Het vervalsen van de historie door de Fransen (III)

(vervolg van deel II)

 

Napoleon Bonaparte

Deze Franse legerleider wordt overal in (school)boeken afgeschilderd als een grote leider en een militair genie. Napoleon had ook enkele hervormingen doorgevoerd. Zoals die van de eenheid in maten en munten of de wetgeving.

Dat zijn de positieve verhalen over Napoleon. Maar de donkere zijde waar we weinig of niet openlijk over horen, plaatsen hem in een totaal ander daglicht*.

* In feite is hier sprake van propaganda. Dan worden zaken onder meer weggelaten of verdraaid om een bepaald beeld voor te wenden.

Het is alsof men Hitler in de geschiedenisboeken als een grote staatsman slijt. Hij zorgde immers ook ervoor dat Duitsland op diverse terreinen (economisch) vooruitgang boekte zoals de aanleg van Duitse autosnelwegen of bescherming van de industrie.

Beide leiders hebben overigens diverse zaken gemeen. Zowel Napoleon als Hitler viel Rusland binnen, maar hun aanval zou leiden tot hun ondergang. Een ander gegeven dat opvalt, is dat ze niet geboren zijn in het land die ze leidden (en die ze ook naar de knoppen hielpen). Hitler was geboren in Oostenrijk, Napoleon in het Italiaanse Corsica die kort ervoor in Franse handen was gekomen.

Er is nog iets wat Napoleon en Hitler samenbrengt. Waarover bijna niet wordt gepraat of geschreven. Waarschijnlijk lees je het nu voor de eerste keer.

Als we aan Hitler denken, is het eerste wat bij de meesten opkomt de gaskamers. Maar Napoleon zal niet gauw ermee in verband gebracht worden. Toch heeft Napoleon dergelijke moordwerktuigen laten inzetten tegen velen.

Alhoewel de Franse revolutie vrijheid, gelijkheid en broederschap verkondigde, gold dit niet voor de zwarte medemens. Die moesten als slaven onder erbarmelijke omstandigheden ploeteren om de zakken van hun Franse meesters in het moederland te vullen. Daarom kwamen de Franse slaven van Haïti (en het eiland Guadeloupe) in opstand.

Napoleon beval om een einde aan die slavenopstanden te maken, want Haïti was een Franse kroonkolonie die met de suiker- en koffieplantages veel rijkdom opleverde. De opstanden werden, zoals 150 jaar later in Algerije, bloedig neergeslagen met vele doden tot gevolg. Een groot deel van deze slachtoffers (naar schatting 100.000 slaven) vonden hun einde in de eerste gaskamers van de historie. De slaven werden in de ruimen van schepen geworpen waarin vrijgekomen gas van verbrande zwavel (het giftig gas zwaveldioxide) werd geleid.

De Franse historicus Claude Ribbe heeft deze onvermelde episode uit Napoleons leven onder de aandacht gebracht.

(‘Le Crime de Napoléon’ /‘Napoleon's Crimes: A Blueprint for Hitler’ / ‘Misdaden van Napoleon: een blauwdruk voor Hitler’)

Geen wonder dus dat Hitler een grote bewondering voor Napoleon had. Toen de Duitsers Parijs in 1940 innamen wilde Hitler per se de graftombe van zijn favoriet bezoeken.

Hitler bezoekt Parijs (rechts: tombe van Napoleon met Hitler en gevolg op het balkon)

Wat we over Napoleon ook niet snel zullen horen is zijn laffe aard. Hij heeft zeker twee keer zijn leger in de steek gelaten toen die hem het hardst nodig had.

In 1798 viel hij Ottomaans Egypte binnen. Hij boekte aanvankelijk succes, maar de situatie voor Napoleon verergerde toen zijn vloot kort erna door de Engelsen vernietigd werd. Alhoewel zijn leger daarna enkele veldslagen won en probeerde op te rukken door Palestina, kreeg hij de strategisch belangrijke stad Akko (Acre) niet in handen. Napoleon begreep waarschijnlijk dat zijn veldtocht feitelijk mislukt was. Hij nam de benen en liet enkele tienduizenden van zijn soldaten achter om in Frankrijk zijn geluk nogmaals te beproeven.

