De PKK, in de voetsporen van de Armeense Dashnak (II)

(deel I)

Na de Armenen en Grieken is er nu een derde Anatolisch minderheid die grond van de Turken wil. Het betreft de Koerden. Tussen Turkije en hun extremisten van de PKK* woedt er al decennia een slag om Oost-Anatolië.

* PKK: afkorting van ‘Partiya Karkerên Kurdistan’ ('Koerdische Arbeiderspartij’). Conform hun communistische oriëntatie noemen ze zich een 'arbeiderspartij'.

Sinds 1984 zijn de Koerdische terroristen begonnen met het moorden voor hun Groot-Koerdistan. Deze communistische terreurbeweging die een samenleving à la Stalin nastreeft, heeft de dood van ruim 40.000 mensen op zijn geweten. Hun leider was Abdullah Öcalan die de Turken in 1996 in Kenia in de kraag vatten. Europa, de safe haven van anti-Turkse terrorisme, voorkwam dat hij de strop kreeg.

* Vergelijk de Armeense massamoordenaars van Zeitoen 1895 die onder Europees druk vrijgeleide kregen.

Sinds juli dit jaar is de PKK weer aan het moorden geslagen om te ‘arbeiden’ voor hun gedroomde Koerdistan. Er waren vredesgesprekken geweest om de gevechten te beëindigen, maar de PKK pakte de gewelddadigheden weer op*.

* Onder het voorwendsel dat Turkije een aanslag op Koerden door een ander terreurclub, de ISIS/Daesh, niet had voorkomen.

De gebieden waar deze Anatolische extremisten op aasden/azen komen grotendeels overeen. De grond dat de PKK van de Turken wil is ook het gebied waar tussen 1890-1921 de Armeense separatisten tevergeefs een staat probeerden te vestigen.

Maar er zijn meer parallellen. In een volgende artikel zal ik op ingaan.

(Voor de goede orde: PKK claimt nu dat ze slechts autonomie na zou streven. Het is een truc. Zeg zelf, wat komt agressiever over: “We willen autonomie” of “We willen een eigen staat”.)

(deel III)

De PKK, in de voetsporen van de Armeense Dashnak

De afgelopen jaren zijn hier ruim 200 artikelen gepubliceerd over de Armeense kwestie. Daaruit blijkt dat de Turken gegronde redenen hebben om de Armeense beschuldigingen in twijfel te trekken.

De Armeense claim wemelt dus van fraude, bedrog en andere oneerlijke praktijken tegen de Turken. Er is nog een element dat je in de Armeense kwestie kan tegenkomen.

Dat is de strijd om grond. Anatolisch grond.

Alhoewel het op een kruispunt van routes ligt waar ieder zich een weg doorheen kan banen en het oosten bergachtig is, delen de Turken er sinds de 11^e eeuw de lakens uit.

Die Turkse dominantie was niet altijd vanzelfsprekend. Toen het Ottomaanse Rijk in verval raakte grepen Anatolische minderheden hun kans. De Armenen deden pogingen vanaf 1890 er een staat te vestigen. Na 1918, toen de Ottomaanse Turken langs de afgrond scheerden, grepen ook de (Ottomaanse) Grieken hun kans.

Ze traden daarbij op als proxies van hun westerse beschermheren die de Turken na duizend jaar oorlog voeren met ze wilden afrekenen. Hun collaboratie loonde niet. Ze bleken verkeerd gegokt te hebben waarna hun lot die van de Sudeten-Duitsers was. Hun falen om er staten te vestigen baarde wel enkele leugenociden, waarvan de Armeense de bekendste is.

Voor de Turken is de strijd om Anatolisch grond nog niet voorbij. Er is namelijk nog één minderheid die zijn geluk beproefd.

(deel II)

De ‘pogroms’ van Istanbul 1955 (II)

(deel I)

Wie had eigenlijk deze ellende onder de Grieken in Istanbul veroorzaakt? Dat de Turkse bevolking schuldig was geweest aan vernielingen lijdt geen twijfel. De aanslag zelf (op het familiehuis van Atatürk) die hun woedend maakte is een ander verhaal.

