Todayszaman en de Armeense nongenocide (V): Günal Kurşun

(deel IV)

 De Armeense G-maffia is op sterven na dood. In april zullen ze nog even vlammen, om erna in de vuilnisbelt van de historie te verdwijnen. 

De Turkse krant (Todays)Zaman laat zich niet onbetuigd in supporten van de Armeense inspanningen. Het opereert als een platform van waaruit het anti-Turkse gif verder verspreid kan worden. Ze hebben daarmee verkeerd gegokt en zullen zeker door de Turkse natie herinnerd worden als de valse Armeense slaven.

Tot het zover is, blijft de krant doen alsof er niks aan de hand is en plaatst artikelen van Armeense groupies. 

In dit artikel ga ik hun columnist Günal Kurşun bespreken. Afgelopen zondag schreef hij ‘G-word not so easy' (‘G-woord niet gemakkelijk')*.

* Doelend op dat het etiket genocide op Armeens ellende niet zomaar kan zoals groupies als hij zouden willen.

Hij schrijft over de moord op de Turks Armeense journalist Dink. Hij veroordeelt die moord en wil het opgelost zien. Geen één woord over de 60 onschuldigen vermoord door Armeense genocide-terroristen. Zoals je van een Armeense slaaf kan verwachten.

Over de moord op Mehmet Baydar en Bahadir Demir (27 januari 1973) of Kemal Arikan (28 januari 1982) zullen we dus nooit iets te lezen krijgen in deze krant.

In dat artikel kregen we meteen ook een idee wie we voor ons hadden. Hij blijkt sinds 2010 betrokken te zijn in de organisatie van de herdenking van de Armeense Judasdag. In Turkije wel te verstaan.

Zoals verwacht kon worden, ontbraken de gebruikelijke Armeense leugens niet in zijn artikel.

Bijvoorbeeld dat de meeste genocidedeskundigen of historici deze leugen als genocide zouden erkennen. Dat van de eerste geloof ik wel, corrupte figuren wiens snoepreisjes door Armenen worden gefinancierd. Maar dat de meeste historici deze verhalen als zodanig bestempelen is onwaar. De Armeense Genocide-maffia heeft geen invloed op die groep wetenschappers waardoor hun verdraaiingen van de historie onder hen geen kans maken.

Kijk naar dit slavengezicht:

Dit gezicht is de personificatie van de Turken die meteen op hun rug gingen liggen toen westerse invasielegers na WO1 voet op Turks grond zetten en hun duistere plannen met de Turkse natie wilden uitvoeren.

Als de andere Turken onder leiding van Mustafe Kemal Pasha niet de wapens hadden getrokken tegen die invasielegers, zou deze slaaf niet Günal Kurşun, maar Günal Kurşunian of Günal Kurşunios hebben geheten.

(deel VI)