen schrijven? Je hebt dat niet doorzien. En vergeet niet dat Turken geen achterlijk minkukels zijn die alles wat westerlingen/Armenen en hun Turkse groupies ze opdissen hersenloos accepteren. 

Door die fanaticus serieus te nemen en in je column kritiekloos over te pennen heb je je integriteit ter discussie gesteld.