Weer een pro-Armeens boek uitgebracht. Waar blijven de Turken? Waar zijn hun vertalingen?

De afgelopen jaren heb ik menige boeken over de Armeense kwestie onder ogen gehad. Wat me opviel was de hoeveelheid die de Armeense versie van de historie verkondigden. Een tsunami aan leugens en bedrog. De Armenen en hun groupies hebben misschien wel duizenden boeken over hun verminkte versie van de geschiedenis uitgegeven. Dit is nu ruim 100 jaar gaande.

De Armeense G-maffia heeft nu een nieuw werk uitgebracht. Het betreft “100 years… Real Stories” (‘100 jaar... echte verhalen’).

Echte verhalen? Zou het? Zouden deze flessentrekkers nu voor het eerst eindelijk’s de waarheid spreken. Ik denk het niet.

Het boek bundelde 47 verhalen van nazaten en andere niet-direct betrokkenen van de gevolgen van Armeense gejudas. 
(Oorspronkelijk schreef ik 'overlevenden', maar het blijken verhalen van nazaten en anderen. Dat wil zeggen verhalen die ze hadden gehoord, gelezen, enzovoorts. Fraude ligt dus op de loer. Als ik boek in handen krijg zal een eventuele update volgen)

Het is uitgebracht in het Armeens en Engels. Er is ook een Turkse vertaling van om de Turkse markt te bewerken. Turken kunnen dan lezen wat voor een nazi’s hun grootouders wel niet waren geweest.

De uitgave is door Armenië gefinancierd. Ook deden Turkse slaven zoals de journalist Aris Nalcı mee in steunen Armenen in deze zaak tegen de Turkse natie. Van Turkse zijde waren er meer slaven betrokken: Turkse kranten en nieuwsportalen zoals Taraf, Zaman, Radikal, Demokrat haber, Evrensel, Blanet, Yurt en T24 lieten zich niet onbetuigd in het verspreiden van deze verhalen die de Armeense megaleugen aan de man moeten brengen.

Er was nog een opvallende organisatie betrokken in dit anti-Turkse project: het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken.

Die instelling was nota bene de verantwoordelijke voor de oprichting van de Britse Leugenfabriek in de Eerste Wereldoorlog om de Turken met leugens en bedrog in kwaad daglicht te stellen. Na 100 jaar komen ze weer in actie. Niet te geloven.

Armenië heeft dus een smak geld tegenaan gegooid om Turken met deze tweedehands verhalen zwart te maken. Blijkbaar is deze flessentrekkerij niet aan de straatstenen kwijt te raken. Vandaar dat ze het gratis weggeven.

 
Dus weer een werk dat de voorvaderen van de Turken als wrede, bloeddorstige barbaren gaat slijten. Allemaal kogels die de komende maanden richting de Turkse natie afgevuurd gaan worden.  

Waar blijven de Turken? Hun 1.000 miljard-economie moet in staat zijn om werken van Justin McCarthy, Heath W. Lowry, Philip M. Taylor, Kamuran Gurun, Edward J. Erickson en nog vele anderen te laten uitbrengen in andere talen. Turkije is dit moreel verplicht. 

Ahmet Benler, vermoord vanwege Armeense leugens (Den Haag, 12 oktober 1979)

Harvard professor: ‘Atatürk inspirator nazi’s’

Gisteren besprak ik de beloning van een Armeense slaaf door de Harvard universiteit. Diezelfde Harvard herbergt een professor die de Turken aan de nazi’s probeert te koppelen. Het gaat om professor Stefan Ihrig die dit in zijn boek "Atatürk in the Nazi Imagination”* probeert.

* "Ataturk in de verbeelding van de nazi’s"

Hij kan als een aanhanger van de Armeense leugens beschouwd worden. Dit omdat hij in zijn boek zonder een neutrale houding spreekt over 'de Armeense genocide'. Dit betekent meteen dat hij al die leugens en bedrog erkend heeft of acceptabel vindt. Oftewel: hij heeft zich dan gediskwalificeerd als wetenschapper.

(Harvard wordt gezien als een prestigieuze universiteit, maar dat belet het niet om leeghoofden - wetenschappers die feit en fictie niet uit elkaar kunnen halen - te herbergen.)

 

Dit geintje van Turken aan nazi's proberen te koppelen hebben we eerder gezien met de Armenen en hun volgelingen. De vervalste Hitler-citaat was hun belangrijkste wapen daarbij. Maar die kwam als een aambeeld op ze neer. Behalve dat de vervalsing naar boven kwam, ontdekte men dat notabene de Armenen in WO2 met tienduizenden nazi hielen bleken te likken (zelfs in Nederland).

