De anti-Turkse gruwelpropaganda: een ware goudmijn

Gruwelverhalen zijn verhalen waarin beestachtig wrede taferelen worden beschreven.

De gruwelverhalen waarin de Turken als wrede personages opgevoerd werden kwamen hier eerder aan bod*. In deze verzonnen verhalen plegen de Turken de meest weerzinwekkende misdaden die je je maar kan voorstellen. De bedoeling ervan is de Turken als beestachtige harteloze schurken neer te zetten.

* Zie met name de series ‘Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda’ en ‘De Britse Leugenfabriek’. 

Het recentste uit de duim gezogen gruwelverhaal besprak ik in ‘De moeder van alle leugens’.

In christelijke Europees literatuur werden Turken er eeuwen mee door het slijk gehaald. Dit omdat ze rivalen waren, rivalen op politiek en religieus vlak.

Toen paus Urbanus II in 1095 opriep tot de Kruistochten beschreef hij immense gruweldaden die Turken op christelijke pelgrims zouden hebben uitgevoerd. Een voorbeeld: (bron: ‘De Kruistochten - toen de haat begon’)

Volgens de paus werden de christelijke pelgrims gemarteld, waarbij zover werd gegaan dat hun de buik werd opengesneden, een uiteinde van de ingewanden aan een stok genageld en de stervende slachtoffers met een zweep gedwongen om de paal heen te lopen totdat de darmen er omheen gewikkeld waren.

De paus probeerde zo het religieuze vuur aan te wakkeren voor de strijd tegen de ongelovigen uit het oosten. (In de middeleeuwen slikte het volk zulke overduidelijk verzonnen beschuldigingen. Zeker als het door de hoogste man van de kerk werden geuit) 

Toen de Ottomaanse Turken in 1529 Wenen belegerden kwam die anti-Turkse gruwelpropaganda weer op gang. Behalve de grondlegger van de protestantse kerk Luther, deed de zogenaamde ‘humanist’ Erasmus driftig mee in het preken van haat tegen de Turken.

Een afbeelding uit die periode. Een Ottomaanse soldaat houdt een aan zijn speer gespietste kind in de lucht. We kennen dit beeld uit de Britse oorlogspropaganda. Die zou dus zulke middeleeuws materiaal recyclen tegen hun oorlogsvijanden. 
(te vinden op 22:04 in “Die großen Schlachten- Teil 1/4 1529- Die Türken vor Wien”)

Deze tegen de Turken gerichte propaganda dook weer op toen Armenen zich van het Ottomaanse Rijk probeerden af te scheiden in de 1890s. Politici, geestelijken en anderen sprongen voor ze op de bres. Met middeleeuwse verhalen probeerde men de Turken te slijten als barbaarse misdadigers en dat de Armenen daarom het recht hadden om een eigen staat te krijgen.

In de Eerste Wereldoorlog werden die eeuwen aan ervaring opgedane gruwelpropaganda weer van stal gehaald (zie voor indruk de aan begin vermelde series).

Deze verhalen hebben ook een financiële kant. Door Turken door het slijk te halen stroomt namelijk het geld met bakken binnen. In deel II zal ik de miljarden bespreken die op die manier is verdiend door de Amerikaanse hulporganisatie Near East Relief.

(deel II)