Wat er achter de Armeense nongenocide schuilgaat (III)

(deel II)

Haat loopt dus als een rode draad door de Armeense genocide-propaganda. 

De lieden die het verkondigen dragen het in zich (zie deel II). Maar inhoudelijk, in die propaganda zelf, wordt je ook onder de haat bedolven. Zoals de nazi’s de joden in hun propaganda uitbeeldden, figureren de Turken daarin als slechte en boosaardige mensen*.

* Zie ondermeer de series ‘Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda’ en 
‘De Britse Leugenfabriek (III)’.

Voor de Turken zit er een positief element in die hun (pro-)Armeense tegenstanders zich niet realiseren.

Wie zich inlaat met haat loopt slecht mee af. Hitler is een ultiem voorbeeld van die regel, net als Milosevic (beiden maakten zichzelf van kant). Dit komt omdat haat verblindt waardoor men niet helder kan zien en nadenken. Je komt dan continue onlogisch gedrag tegen*. Haters komen onherroepelijk in een ’zelfmoord-val’ terecht.

* Voorbeeld: 

Hitler verspilde een deel van zijn krachten om de joden uit te roeien (infrastructuur en manschappen). Als hij die reserves had gebruikt voor zijn oorlogsinspanningen, dan had hij meer armruimte gehad in de oorlogen tegen zijn tegenstanders.

Ook de Armenen zijn een bewijs van dit gegeven. Geloof het of niet, het heeft ze zelfs hun gedroomde staat in Oost-Anatolië gekost.

Toen ze het gebied na WO1 onder controle kregen, botvierden de Armenen hun haat tegen de Turkse bewoners*. Alhoewel de Turken toen aan de genade van hun vijanden waren uitgeleverd en ze zich hadden neergelegd in hun lot, wekten de misdaden van de Armenen (en Grieken, in westelijk Anatolië) zo’n grote woede op dat hun strijdlust opveerde. Als een boemerang kwam die haat van de Armenen terug naar henzelf.

* Zie bijvoorbeeld slot-citaat in ‘De bastaard van Istanbul’ of ‘Nuttige Turkse idioten van de Armeense G-maffia: Hasan Cemal (II)‘.

De haat die ze een staat in Anatolië heeft gekost, en ze later erdoor hun handen wasten in bloed van onschuldigen, is nog altijd springlevend. Vanwege het haat-element in de 1915-propaganda is hun leven doordrenkt met haat tegen de Turken. Overal in hun leven voeden ze die haat tegen de medemens*.

* Zie bijvoorbeeld in het artikel 'Het Sèvres-syndroom' (De Groene Amsterdammer, 13 oktober 2006):

Jonge Armeniërs in de Verenigde Staten worden opgevoed met een haat tegen Turkije die in geen verhouding staat tot hun gebruikelijke liberalism, schrijft verslaggeefster Meline Toumani [= Armeense] in The Nation. "In zomerkampen krijgen derdegeneratie-Armeniërs, die geen Armeens spreken en nooit in Armenië zijn geweest, die traditie ingeprent.

Wat betekent dit? Zolang Armenen hun genocide-propaganda bedrijven, zal haat tussen ze rondwaren. Dat ze zichzelf te gronde richten staat daarom vast.