Professor Ihrig doet in zijn boek twee zaken aan de nazi’s koppelen waarmee hij de Turken in een kwaad daglicht plaatst.

Het eerste is dat de nazi’s geïnspireerd zouden zijn geweest door de overwinning van de Turken op hun vijanden na WO1.

De Turken stonden destijds op punt van uitgeroeid te worden door de Frans-Britse invasielegers (waarbij de Ottomaanse Grieken en Armenen als gewillige beulen optraden). Maar de Turken versloegen ze allemaal één voor één. Anatolië bleef van hun (verdrag van Lausanne van 1923). Dit in tegenstelling tot de Duitsers, bondgenoten van de Turken in WO1. Die werden vernederd met het verdrag van Versailles in 1919.

De Duitsers moesten in dat verdrag de schuld voor de ontketening van WO1 op zich nemen, miljarden aan herstelbetalingen betalen, mochten geen echte legermacht houden en meer van zulke dictaten door hun oorlogsvijanden.

Een soortgelijk lot, eigenlijk nog erger, wachtte de Turken met het verdrag van Sèvres van 1920. Maar door hun overwinningen tegen de invasielegers veegden ze het van de tafel.

Je kan in feite stellen dat de Turken WO1 niet verloren hebben. De wapens werden na het wapenstilstandsverdrag van Mudros in oktober 1918 opgeborgen, maar toen de Turken beseften dat hun vijanden met duistere plannen bezig waren, pakten ze de wapens op en sloegen hard toe. Dat de Turken terugvochten en de overwinning opeisten inspireerde de Duitsers aldus professor Ihrig.

Maar professor Ihrig laat na te vertellen dat deze Turkse zege wereldwijd een inspiratie was voor alle volkeren die door het westen werden gekoloniseerd. Het was in feite een startsein voor de vrijheidsstrijd van vele gekoloniseerde volkeren. Niet alleen de geknechte Duitsers. Hij pikt de bad guys uit om te scoren voor het gehoor. Daarbij het Turkse succes een gitzwarte lading gevend.

Na de Turken zo in het kwaad daglicht te hebben gesteld, is het de beurt aan hun leider. Mustafa Kemal Pasja, de latere Atatürk, had de Turken geleid naar die overwinning. Professor Ihrig haalt hem niet rechtstreeks door het slijk, maar via een omweg.

Hij beweert dat Mustafa Kemal Pasja een inspirator van de nazi’s was. Maar ook hier geldt dezelfde kritiek die ik eerder uitte.

Wereldwijd genoot hij na zijn succes groot aanzien. De moslimwereld riep hem zelfs op om zich tot kalief van de islamwereld uit te spreken. Dat juist de nazi’s bijgehaald worden is daarom onterecht. Dit gedrag is een wetenschapper onwaardig.

Mustafa Kemal Pasja

Ik denk dat professor Ihrig uit politieke motieven dit werk heeft geschreven. Zijn joodse origine duidt daarop. Turkije ligt heden met Israel in de clinch. Dan een vuurtje opstoken tegen en tussen* de Turken is aannemelijk.

* Wat hij ook bewerkstelligt is dat zo een wig tussen de Turken gedreven kan worden via de religieus georiënteerde versus seculiere Turken. De laatste zien Atatürk als hun grote held. Maar de religieus georiënteerde Turken zijn niet zo ingenomen met diens maatregelen zoals het afschaffen van het kalifaat. Nu wordt ze munitie aangereikt dat Atatürk ook een held van de nazi’s zou zijn geweest (Hij was dus een held van iedereen in de hele wereld die onder het juk van westers kolonialisme leefden).

Tot zover deze vileine poging van deze joodse Harvard-professor om de Turken en hun leider aan de nazi’s te koppelen.

Waar het me ook om ging was hoe hij Armeens-Griekse verraad in oorlogstijd verkocht in zijn boek.

Hij haalt de nazi-ideologie van een zuivere Arische ras erbij. Dat projecteert hij dan aan hoe het met Armeens-Griekse gejudas kort na WO1 afliep. Na falen als handlangers van invasielegers konden ze de biezen pakken (net als de Sudeten-Duitsers die met de vijand hadden geheuld).

Ihrig claimt nu dat de Turken die Ottomaanse minderheden eruit schopten omdat ze een pure Turkse staat zouden willen hebben stichten. Zonder minderheden, die ze zouden hebben verraden (waarbij hij twijfels uit over hun verraad, terwijl die met foto’s en al bewezen is). 

