Henry Morgenthau: De Joodse nazi (IV)

(deel III)

Wat ik tot nu toe besprak over Henry Morgenthau zagen we eerder ook bij Johannes Lepsius. Beiden zijn iconen van de Armeense G-maffia en beiden lieten zich in met schaamteloze fraude en bedrog. Oneerlijkheid waarmee ze de Turken in het kwaad daglicht plaatsten. Maar waar Lepsius ophield, ging Henry Morgenthau een stap verder.

Zijn eerder aangeduide publicatie uit 1918 wemelde niet alleen van anti-Turkse fantasieverhalen, maar ook van racistische uitingen. Het was in feite een Mein Kampf. Van de hand van een jood wel te verstaan*.

* 15-20 jaar na de publicatie van zijn boek zouden de Duitse nazi’s met dezelfde type uitingen tegen de joden tekeer gaan.

De racistische inborst van deze persoon kwam je al tegen met het Morgenthau Plan.

Als Amerikaanse minister van Financiën wilde hij na de Tweede Wereldoorlog de Duitsers met inhumane en controversiële methodes bestraffen*. Maar het gevolg had betekend dat 40% van de Duitsers zouden sterven. Miljoenen mensen zouden met opzet de hongerdood zijn ingedreven. Met afgrijzen verwierp de Amerikaanse regering tenslotte het plan. Zo diep wilden ze niet zinken.

* Misschien speelde zijn joodse afkomst een rol. Dat hij de Duitsers die kort ervoor miljoenen mede-joden de dood hadden ingedreven oud-testamentisch wilde wreken. (voor zijn joodse afkomst, zie pagina 334 van zijn boek).

De voorbeelden hieronder dienen om die verderfelijke racisme van Morgenthau te laten zien.

Volgens Henry Morgenthau waren de Turken in wezen kwelgeesten en lafaards (pagina 275). Hun natuurlijke instinct zou het slecht behandelen van de zwakkere zijn (pagina 131).

Hij schreef dat het Turkse volk ‘primitief’ zou zijn (pagina 195 en 236). Ze waren ook dom en lui schrijft hij (pagina 337). En de Armenen beschouwde Morgenthau als superieur en toonbeeld van beschaving, enzovoorts. (pagina 283 en 287). De Turken waren blijkbaar een inferieur volk in zijn ogen.

Hij sleet de Turken in zijn Mein Kampf als barbaren die alleen maar ellende en onheil brachten (pagina 277-279). Het mag niet verbazen dat hij de Turken niet zag als mensen. Op pagina  276 heeft hij het over “deze vreemde mensensoort”. Geen wonder dus dat hij ze “parasieten”* noemt (pagina 280).

* En dan te bedenken dat de Duitse nazi’s zo over de joden praatten...

Zoals je van een racist kan verwachten doet hij ook neerbuigende en kwaadaardige uitspraken over “het karakter” van de Turken.  

Henry Morgenthau, de joodse nazi.

De basis van het Turkse karakter zou volslagen minachting van andere volkeren zijn beweert Morgenthau (pagina 276).
(Als dat het geval was, zou je dan andere volkeren benoemen tot ministers, generaals, parlementsleden, ambassadeurs, enzovoorts? Morgenthau is waarschijnlijk in de war met hoe koloniaal westen andere volkeren zag en bejegende in die periode.) 

Op pagina 328 gaat deze joodse nazi op volle dreef met zijn bewering dat het karakter van de Turken totaal verdorven en duivels zou zijn.

Enkele pagina’s verder (op pagina 334) zien we Morgenthau dan een verzonnen gesprek opvoeren. Het is overduidelijk verzonnen omdat het doel ervan is om in te spelen op christensentimenten waarna hij de Turken als inhumane überbarbaren slijt voor dat gehoor*.

* Vergelijk de in diezelfde hoofdstuk opgevoerde verzonnen gesprek tussen hem en Talaat van het opeisen van de levensverzekeringsgelden (pagina 339). Deze aartsleugenaar probeert ermee Talaat als een harteloze demon te slijten.

Talaat Pasja zou tegen hem gezegd hebben waarom hij zich als jood mee bemoeit “hoe ze christenen bejegenen”.  Waarom liet Morgenthau ze niet hun gang gaan zoals ze beliefde?

Daarna vervolgt de joodse nazi met wat voor barbaren de Turken wel niet waren. Wat Talaat hem zojuist had ‘verteld’ zou een onthulling van de Turkse mentaliteit zijn. Menselijkheid en beschaving zou bij ze ontbreken. Rechtvaardigheid en morele normen zouden begrippen zijn die ze eveneens niet kenden beweert Morgenthau.