Zoals gebruikelijk in de anti-Turkse propaganda worden de evil Turken als de daders aangewezen. Maar er is geen realistische motief voor waarom de Turken die aanslag zouden hebben willen plegen. 

De anti-Turkse propaganda verkondigt dat de Turken de aanslag pleegden om de Grieken uit Istanbul te verjagen*. Dat is niet geloofwaardig.

Op die datum (6-7 september 1955) was er in de stad namelijk niet alleen een congres van het Internationale Monetaire Fonds, maar ook van Interpol (zie artikel professor Richard Clogg in deel I). Terwijl dus belangrijke instellingen van de wereld in je stad vertoeven, ga je als land zo iets veroorzaken (en zet je je voor schut).

* Doet me een beetje denken aan het krakkemikkig verhaal van dat de Turken een puur Turks rijk wilden nastreven. Dat van anderen weg willen hebben.

Behalve voorgaande onlogische (of: ongeloofwaardige) bewering komen we ook een ander element uit de Armeense verhalen hier nu tegen. Dat de Turkse overheid niet alleen de aanslag pleegde, maar ook de onlusten zou hebben gedirigeerd*.

* Je kwam dat ook bijvoorbeeld tegen in de 1890's. Terwijl Europese belagers ze scherp in de gaten hielden zou de Ottomaanse staat Armenen hebben zitten af te slachten of ertoe aangezet hebben.

Ook wordt er in de anti-Turkse propaganda verkondigd dat de overheid slechts toekeek terwijl alles kort en klein werd geslagen. Dat klopt niet. De regering stelde een avondklok in en het leger greep in om de orde te handhaven. 

Tanks in de straten om een einde te maken aan de ongeregeldheden.

Om deze anti-Turkse leugens van betrokkenheid Turkse staat verder compleet te maken: erna werd door de overheid maatregelen genomen om de getroffen slachtoffers bij te staan. Ze kregen financiële steun, schadevergoedingen, enzovoorts. Er werd ook een hulpcomité opgericht om ze bij te staan.

De schade bedroeg omgerekend ruim 6 miljard dollar*.

* Volgens de Turkse krant Akşam was de schade ongeveer 2 miljard lira. Wisselkoers lira-dollar destijds: 2,8 lira voor een dollar. In dollars praten we dus over $ 714 miljoen. Dat is omgerekend naar heden 6,2 miljard dollar.

Die propaganda verkondigt dus dat de Turkse overheid de onlusten dirigeerde, om erna meteen de schade van miljarden te betalen. Voorgaande is vergelijkbaar met opdracht geven voor een genocide, erna de daders meteen bestraffen. Dit is allemaal mogelijk in het fantasie-universum waarin de anti-Turkse figuren verblijven.

Zelf denk ik dat de daders voor de aanslag in Thessaloniki die dit allemaal veroorzaakten ergens anders gezocht moeten worden.

In die jaren was er een toenadering tussen Griekenland en Turkije gaande. Je moet dan bij buitenstaanders zoeken naar de daders.

Aanvankelijk dacht ik aan de in april 1955 opgerichte Grieks-Cypriotische terreurbeweging Eoka. Die streefde met geweld hereniging na van Cyprus met Griekenland. Griekenland zal ze niet toegestaan hebben om op hun grondgebied misdaden te plegen die de relatie met Turkije zou doen verstoren. 

Er is een meer voor de hand liggende dader van de aanslag: Groot-Brittannië. Een week ervoor waren in Londen gesprekken begonnen over de toekomst van Cyprus. Groot-Brittannië wilde het eiland die ze in 1915 gestolen had van de Turken niet kwijt. Ze hadden er bijvoorbeeld grote militaire bases. Dat hun geheime diensten door de aanslag, de Turken en Grieken tegen elkaar wilden uitspelen en zo controle over eiland bleven houden* is een mogelijke verklaring. De Turken en Grieken waren dan immers zo druk met elkaar aan het ruziën en vergaten dan Cyprus.

* Groot-Brittannië was in die jaren met van alles bezig zoals organiseren van de coup in Iran in 1953 (Operatie Ajax, samen met de CIA).

De ‘pogroms’ van Istanbul 1955

Vandaag is het 75 jaar geleden dat in Istanbul onlusten tegen Grieken uitbraken.

