Talaat Pasja’s notitieboekje

In de Armeense propaganda kom je een aan Talaat Pasja toegeschreven boekje tegen

Het betreft een notitieboekje waarin hij precies zou hebben bijgehouden hoeveel Armenen in 1915 zouden zijn gereloceerd.

Maar de herkomst en echtheid van dat werk herbergt fraude in zich.

De Turkse journalist Murat Bardakçı zou het van Hayriye, de weduwe van Talaat Pasja, hebben gekregen in 1982. Bardakçı was zo slim om het pas in 2008, dus na een kwart eeuw, jaren later, te publiceren. Zij is in 1983 gestorven, dus ze kan er niet meer over gepolst worden.

Bardakçı claimt dat hij risico zou hebben gelopen in Turkije als hij het eerder had gepubliceerd. Waarom niet aan Armeense G-maffia in het buitenland verstrekt zodat zij het konden publiceren? Die likken hun vingers bij af met zulk materiaal. Dus een zwak excuus, duidelijk een fraudeur aan het werk.

De origine van dat werk is dus dubieus. Dat we te maken hebben met frauduleus materiaal wordt ook door het volgende bevestigd:

Het werk is een fascimile. Een fascimile is een duur woord voor kopie.

Bardakçı kan dus geen origineel tonen. Oftewel: we hebben te maken met een vervalsing.

Turkse uitgave deze vervalsing. Getoonde beeld zegt

genoeg over intenties van de fraudeur Bardakçı.

Vergelijk de vervalste Hitler-citaat. De journalist Lochner die ermee op de proppen kwam had een kopie van een anonieme informant* gekregen. Erna gingen Armenen en hun groupies mee rondleuren om de Turken aan nazi’s te pogen koppelen.

* In geval van Bardakçı kun je in feite ook spreken van een anonieme schenker omdat de weduwe niet meer over gehoord kan worden en hij jaren had gewacht met publicatie om die spoor onbruikbaar te maken voor controle.

Een ander voorbeeld zijn de documenten van de Armeen Aram Andonian. Hij pronkt in zijn verzameling met bijvoorbeeld telegrammen waarin uitroeiing van Armenen wordt bevolen. Kopieën zijn het.

De Armeense genocidemaffia zet veelvuldig kopieën in om vervalst materiaal als echt te slijten. Kopie wil zeggen dat je echtheid niet kan onderzoeken. Anders komt immers het bedrog boven water. 

Als je dus van kant Armenen en co over een document hoort die een kopie is dan weet je bij voorbaat dat je een vervalsing voor je hebt. Als de herkomst ervan ook nog eens wazig en dubieus is, dan is het gegrandeerd kassa. 

Dit notitieboekje die aan Talaat Pasja wordt toegeschreven, is de zoveelste voorbeeld van deze flessentrekkerij.