Relocatie: de Internationale onderzoekscommissie van 1919

De bewering ‘relocatie = genocide’ is dus onhoudbaar gebleken. Er is nog één gebeurtenis die dat ondersteunt: de internationale onderzoekscommissie van 1919.

Enkele maanden na WO1 had het Ottomaanse Rijk andere landen verzocht om deel te nemen in deze commissie. Die diende de genomen relocatie-maatregelen* uit de oorlog te onderzoeken.

* Deze maatregelen worden heden door de Armeense kamp verkocht als een instrument om de Armenen uit te roeien.

Op 13 februari 1919 werden daartoe vier landen benaderd, te weten:

• Denemarken

• Zweden

• Spanje

• Nederland

Maar zij allen wezen het Turkse verzoek af. Documenten over voorgaande zijn in de Ottomaanse archieven te vinden:

http://web.archive.org/web/20040106190038/http://www.devletarsivleri.gov.tr/yayin/osmanli/Armenians_inottoman/2b_261.htm

(pagina was niet meer bereikbaar op de originele site, maar Internetarchive had het opgeslagen) 

Een voorbeeld met de Nederlandse afwijzing met datum 17 maart 1919:

Welk volk zou om zo’n onderzoek vragen net nadat ze een genocide heeft gepleegd? Turken hadden blijkbaar niks te verbergen en wilden de verzonnen beschuldiging onderzocht hebben door internationale waarnemers*.

* Vergelijk dit ook met het voorstel van Turkije in 2005 aan de Armenen om een gezamenlijke onderzoekscommissie in te stellen naar de gebeurtenissen in WOI. (‘Turkije: onderzoek samen met Armenië’).
Armenen wezen dit af. Wanneer dus de waarheid boven water dreigt te komen, druipen de anti-Turkse charlatans af.

De afwijzing door Nederland in 1919 heeft overigens nog een staartje.

Het is namelijk diezelfde Nederland die in december 2004 via haar parlement Turkije een Armeense genocide probeerde aan te smeren. In die veroordeling verweet het Nederlandse parlement de Turken geen eerlijke omgang met hun historie te hebben...