Die ongeregeldheden worden in de anti-Turkse propaganda steevast als ‘pogroms’ aan de man gebracht. Omdat deze propaganda elementen zoals in de Armeense kwestie bevat, zal ik op ingaan.

In Istanbul woonden destijds bijna honderdduizend Grieken. Zij waren de Grieken die vrijgesteld waren geweest van de bevolkingsuitwisseling in 1923 met Griekenland. (Vergelijkbaar met de Turken in Grieks-Thracië die niet hoefden te vertrekken).

Volgens de anti-Turkse propaganda waren die pogroms gepland door Turkse samenzweerders. Die zouden met een bomaanslag op het geboortehuis van Atatürk een anti-Griekse stemmingen hebben willen creëren met de bedoeling de Grieken uit Istanbul te verjagen.

De aanslag vond plaats op het complex van het Turkse consulaat in het Griekse Thessaloniki. Het geboortehuis van Atatürk bevond zich er eveneens en het werd door de ontploffing beschadigd. Het doel van de aanslag was dus het consulaat.

Geboortehuis Atatürk

Het gevolg van de aanslag was dat de Turkse bevolking zich tegen de Grieken in Turkije keerde. In de anti-Turkse propaganda worden die onlusten als pogroms bestempeld. Dit is waarschijnlijk één van de eigenaardigste pogroms ooit.

Bij pogroms vallen meestal tientallen tot honderden doden. Maar de tienduizenden boze Turken blijken de dood van welgeteld EEN Griek op hun geweten te hebben gehad*.

* Volgens Britse en Amerikaanse diplomatieke bronnen, zie artikel van professor Richard Clogg in The Times “The empty spaces where Greeks once were” onder “although British and American diplomats reported only one”. Het is niet direct toegankelijk, maar je kan via andere sites de volledige versie vinden zoals in http://www.lobbyforcyprus.org/mediaitem.aspx?id=216.

De Turken gedroegen zich dus niet als pogrom-daders, maar als hooligans. Ze richtten materiële schade aan onder Griekse bezit en symbolen.

Scene na acties Turkse hooligans

(deel II)

Amerika: Op zoek naar mededaders. De Indianen

Vanaf 1492 werd het Amerikaanse continent door Europese invallers onder de voet gelopen. In opeenvolgende golven werd het continent overspoeld. Het bleek te gaan om een ware vernietigingsmachine, alles ging eraan. 

De Taino Indianen, de inheemsen van de Cariben, waren de eerste die uitgeroeid werden. De credits hiervoor zijn voor de bewierookte 'ontdekker' van Amerika, Christoffel Columbus. Daar bleef het niet bij. Meer Amerikaanse volkeren zouden erna kennismaken met vernietiging en ondergang.

In nauwelijks tien jaar lukte het de Spanjaarden om twee andere Indiaanse volkeren van de historie te wissen. Als eerste werden de Azteken van Mexico weggevaagd. Erna kwamen de Inca’s aan de beurt. In 1532 was het met beide volkeren gedaan. Hun cultuur, religie en taal ging met ze ten onder*.

* Vergelijk de verovering van Anatolië door de Turken. Na bijna duizend jaar waren er miljoenen Anatolisch christenen (Grieken, Armenen en Arameeërs) in hun samenleving te vinden. Hun religie en cultuur was na die millennium nog altijd intact gebleven. (Pas na hun collaboratie met invasiemachten kwam er dus een breuk, zie verslag Bloedbroeders deel 3 op 6:38)

Na Latijns-Amerika was het de beurt aan de Indianen van Noord-Amerika.

Europese kolonisten zouden in opeenvolgende invasiegolven over het maagdelijke Noord-Amerika uitzwermen. Rovend, plunderend en moordend alles wat ze in de weg lag op hun opmars. Engelsen, Fransen, Duitsers, Nederlanders en anderen die hun geluk er beproefden pakten alles wat ze konden pakken. Niks was veilig voor ze. De makkelijkste prooien waren de dieren die in ongekende bloedbaden uitgeroeid werden. 

Ooit zwierven miljoenen bizons door de prairie vlaktes van Noord-Amerika. Toen de Europese kolonisten er hun opwachting maakten leek hun lot bezegeld. Ze ontkwamen ternauwernood aan het lot van de trekduiven.