(besef dus dat deze persoon in de (pro-)Armeense hoek hoog wordt aangeslagen en als bron voor een genocide wordt gebruikt)

Als Armenen of hun handlangers de naam Morgenthau laten vallen om de Turken als een kwaadaardig of barbaars volk af te schilderen, dan weet je nu met wie ze mee aankomen.

België, de genocidedader van Congo, zoekt medemisdadigers

Gisteren heeft het Belgische parlement de charlatan uitgehangen.

Schijnheilig riepen ze Turkije op om de banden met Armenië aan te halen, de grenzen te openen en samen te werken. Erkennen van de Armeense leugens* zou bijdragen aan de onderlinge verzoening beweerden de Belgische huichelaars.

* Turken moeten hun voorvaderen dus slijten als nazi’s. Op basis van fraude en bedrog, zie de menige artikelen hierover op deze weblog.

Maar België heeft geen enkel recht van spreken. Niet alleen omdat dit christelijke symboliek is (medechristenen met een symbolische show steun betuigen). Of dat politici niet de autoriteit hebben om een vonnis voor een genocide uit te spreken.

Maar vanwege het gitzwarte verleden van de grootouders van die Belgische charlatans.

Afrika heeft zwaar geleden onder westers kolonialisme. Plundering en vernietiging was sinds de 17^e eeuw aan de orde van de dag. Maar eind 19e eeuw bereikte deze hebzucht van (christelijke) naties zijn hoogtepunt.

De Europese koloniale mogendheden besloten toen Afrika onderling te verdelen. De Belgische koning Leopold II kreeg in 1885 Congo als privébezit in handen (onder “Kongo Vrijstaat”). Leopold verwierf er grote rijkdom mee door het land meedogenloos te exploiteren (uitvoer rubber, goud en ivoor).

Leopold II, de slager van Congo.

Bij het plunderen en leegroven van Congo pleegden de Belgen op grote schaal gruwelijke misdaden.

Hoe de Belgen tekeer gingen kan met het volgende beseft worden:

Om zo min mogelijk kosten te maken moesten Belgische soldaten voor elke kogel dat ze afvuurden, aantonen dat ze er een Congolees mee hadden omgebracht. Daarom hakten soldaten handen van hun Congolese slachtoffers af om het als bewijs te tonen. Als ze kogels hadden verbruikt voor andere zaken (bijvoorbeeld de jacht), dan gingen ze handen van willekeurige voorbijgangers afhakken.

Daders deze misdaden zoeken nu de onschuldige Turken als partners in crime.


Zelfs kinderen werden niet ontzien door de Belgische misdadigers.

De Belgen gingen zo te keer dat de internationale gemeenschap genoodzaakt werd om in te grijpen. Leopold II werd gedwongen om zijn prive-kolonie in 1908 over te dragen aan de Belgische overheid.

(Voor de Congolezen was de ellende erna dus nog niet over: de Belgische staat nam het roer over bij plunderen van hun land, deze keer op minder bloedige wijze.)

Volgens schattingen werden er in die kwart eeuw ongeveer 10 miljoen Congolezen gedood door toedoen van de Belgische golddiggers. Om de sporen te wissen van zijn misdadige optreden liet de Belgische koning de staatsarchieven over Congo vernietigen.

Vanaf het begin was de Belgische staat betrokken bij deze genocide op de Congolezen. Zoals door middel van wetten en leningen. Maar desondanks heeft België deze genocide op de zwarte medemens niet erkend.

Nog altijd hebben de Congolezen de gevolgen van deze megatrauma niet verwerkt. In het land zijn de meedogenloze methodes van de Belgische kolonisator gekopieerd. Miljoenen zijn de afgelopen jaren gestorven in het geweld dat nog steeds voortduurt.

België zou zelf het voortouw kunnen nemen om een eind aan te maken aan het geweld. Om te beginnen met het bieden van excuses door hun politieke leiders en hun koning voor wat ze de Congolezen in het verleden hebben aangedaan.

En niet laf door onschuldigen als genocidedaders aan te wijzen. 

UPDATE 28juli15:

Ongeveer een eeuw later werd door toedoen van diezelfde België een buurland van Congo blootgesteld aan een genocide. Het betreft de genocide van Rwanda in 1994.

België blijkt de genocide in Rwanda hebben veroorzaakt (zie artikel Volkskrant “Dehaene erkent rol België in genocide Rwanda”).

Er waren Belgische troepen gelegerd die de orde moesten handhaven namens de VN. Toen enkele van ze gedood werden trok België alle soldaten terug. Het gevolg was dat de Hutu’s geen hindernissen meer hadden om zich op hun Tutsi slachtoffers uit te leven.

(Vergelijk de rol die de Nederlandse VN-soldaten van Dutchbat in de genocide van Srebrenica hebben gespeeld: ook lafheid en angst ontketende daar een genocide.)