Voorbeeld van Ottomaans Grieks gejudas nadat Griekse oorlogsschepen, onder begeleiding van de westerse marine, Izmir invoeren om het gebied binnen te vallen (het eerste wat de Griekse soldaten deden was de barakken van - ongewapende - Turkse soldaten binnenstormen en ze in koelen bloede afslachten. Dit was het startsein van moord en plundering waarbij de Ottomaanse Grieken zoals de Sudeten-Duitsers, judasten tegen hun land) 

De Ottomaans Griekse aartsbisschop verwelkomt de invasielegers.

Dit is dus die kreet van de Armeense G-maffia en hun ‘Turken streefden een puur Turks rijk na’. Wat Ihrig gedaan heeft is die anti-Turkse leugen in een nieuw jasje steken. 

Toen Ihrig begon over Hitler en de Armenen, zat ik te wachten op de vervalste Hitler-citaat. Maar die ontbrak. Zo diep was deze professor in ieder geval niet gezakt.

Promoten Armeense genoncide: prijzen in de wacht slepen (II)

(deel I) 


De Turkse journalist en slaaf van de Armenen, Hasan Cemal, is in de prijzen gevallen. Nauwelijks een jaar na zijn boek waarin hij de Armeense leugen aanprees. Armenen waren in de wolken dat een kleinzoon van de toenmalige Ottomaanse leiders hun leugens gewillig slikte.

Dit keer was de beloner de Harvard universiteit (‘Turkish journalist Hasan Cemal wins Harvard award’). 
Ze hebben een prijs, niet lachen nu, die zo heet

‘Louis M. Lyons Award for Conscience and Integrity in Journalism’
(‘Louis M. Lyons Award voor Geweten en Integriteit in de Journalistiek’)

Hoeveel geweten heeft iemand die overduidelijk leugens aan de man brengt? Iemands memoires gebruikt om een genocide te slijten, maar nalaat alles te vertellen. Zoals dat zijn grootvader in zijn memoires ook schreef dat Armenen op massale wijze Turkse burgers nazi-style in grote kuilen ombrachten.

Integriteit is bij zo iemand natuurlijk ook afwezig. Als Hasan Cemal dat had, zou hij misdaden Armenen uit zijn opa's memoires ook in zijn boek opgenomen hebben. Dat kon hij niet, omdat anders deze nongenocide niet te verkopen is.

UPDATE:
deze prijsuitreiking vond plaats uitgerekend op de herdenkingsdag van de moord op de Turkse consul-generaal Sarik Ariyak en zijn lijfwacht Engin Sever in Sydney op 17 december 1980 door Armeense genocide-terroristen.


Lees ook:'Nuttige Turkse idioten van de Armeense G-maffia: Hasan Cemal (II)'  
 

Johannes Lepsius: Rücksichtslos frauderen voor de Armenen

In de Armeense propaganda zie je vaak mensen met een bepaalde mate van autoriteit opdraven. Vanwege hun status genieten ze onder het publiek enige geloofwaardigheid. Op die manier probeert de genocidemaffia hun megafraude aan de man te brengen.

In deze tegen de Turken gerichte propaganda zijn geen oprechte bedoelingen mee gemoeid. Daarom is het onbelangrijk dat men naar de ware feiten zoekt of wat men als bewijs gebruikt wel door de beugel kan.

Vaak zijn er duistere agenda’s in het spel zoals (religieuze of politieke) haat tegen de Turken, financieel gewin of opportunisme. Tegenwoordig zijn het figuren uit de wetenschappelijke wereld die zich hiermee inlaten. Een eeuw terug waren het de geestelijken en missionarissen uit christelijke milieus.

Een van de bekendste geestelijke die de boel fleste was de Duitser Johannes Lepsius.

Hij was de zoon van de beroemde Egyptoloog Carl Richard Lepsius, maar kon niet in de verste verte tippen aan zijn vader. Daarom beproefde hij zijn geluk in de religie als predikant. Vanaf de 1890's bracht hij de Armeense zaak fervent aan de man. (Net als de Britten zou hij dat materiaal waarmee hij de Turken door het slijk haalde afstoffen en in de Eerste Wereldoorlog weer recyclen.)

De focus van deze weblog is de Armeense kwestie. Dan is fraude en bedrog schering en inslag van de kant van Armenen en hun groupies. Deze Lepsius was geen uitzondering op deze verwerpelijke praktijken.

De reden dat ik Lepsius nu bespreek is niet alleen vanwege zijn flessentrekkerij, maar ook de betekenis ervan in de (pro-)Armeense literatuur. Zijn vervalste documenten hebben namelijk dezelfde status als die door de Britse Leugenfabriek zijn geproduceerd.