Op hun pad lieten de kolonisten, de voorvaderen van de huidige Amerikanen, een spoor van knekelvelden achter. Niet alleen van dieren, maar ook van Indiaanse stammen.

In tegenstelling tot hun zuidelijke broeders lieten de Indiaanse stammen van Noord-Amerika zich niet zomaar wegzetten. Toen ze in de gaten kregen dat ze met een vernietigingsmachine te maken hadden, verweerden ze zich met hand en tand. Maar de koloniale moordmachine uit Europa kende geen mededogen. Het wilde Lebensraum.

Met list en bedrog*, anders wel met grof geweld baanden ze zich een weg door de vlaktes naar de andere kant van het continent.

* Zoals na “vredesonderhandelingen” met pokken besmette dekens uitdelen. Of met Indiaanse stammen gesloten verdragen dat de kolonisten hun gebied niet zouden betreden niet nakomen.

Geloof het of niet, het was zelfs zo dat de Amerikaanse overheid beloningen uitdeelde voor wie Indianen afschoot. Alsof het om dieren ging, kregen de kolonisten license to kill op de medemens.
Voorbeeld van een advertentie uit 1863 waarin voor elke afgeschoten Indiaan men een beloning van 200 dollar kon opstrijken:

(purgatory = hellevuur, oftewel afgemaakt. Het waren ongelovigen, 

geen christenen, daarom kwamen die in de hel)

Dit is geen fantasieverhaal uit oorlogspropaganda of zo. Je leest het zwart op wit. De staat die zich destijds hiermee inliet, financiert heden wetenschappers en hun instellingen om een Armeense nongenocide aan de man te brengen.

Mocht je niet overtuigd zijn: Google op “Phips Proclamation 1755” waarbij de Britse invallers voor elke afgemaakte Indiaan 50 pond in het vooruitzicht stelden. Voor omgebrachte vrouwen en kinderen kreeg je minder, je moest het dan met slechts twintig pond doen.

De stammen die geluk hadden, werden verdreven van hun geboortegronden zodat het gebied etnisch gezuiverd werd. Zie hiertoe bijvoorbeeld de door de Amerikaanse president ondertekende Indian Removal Act (1830), een verdrijvingsact (vergelijk de Spaanse).

 

Na zo drie eeuwen belaagd te zijn geweest door invallers waren de Indianen hun land grotendeels kwijt*.

De overlevenden, de mazzelaars die nog in leven waren, werden in “reservaten” ondergebracht door de Amerikaanse overheid. De naam zegt het al een beetje: reserveren. Na ze massaal uitgeroeid en van hun landen te hebben verdreven, stukjes grond voor de overlevende reserveren.

* Van de huidige continentale deel van de VS, exclusief Alaska, te weten 8,08 miljoen km2 (bijna 200x Nederland), zijn de oorspronkelijke bewoners 97% van hun gronden zo ontnomen. Mogelijk de grootste jatpartij in de historie ooit.

Om de Europese uitroeiingscampagne compleet te maken:

 

Indiaanse kinderen werden van hun ouders afgepakt met de bedoeling hun roots kapot te maken. (Bekende praktijken die andere door Europeanen gekoloniseerde volkeren zoals in Canada en Australië ook hebben ondervonden.)

Als je beelden uit de Verenigde Staten ziet met al die landerijen, steden, en dergelijke, bedenk dat het zich bevind op de van de Indiaanse stammen afgepakte gronden. Amerikaanse steden zijn gebouwd op knekelvelden van de door ze uitgeroeide stammen.

(Ik zeg afgepakt of gestolen omdat de Amerikaanse overheid destijds menige verdragen met de Indianen had gesloten om van hun land af te blijven, maar dat naderhand niet nakwam.)

Het zal nu duidelijk zijn waarom de Amerikaanse staat het normaal vond om atoombommen op burgersteden te werpen. De VS heeft een voorhistorie van plegen ontiegelijke misdaden op de medemens. Onschuldigen zoals de Turken erbij slepen door ze een Armeense genocide in de schoenen te schuiven, dient als een schaamlap voor hun eigen misdaden.