De PKK, in de voetsporen van de Armeense Dashnak (III)

(deel II)

Wat we nu met de PKK zien is een nagenoeg exacte herhaling van zetten uit het verleden. Een eeuw terug waren de Armeense terreurgroepering van de Dashnak*, met hun project bezig. Hun Koerdische evenknieën hebben nu het stokje overgenomen.

* De Hunchak was destijds ook actief, maar de Dashnak werd later de dominante Armeense terreurclub.

De Anatolische gebieden waar ze hun staten wilden/willen vestigen overlappen elkaar grotendeels. Armenen probeerden Oost-Anatolië af te pakken van de Turken. De Koerden bezig met Zuidoost Anatolië.

Wat ook in het oog springt is dat deze clubs gesteund werden/worden door het buitenland. Onder toeziend oog van hun buitenlandse meesters gaan ze aan de slag om Turkije te treffen.

Europese support is hierin overduidelijk. Niet verrassend gezien de eeuwenlange rivaliteit tussen Europa en de Turken.

De Anatolische minderheden hebben voor Europa in dat conflict slechts één functie: die van proxies. Ze worden gebruikt als huurlingen om Turkse belangen te treffen. De Armenen en de Grieken zijn “verbruikt”. De Koerden zijn nu aan de beurt. 

Steun aan de PKK is niet beperkt tot alleen Europa. We zien het ook in andere contreien met een anti-Turkse oriëntatie zoals Rusland of Iran. Maar epicentrum deze support ligt in Europa.(N =Navo 'bondgenoot')

De steun die deze anti-Turkse terroristen genieten in Europa kom je op allerlei terreinen tegen. 

Hun politici die bij terreur van ISIS/Daesh of Al Qaeda moord en brand schreeuwen, kijken de andere kant op als de PKK misdaden pleegt. Dezelfde houding die we tegenkwamen toen Armenen terreur bedreven tegen (Ottomaans-)Turkse belangen. Als die misdaden pleegden, werden vrijgeleides afgedwongen.

Hun justitie legt ze geen duimbreed in de weg en staat ze toe om bijvoorbeeld kantoren en filialen te runnen op hun grondgebied. Kopstukken van anti-Turkse terreur kunnen vrijelijk op hun grondgebieden rondlopen. Dit zagen we in het verleden met de Armeense terreurclubs, en zien we wederom heden terug met de PKK*.

* Zie ook het artikel ‘Nederland en de PKK’.

Ook de media speelt een dubieuze rol wat betreft deze Anatolische terroristen. Heden worden de terroristen van de PKK verkocht als ‘vrijheidsstrijders’ of ‘rebellen’. Ze ‘terroristen’ noemen is taboe in die media. Vergelijk hun berichtgevingen over andere gewelddadige organisaties zoals de IRA, ETA, RAF of ISIS/Daesh.

Zoiets zag je ook met de Armeense extremisten van Dashnak. Ze werden bijvoorbeeld als “revolutionairen” gesleten. Of als de Ottomaanse justitie ze na hun terreurdaden arresteerde, werden ze als “politieke gevangenen” aan de man gebracht.

Een ander frappante gelijkenis tussen de Armenen en de Koerden betreft ‘hervormingen’. Dezelfde scenario’s als destijds met de Ottomaanse Armenen zien we nu met de Koerden.

Het begint met ‘ze worden onderdrukt’*. Daarom zijn er ‘hervormingen’ nodig zodat ze bescherming krijgen tegen de evil Turken. Vandaar dat men in Europa begrip voor toont dat vanuit de Koerdische hoek men met wapens in de weer is.

* In de serie Bloedbroeders kwam dit van ‘hervormingen’ met de Armenen ook voor, zie verslag van deel 2 (op 18:41) of deel 3 (op 12:38).

Tot slot wil ik het kapotscheuren van eeuwenoude co-existentie tussen Anatolische volkeren bespreken.

De Armeense extremisten lukte in nauwelijks 25 jaar om de Turken en Armenen uit elkaar te drijven. Ze zijn nu erfvijanden geworden. Weg is de bijna duizend jaar samenleven. Datzelfde presteert nu de Koerdische PKK. Net als bij de Armenen kan Europa voor deze afloop bedankt worden.

Europa, de motor van uit elkaar splijten van Anatolische volkeren.