Blijkbaar hadden de Franse soldaten een kort geheugen, want in 1812 zou Napoleon nogmaals lafhartig zijn leger in de steek laten. Het was hem in dat jaar gelukt om een enorm legermacht bijeen te brengen om Rusland binnen te vallen. Die invasie liep uit op een fiasco. Napoleon liet erna, net als in Palestina, zijn leger in de steek en vluchtte naar Frankrijk. Van zijn leger van minstens een half miljoen soldaten overleefde nog geen 5% het.

De tombe van Napoleon bevindt zich in ‘Les Invalides’  waar veteranen van het Franse leger op allerlei manieren opgevangen werden. Als je bedenkt dat Napoleon op zo’n eerloze manier zijn manschappen in de steek heeft gelaten, ga je je afvragen wat zijn tombe in dat gebouw eigenlijk doet. Een graf van een dergelijke lafaard is een schande voor al die in de steek gelaten en omgekomen manschappen.

Vanwege de Frans-Turkse connectie dient er nog een schandelijke misdaad van Napoleon niet ongenoemd te blijven (en die geen enkel Frans schoolboek zal durven aan te roeren). Volgende week meer over.

- lees verder -

Het vervalsen van de historie door de Fransen (II)

(vervolg van deel I)

Jeanne d’Arc

Het ziet ernaar uit dat de Fransen nog een andere historische gebeurtenis hebben herschreven: de dood van hun heldin Jeanne d’Arc. Zij had de Fransen van de ondergang gered in de Honderdjarige Oorlog tegen de Engelsen.

Officieel is ze in 1431 de martelaarsdood op de brandstapel gestorven. Maar er blijken originele documenten te bestaan waarin ze jaren erna nog springlevend is. Deze documenten dateren bijvoorbeeld uit 1436 of 1437, dus enkele jaren na haar officiële dood. Het gaat niet om één of enkele documenten, maar bijna 20 ervan reppen over een nog levende Jeanne d’Arc na 1431.

Officieel kwam Jeanne d’Arc op deze manier aan haar einde

In het artikel ‘Jeanne D'Arc Herrezen’ van dr. E.B. Strenda wordt er uitvoerig op deze verdraaide Franse historie ingegaan. National Geopgraphic Channel heeft ook een docu aan deze kwestie besteed (‘Ancient X-Files - Joan Of Arc Conspiracy’).

-Lees verder in deel III -

Het vervalsen van de historie door de Fransen

In het vorige artikel besprak ik hoe de Fransen hun versie van 1915 met vervalsingen promootten. In Frankrijk is dat een traditie. Met de volgende voorbeelden wil ik dat laten zien.
 

De Slag van Alesia 

Op Franse scholen leren de schoolkinderen over hun Gallische held Vercingetorix en zijn heldhaftige strijd tegen Romeinen. In het jaar 52 voor de jaartelling versloeg het Romeinse leger onder leiding van Julius Caesar de Galliërs*. (De Fransen zien de Galliërs als hun voorvaderen)

*Misschien zijn de Franse stripverhalen met Asterix en Obelix een wraakactie om die Gallische nederlaag weg te poetsen. In die verhalen wordt het Romeinse leger als die van bangeriken en lafaards afgebeeld, de Galliërs daarentegen als helden.

De Gallische leider Vercingetorix die het opnam tegen Caesar had voor het eerst de Galliërs in een verbond bijeengebracht. De Franse keizer Napoleon III zag in hem een symbool om de Franse nationale identiteit en eenheid te belichamen. Hij liet daarom in 1864 per decreet vastleggen waar die beslissende veldslag uitgevochten zou zijn geweest.

Er waren vanaf het begin twijfels over deze door de staat vastgelegde locatie.

Dat zou volgens de officiële documenten in Alise-Sainte-Reine zijn geweest. In werkelijkheid is de plaats Chaux-des-Crotenay waarschijnlijker, bijna 150 kilometer verderop aan de Zwitserse grens. 

We hebben namelijk een directe getuige van die veldslag: Julius Caesar zelf. Hij hield van zijn veldtochten verslagen bij. In het verslag over zijn strijd tegen de Galliërs (‘De Bello Gallico’ / ’Over de Gallische oorlog’) komen we ook de slag van Alesia tegen. De door de Franse staat vastgelegde locatie komt niet overeen met de beschrijving van de Romeinse veldheer. 

Caesar schreef bijvoorbeeld dat de Galliërs zich in een goed verdedigbare hoge heuvel hadden verschanst. Een dergelijke heuvel komen we niet tegen in Alise-Sainte-Reine, maar in Chaux-des-Crotenay is het daarentegen wel terug te vinden. Caeser had het ook over een brede vlakte van ruim vier kilometer onderaan de heuvel, die in Alise-Sainte-Reine komt er niet mee overeen. 

