Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda: Fabula Fantastica (II)

(vervolg van deel I)

Nagenoeg in elk boek die Armenen of hun knielers publiceren, zul je om de haverklap struikelen van de ene na de andere verzonnen verhaal. In deze reeks breng ik enkele van de meest opvallende leugens onder de aandacht. In dit artikel wil ik twee uit de duim gezogen verhalen bespreken. Ze zijn te vinden in de Mein Kampfs* van de Armeense sympathisant Ugur Ümit Üngör.

* Mein Kampf betekent ‘Mijn strijd’. Eerder heb ik aangegeven dat hij met de pen een strijd voert tegen Turken en Turkije. Gezien zijn haat tegen de Turken en we dit haat-element terugvinden in zijn publicaties, zoals Turken slijten als een natie met een kwaadaardige verleden met leugens en bedrog, past het in de rij van literatuur zoals Hitler’s boek.

Manden vol afgehakte oren, neuzen en andere lichaamsdelen.

‘Ishak Armalto was one of the survivors of this second convoy. Upon arrival at the caravanserai in Diyarbekir, Armalto and a Joseph Paul Keyip saw three woven baskets (zembils) filled with chopped-off ears, noses, fingers, penises and gorged-out eyes...’

(‘Ishak Armalto was één van de overlevenden van dit tweede konvooi. Toen ze in de herberg in Diyarbekir aankwamen, zagen Armalto en Joseph Paul Keyip drie manden gevuld met afgehakte oren, neuzen, vingers, penissen en uitgestoken ogen...’). 

Voorgaand verhaal zou in een boek van Ishak Armalto, een Aramese priester, te vinden zijn. Een christelijke geestelijke die getuigt van misdaden van moslims. Zulke getuigenissen hebben een zeer lage betrouwbaarheid wat door dit bizarre, duidelijk verzonnen verhaal* wordt bevestigd.

* Doe je voorstellen: je komt bij een herberg aan en ziet open en bloot manden met voorgaande gruwelen.

We vinden dit verzonnen getuigenis op pagina 67 in de scriptie van Üngör ‘A Reign of Terror’ - CUP Rule in Diyarbekir Province, 1913-1923' ('Een terreurbewind. Heerschappij van CUP in de Diyarbakir provincie, 1913-1923') uit 2005. In zijn boek ‘The Making of Modern Turkey' die dit jaar is uitgebracht, is het, in een minder bloederige formulering, terug te vinden op pagina 89.

Kettingen van afgehakte tepels van vrouwen.

“Qarabashi, Dmo Zliho [n.195], p.72; Reportedly, Aziz Feyzi became known for his idiosyncratic habit of collecting trophies from female victims. On several occasions he had the militia retrieve a necklace of women’s nipples...”

(‘Qarabashi, Dmo Zliho [n.195], p.72: Naar verluidt was Aziz Feyzi bekend om zijn bizarre gewoonte om trofeeën van vrouwelijke slachtoffers te verzamelen. Bij diverse gelegenheden droeg hij de militie op om halskettingen van [afgehakte] vrouwentepels te maken....”)

Net als de eerder besproken verhaal van de Aramese priester (Ishak Armalto), heeft dit fantasieverhaal een soortgelijk gebrek: de auteur is een theologiestudent, dus een semi-geestelijke (Na’man Qarabashi).

De Armeense sympathisant heeft deze nep-getuigenis opgenomen op pagina 74 van zijn prutswerk uit 2005. Na zeven jaar in de universitaire wereld rondgehangen te hebben, blijkt zijn kritisch denkvermogen nog altijd geen enkel vooruitgang te hebben geboekt. In zijn boek uit 2012 is dit doorzichtige verhaal terug te vinden op pagina 97.

- lees verder in deel III -

Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda: Fabula Fantastica

(eerder besproken kenmerken)

De verzonnen verhalen in de Armeense gruwelpropaganda zijn alom bekend. Enkele voorbeelden uit de crème de la crème van deze anti-Turkse* verhalen wil ik niet ongenoemd laten.

* Koerden, eveneens moslims, worden in deze propaganda ook bestookt. Maar de hoofdmoot vormen de Turken, die krijgen het zwaarst te verduren in deze verhalen.

Turken hadden zoveel Armenen omgebracht dat de loop van de grootste rivier van Anatolië (de Eufraat) bijna 100 meter opschoof.

Het Bryce Report (officiële titel: ‘The treatment of Armenians in the Ottoman Empire 1915-1916’) staat vol met ‘getuigenissen’ die misdaden van Turken moeten staven.

In ‘Part VI -Vilayet of Erzeroum ‘ (deel VI - De Erzurum provincie) vinden we een getuigenis van mevrouw Zarouhi die als volgt luidt:

‘In a loop of the river near Erzindjan, she said, the thousands of dead bodies created such a barrage that the Euphrates changed its course for about a hundred yards.’

(‘Ze vertelde dat in een bocht van de rivier bij Erzincan duizenden lijken een zodanige opstopping veroorzaakten dat de loop van de Eufraat met bijna 100 meter verschoof.’)

Deze publicatie is één van de pilaren van Armeense genocidestudies die op westerse universiteiten onderwezen wordt. Dit werk is in 1916 door de Britse oorlogspropaganda afdeling (‘de Leugenfabriek’) uitgebracht.

De Eufraat, de grootste rivier van Anatolië.

Turken hadden zoveel kinderhandjes afgehakt dat er een weg mee geplaveid kon worden.

In 'The Horrors of Aleppo' (vertaald: 'De Gruwelen van Aleppo') uit 1916 lezen we op pagina 12 ( betreft getuigenis ene Niepage, zie ook 'Todayszaman en de Armeense nongenocide (II)' ):

‘The German Consul from Mosul related, in my presence, at the German club at Aleppo that, in many places on the road from Mosul to Aleppo, he had seen children's hands lying hacked off in such numbers that one could have paved the road with them.’

(‘De Duitse consul uit Mosul vertelde, in mijn aanwezigheid, in een Duits club in Aleppo dat op vele plaatsen op de weg van Mosul naar Aleppo, hij zoveel afgehakte kinderhanden had gezien, dat je er de weg mee kon plaveien.’)

Dit boek komen we ook vaak tegen in de literatuur die een Armeense genocide aan de man probeert te brengen. Het is eveneens uitgebracht door de Britse Leugenfabriek.

- lees verder in deel II -

(fabula fantastica: fantasieverhalen)