In de westerse universiteiten worden beide vervalsingen gebruikt om de Turken een genocideschuld op de mouw te spelden.

- deel II - 

 

Hoe Turkije de Armeense 1915-propaganda kan slopen

Afgelopen jaren hebben de Armenen en hun groupies keer op keer hun tanden stukgebeten. Hun leugens blijken onverkoopbaar. 

Internet heeft daarbij een grote rol gespeeld door het vrije verkeer van informatie. De ontmaskering van fraude en leugens in de (pro-)Armeense propaganda nam daardoor een grote vlucht.

Wetenschappers die zich mee inlaten zitten nu met het schaamrood op de kaken. Zeker na de megafraude van professor Stapel beginnen in die sector de touwen om hun nekken strakker aan te draaien.

Er is nog één gebied waar deze charlatans hun vleugels proberen uit te slaan: Turkije.

In het buitenland lijden ze ene na andere nederlaag, dus proberen ze houvast te krijgen in Turkije zelf. Daar hebben ze redelijk succes. Dat komt omdat ze niks in de weg wordt gelegd. Als Turkije deze oorlog wil winnen, dan dient ze meedogenloos te zijn. Op huidige voet geeft men deze haters en misdadigers tegen de historie teveel speelruimte.

Voorbeeld van een massabijeenkomst van Armeense groupies tijdens de herdenking van de Armeense Judasdag (24 april)

Omdat de Armeense aantijgingen gebaseerd zijn op leugens en bedrog en ermee Turken als bloeddorstige nazi’s worden gesleten, is een verbod op zijn plaats.

Turkije zou zo’n verbod moeten invoeren op alle (pro-)Armeense propaganda. Omdat het westen dan in hysterie zal uitbarsten en Armenen met hun gejank die hysterie verder zullen voeden is er een eenvoudige oplossing voor.

Dat is de eis van een 'bijsluiter'.
Elke (pro-)Armeense publicatie waar dan ook (boeken, krantenartikelen, internetpublicatie, enzovoorts) die men in/vanuit Turkije wil uitbrengen, dient zo’n bijsluiter op te nemen. Wie er zich niet aan houdt, verspeelt dan zijn recht op publicatie. Overtreders krijgen sancties.

Die bijsluiter kan de volgende tekst bevatten (een voorbeeld):

“Deze versie van de historie is de versie die Armenen en hun westerse supporters als de ware zien.

Het is een racistische versie van de historie die het superioriteitsdenken van het westen in zich herbergt. Omdat dit racisme het eigen materiaal superieur acht, worden bronnen die dit bedrog niet onderschrijven of tegenspreken als inferieur beschouwd en buiten beeld gehouden.

Er bestaat geen enkel serieus bewijs voor deze genocideclaim. In deze op racisme gestoelde beschuldiging gebruikt men als bewijs wel vervalsingen of materiaal uit de oorlogspropaganda. Deze genocide is dus fictief. Het is verzonnen.

De mentaliteit die achter deze vervalste historie schuilt, heeft tevens geleid tot de moord op tientallen onschuldigen. 

Vanwege voorgaande dient deze bijsluiter opgenomen te worden in elke publicatie waarin deze vervalste historie wordt verkondigd.”

De Turkse justitie kan bij opleggen sancties boetes uitdelen. Die boetes kunnen gebruikt worden om een fonds op te richten voor de honderden slachtoffers van de Armeense genocide-terrorisme.


Scene na de aanslag in Parijs op 21 juli 1982 door Armeense genocide-terroristen. (op dezelfde dag probeerden ze ook in Nederland de Turkse consul Kemalettin Demirer om te brengen). Het jaar 1982 was echt een topjaar voor deze moordenaars. Bijna twintig onschuldigen ontnamen ze het leven. Menige raakten verwond en verminkt voor de rest van hun leven.



UPDATE:
De door Armenen gefinancierde film 'The Cut' waarin de Turkse regisseur Fatih Akin de Armeense leugens heeft verwerkt, die wordt nu morgen in Turkse bioscopen getoond. Die film blijkt geflopt in het buitenland! De Armeense genocidemaffia probeert nu dus zijn geluk in Turkije uit en Turkije helpt ze daarbij. 

Kijk, op deze manier blijf je deze losers houvast bieden. Wil je deze vuile oorlog die ze tegen je voeren winnen, dan moet je ze geen millimeter ruimte bieden.

Nog een aanvullende punt:
Hier had die bijsluiter-eis opgelegd kunnen worden.
Aan het begin van de film dient het hele verhaal achter die racistische versie van de historie aan het publiek getoond te worden. Als Fatih niet mee instemde, dan ook geen film in Turkse bioscopen. Zo simpel.