Wat een orkestratie van de kant van Franse staat aantoont is de fraude die gepleegd is bij de opgravingen in Alise-Sainte-Reine.

Er werden destijds meldingen gemaakt van wel opvallend toevallige vondsten. Sommige ‘opgegraven’ materiaal was zelfs ervoor op veilingen gesignaleerd.

Een ander spoor van bedrog van de Franse staat is haar weigering om toestemming te geven voor opgravingen in de vermoedelijk juiste locatie te Chaux-des-Crotenay. Het is net of ze bang is dat haar bedrog boven water zal komen. 

Dat zou namelijk een enorm gezichtsverlies voor de Franse staat betekenen. Jarenlang werd het publiek en de schoolkinderen voorgehouden dat hun held Vercingetorix in Alise-Sainte-Reine de strijd aanging op een plaats, wat 150 kilometer naast blijkt te liggen. Om maar te zwijgen over het 75 miljoen euro kostende Alesia museum die er in maart 2012 haar deuren had geopend. 

(Opvallende is dat de Fransen een verloren veldslag nemen als oriëntatie voor hun identiteit en eenheidsgevoel. Zo iets werkt door in de psyche van een natie. Dat leidt tot een verliezermentaliteit. De verloren Duits-Franse oorlog van 1870 en de ene na andere Franse nederlagen in diverse andere oorlogen lijken daar een voorbeeld van. Vergelijk de Serviërs die een verloren slag in 1389 (Slag op het Merelveld) hoog aanslaan.

-Lees verder in deel II -

Lessen in haat (III)

(vervolg van deel II)
 
Frankrijk heeft deze maand nieuwe stappen ondernomen in het onderwijzen van de Armeense verhalen. Op middelbare scholen krijgen de leerlingen nu onderricht in wat de Armeense propaganda verkondigt over 1915. Het brainwashen van de leerlingen is nu dus officieel ingevoerd.

Hoe ze dat op de Franse scholen doen is zo verwerpelijk als maar kan. Het blijkt dat ze de Andonian-documenten gebruiken om de kinderen wijs te maken dat de Turken genocidedaders waren geweest.
 
Maar die documenten zijn regelrechte vervalsingen. Je komt er bijvoorbeeld telegrammen tegen waarin de Ottomaanse minister Talaat Pasja openlijk beveelt om de Armenen uit te roeien. 
Als ze echt waren geweest, zouden de Andonian-documenten het ultieme bewijs zijn geweest. 

Dat voorstanders van de Armeense claim zoals Erik-Jan Zürcher de echtheid van die documenten betwijfelen was al een voorteken. Maar het feit dat de charlatan-club IAGS met geen woord rept over dat ‘bewijs’ spreekt boekdelen.

Die club schrijft dat hun Armeense genocide uitgebreid is gedocumenteerd en bewezen. Ze noemen in hun lijst (zie pdf-link in het hiervoor gemelde artikel) het gebruikelijke materiaal zoals de bekende publicatie van de Britse Leugenfabriek, maar reppen met geen enkel woord over de Andonian-documenten. Mogelijk vonden ze die documenten te ver gaan in hun bedrog en wilden ze zich niet teveel blameren. 

Dat Frankrijk zich met zulk praktijken in laat, geeft het niveau aan waarin dit land zich heeft begeven. Wat er zich nu daar op scholen afspeelt is nagenoeg hetzelfde als onder de nazi’s. In Nazi Duitsland werd met de meest dubieuze leugens de kinderen wijsgemaakt dat bijvoorbeeld de Joden slecht waren. Datzelfde zien we nu dus in Frankrijk. Er is al een lange traditie van antipathie tegen de Turken*, dat wordt in Frankrijk nu verder aangewakkerd.

* Zie bijvoorbeeld hun tegenstand tegen de EU-toetreding van Turkije of de miljoenen stemmen voor extreem-rechts. Het is mogelijk dat de Fransen een onbewuste herinnering hebben aan hun falen in het koloniseren van zuid-Anatolië. Onder leiding van Mustafa Kemal Pasja werden ze toen samen met hun Armeense vazallen in de pan gehakt.

Dat dit land met leugens en bedrog historische kwesties de burgers door de strot duwt is normaal. Zie de serie Het vervalsen van de historie door de Fransen.

(deel IV)