België, de genocidedader van Congo, zoekt medemisdadigers

Gisteren heeft het Belgische parlement de charlatan uitgehangen.

Schijnheilig riepen ze Turkije op om de banden met Armenië aan te halen, de grenzen te openen en samen te werken. Erkennen van de Armeense leugens* zou bijdragen aan de onderlinge verzoening beweerden de Belgische huichelaars.

* Turken moeten hun voorvaderen dus slijten als nazi’s. Op basis van fraude en bedrog, zie de menige artikelen hierover op deze weblog.

Maar België heeft geen enkel recht van spreken. Niet alleen omdat dit christelijke symboliek is (medechristenen met een symbolische show steun betuigen). Of dat politici niet de autoriteit hebben om een vonnis voor een genocide uit te spreken.

Maar vanwege het gitzwarte verleden van de grootouders van die Belgische charlatans.

Afrika heeft zwaar geleden onder westers kolonialisme. Plundering en vernietiging was sinds de 17^e eeuw aan de orde van de dag. Maar eind 19e eeuw bereikte deze hebzucht van (christelijke) naties zijn hoogtepunt.

De Europese koloniale mogendheden besloten toen Afrika onderling te verdelen. De Belgische koning Leopold II kreeg in 1885 Congo als privébezit in handen (onder “Kongo Vrijstaat”). Leopold verwierf er grote rijkdom mee door het land meedogenloos te exploiteren (uitvoer rubber, goud en ivoor).

Leopold II, de slager van Congo.

Bij het plunderen en leegroven van Congo pleegden de Belgen op grote schaal gruwelijke misdaden.

Hoe de Belgen tekeer gingen kan met het volgende beseft worden:

Om zo min mogelijk kosten te maken moesten Belgische soldaten voor elke kogel dat ze afvuurden, aantonen dat ze er een Congolees mee hadden omgebracht. Daarom hakten soldaten handen van hun Congolese slachtoffers af om het als bewijs te tonen. Als ze kogels hadden verbruikt voor andere zaken (bijvoorbeeld de jacht), dan gingen ze handen van willekeurige voorbijgangers afhakken.

Daders deze misdaden zoeken nu de onschuldige Turken als partners in crime.


Zelfs kinderen werden niet ontzien door de Belgische misdadigers.

De Belgen gingen zo te keer dat de internationale gemeenschap genoodzaakt werd om in te grijpen. Leopold II werd gedwongen om zijn prive-kolonie in 1908 over te dragen aan de Belgische overheid.

(Voor de Congolezen was de ellende erna dus nog niet over: de Belgische staat nam het roer over bij plunderen van hun land, deze keer op minder bloedige wijze.)

Volgens schattingen werden er in die kwart eeuw ongeveer 10 miljoen Congolezen gedood door toedoen van de Belgische golddiggers. Om de sporen te wissen van zijn misdadige optreden liet de Belgische koning de staatsarchieven over Congo vernietigen.

Vanaf het begin was de Belgische staat betrokken bij deze genocide op de Congolezen. Zoals door middel van wetten en leningen. Maar desondanks heeft België deze genocide op de zwarte medemens niet erkend.

Nog altijd hebben de Congolezen de gevolgen van deze megatrauma niet verwerkt. In het land zijn de meedogenloze methodes van de Belgische kolonisator gekopieerd. Miljoenen zijn de afgelopen jaren gestorven in het geweld dat nog steeds voortduurt.

België zou zelf het voortouw kunnen nemen om een eind aan te maken aan het geweld. Om te beginnen met het bieden van excuses door hun politieke leiders en hun koning voor wat ze de Congolezen in het verleden hebben aangedaan.

En niet laf door onschuldigen als genocidedaders aan te wijzen. 

UPDATE 28juli15:

Ongeveer een eeuw later werd door toedoen van diezelfde België een buurland van Congo blootgesteld aan een genocide. Het betreft de genocide van Rwanda in 1994.

België blijkt de genocide in Rwanda hebben veroorzaakt (zie artikel Volkskrant “Dehaene erkent rol België in genocide Rwanda”).

Er waren Belgische troepen gelegerd die de orde moesten handhaven namens de VN. Toen enkele van ze gedood werden trok België alle soldaten terug. Het gevolg was dat de Hutu’s geen hindernissen meer hadden om zich op hun Tutsi slachtoffers uit te leven.

(Vergelijk de rol die de Nederlandse VN-soldaten van Dutchbat in de genocide van Srebrenica hebben gespeeld: ook lafheid en angst ontketende daar een genocide.)