Johannes Lepsius: Rücksichtslos frauderen voor de Armenen (III)

(deel II)

In de vorige delen gaf ik aan wie Johannes Lepsius was. We hebben in deel II een glimp opgevangen van zijn valse aard. Maar de fraude waarmee hij zich inliet in zijn belangrijkste werk ’Duitsland en Armenië’ is verbijsterend te noemen.

Vergeet niet dat dit werk materiaal bevat die zogenaamd officiële Duitse diplomatieke stukken moet voorstellen. En dat het één van de pilaren is waarop de Armeense genocideclaim rust.
(Het Bryce Report van de Britse Leugenfabriek is een ander pilaar. Er is echt geen ontkomen aan deze perversiteiten van Armenen en hun handlangers)

Het werk ’Duitsland en Armenië’ is op internet te vinden. De Duitstalige versie kun je hier downloaden: https://archive.org/details/bub_gb_AQNXAAAAMAAJ

("Deutschland und Armenien 1914-1918, Sammlung diplomatischer Aktenstücke")

Welke fraude pleegde Johannes Lepsius zoal?

Het gaat me nu om de documenten die tussen pdf-pagina’s 89 - 585 (originele paginanummers: pagina 5 - 500) getoond worden. We kunnen het pagina voor pagina bespreken op fraude door Lepsius, maar dat is niet nodig. Anderen hebben dat voor ons gedaan. 

Eén van die personen is notabene een Armeense sympathisant die naar de naam Wolfgang Gust luistert. Op de site www.armenocide.de doet hij in een artikel uit de doeken wat Lepsius zoal had uitgespookt. Het betreft 'Magical Square' (‘Magische vierhoek').

Wolfgang Gust.

Wat blijkt?

Lepsius kreeg in december 1918 van het Duitse ministerie opdracht om een publicatie samen te stellen over de Armeense kwestie waarin Duitsland goed uit de verf diende te komen in de aanloop naar de vredesonderhandelingen met de geallieerde overwinnaars. Omdat hij de tekst van de documenten moest overtypen*, had Lepsius mogelijkheden om van alles uit te halen met de officiële documenten.

* Zie als voorbeeld het document op pagina 275 met nummer 279. Het is gewoon overgetypt.

 

Wat deed Johannes Lepsius zoal bij het overtypen?

Hij liet stukken weg als Duitsland iets verweten kon worden. Zijn taak was immers om te zorgen dat Duitsland goed uit de verf kwam. Lepsius maakte meteen van de gelegenheid ook gebruik om pro-Armeense bedrog te plegen. Als getuigenissen een positieve indruk van de Turken konden achterlaten, bijvoorbeeld dingen deden die een uitroeiingsintentie uitsloten, dan hield hij dat buiten. En als Armenen slecht uit de bus kwamen in getuigenissen, dan nam deze fraudeur dat niet op in de publicatie.

Gust had de beerput aan fraude van Lepsius opengegooid. Dat op zich was al dodelijk voor de geloofwaardigheid van Lepsius. Maar die beerput is nog verder opengetrokken.

De Duits-Turkse wetenschapper Cem Özgönül schreef ook over die manipulaties met officiële documenten door deze aartsleugenaar. Özgönül heeft daarbij meer boven water gehaald*.

* Je kan van een Armeense groupie als Gust immers niet verwachten dat die alles op tafel zou hebben gelegd.

Cem Özgönül legde diverse fraude van Lepsius bloot zoals beweringen van getuigen wijzigen als het te overdreven was (ondermeer ongeloofwaardige cijfers naar beneden bijstellen van getuigen zoals missionaris Ernst Christoffel of de Duitse zaakgelastigde Radowitz). Of als een getuige racistisch tegen de Turken deed, schrapte Lepsius dat stuk bij het overtypen. Om zijn lievelingen te sparen, censureerde Lepsius ook Duitse getuigenissen als die Armeense misdaden op Turken en andere moslims beschreven.

Dit verwerpelijke gedrag was van een dubieus figuur zoals Lepsius ook te verwachten. Zijn voorhistorie van liegen en bedriegen zoals in deel II besproken was een veeg teken.

Er was nog een reden voor deze fraude van Lepsius. 

- deel IV -