Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda: Turken bekentenissen in de mond leggen

De verhalen uit de pro-Armeense gruwelpropaganda bevatten enkele terugkerende kenmerken. Eén zo’n kenmerk is het openlijk bekennen van misdaden door de Turken. Ze roepen van de daken dat ze vreselijke misdaden hebben gepleegd. Of vertellen aan ieder die het wil horen dat ze Armenen gaan uitroeien. Bedoeling van zulke bekentenissen is om deze gefingeerde verhalen geloofwaardigheid toe te kennen.

Nagenoeg in elke werk van pro-Armenen komen we deze bekentenissen tegen. Als voorbeeld wil ik een boek van de Armeense slaaf Taner Akçam bespreken: 'De Armeense genocide' (uit 2006, het is een vertaling van zijn werk 'A Shameful act')*.

*Dit boek van Akçam bestaat uit 528 pagina’s waarvan 112 pagina’s aan noten. Komt geleerd over, maar je beseft na onderstaande voorbeelden dat deze kerel feit en fictie niet van elkaar kan scheiden. Dan heb je niks te zoeken in de wetenschappelijke wereld.

Als intro een voorbeeld uit de massacre verhalen van Adana 1909. (Turken zouden destijds in Adana duizenden Armenen hebben afgeslacht).
Pagina 78: Een brief van een Turkse soldaat is in handen gekomen van een Duitse consul. Daarin bekent de soldaat het volgende:

“We hebben dertigduizend trouweloze honden gedood en hun bloed stroomde door de straten van Adana”.

Nagenoeg exact zelfde type verhaal hebben we eerder besproken:
“Wikipedia: de leugens en bedrog van de Armeense G-maffia (III)“
(Een brief van een Turkse soldaat waarin hij misdaden bekent die een Europese diplomaat in handen zou hebben gekregen)

Op pagina 195 komt een gendarme aan bod die aan een Noorse verpleegster, Wedel-Jarlsberg genaamd, uit de doeken doet hoe ze Armenen afslachtten.
Dat dit getuigenis duidelijk verzonnen is blijkt niet alleen uit het element van bekentenissen in de mond leggen, maar ook aan het inhoudelijke gebrek. Volgens de gendarme hadden ze langs de weg waar de Armenen werden weggevoerd speciale executieplaatsen. Dus open en bloot waar Jan en alleman langsliep of reed…
Onder de Turken blijkt ze favoriet te zijn voor rondbazuinen van misdaden: op internet doorzoeken deze Noorse verpleegster levert meer details op zoals soldaten die hun misdaden aan haar breed uitmeten.

Tot slot wil ik een interessante constructie bespreken die we in deze verhalen tegenkomen:
Bekentenissen via derdehands getuigenissen. Persoon A (Turk) bekent misdaden aan persoon B, waarna persoon C dit aan de lezer mededeelt.
(Pagina 162) De Turkse gouverneur 'Erzincanli Sabit' van de provincie Harput vertelt aan de Duitser Max Scheubner-Richter (vice-consul in Erzurum) dat de Armenen uitgeroeid moesten worden. Een Deense verpleegster genaamd Marcher had dit vernomen.
Zulke getuigenissen hebben een zeer lage betrouwbaarheid. De bron die Akçam geeft voor deze bekentenis bevestigt dat overigens ook (pagina 447, noot 7):
 “Treatment of the Armenians” van Bryce en Toynbee. Deze publicatie was, zoals eerder besproken, een product van de Britse Leugenfabriek.



Update [2 april 2015]:

Toppunt in deze verzonnen bekentenissen die ik tegenkwam is het werk van de door  de Britse Leugenfabriek opgevoerde fantasie-Arabier Fa'iz El-Ghusein.

Die verzonnen Arabier zit pagina na pagina ene na andere Turk op te voeren die hem bekent hoe ze Armenen zaten af te slachten.

- deel II -

- Nog een ander kenmerk: 'Feesten en jubelen na plegen misdaden' -

De charlatan-club (IAGS)

De allereerste keer dat ik me bewust werd van de Armeense claims was een krantenartikel die de ene na de andere veroordeling van Turkije opsomde. In dat artikel wezen diverse westerse organisaties of instellingen met een beschuldigende vinger naar de Turken.

Eén ervan was de Raad van Kerken. Dat kon ik enigszins begrijpen (christelijke orgaan die moslims beschuldigd). De andere organisatie die de Turken een megamisdaad toeschreef kwam me serieuzer over. Dat was de organisatie van genocide-deskundigen (de International Association of Genocide Scholars, afgekort IAGS). Bij zulke mensen vertrouw je op hun deskundigheid. Als ze iets beweren, dan zal het wel gegrond zijn. 

Maar tegenwoordig heb ik een ander beeld van deze club: ze lijken me hersendood.

Als voorbeeld wil ik een open brief van deze club bespreken, ook te vinden in http://www.voelkermord.at/docs/Scholars_Denying_IAGS.pdf 

In deze brief proberen ze de geleerden te discrediteren die kritisch zijn op de Armeense claims. De strekking is als volgt:

‘Turkije is een slecht land, dus is het verkeerd om het voor ze op te nemen. En geleerden die het toch doen, bedrijven geen wetenschap, maar laten zich in met een duister agenda’.

Deze manier van beschuldigen was al een indicatie met wat voor types we te maken hebben in deze club van ‘genocide-deskundigen’. Hun oneerlijke gezichten krijgen meer belichting wanneer we kijken naar de inhoudelijke onderbouwing van hun Armeense genocide.

Ze beweren dat deze genoncide van alle kanten wetenschappelijk bewezen zou zijn. En sommen hiertoe allerlei materiaal en documenten op om indruk te maken.

En daarin laten ze zien dat ze nooit een wetenschappelijke opleiding hadden mogen volgen, laat staan universitaire diploma’s krijgen.
Zoals zwaaien met de Britse Blue Book*, Henry Morgenthau** of de Ottomaanse krijgsraden van 1919***. 

* Geproduceerd door de Britse ‘Leugenfabriek’: zie in 'De Britse Leugenfabriek’.

** Meer over deze racist in ‘De prooi van de Armeense genocidemaffia: Talaat Pasja’ en 'Wat er achter de Armeense nongenocide schuilgaat (II)'.

*** Deze werden door de Britse en Franse bezettingsmachten omschreven als ‘travestie van recht’, zie 'De Ottomaanse krijgsraden van 1919-1920'.

(Opvallende: ze noemen niet de vervalste Andonian-documenten die vaak opduiken in hun propaganda.)

Als je met bovenstaand materiaal een beschuldiging onderbouwd, dan heb je geen integriteit. Bij leken kan ik het me voorstellen, maar wetenschappelijk opgeleide personen? Die horen een kritische houding aan te nemen op bronmateriaal als ze daarmee beweringen onderbouwen. Tijdens hun jarenlange studie wordt ze dat keer op keer ingeprent.

Ieder die zijn naam aan deze club van bedriegers verbindt zou van universiteiten en andere wetenschappelijke centra verwijderd moeten worden. Deze charlatans zijn een grote schande voor de wetenschap.

Armeense terreur: de Palestijnse connectie

Tegenwoordig is er in Turkije veel sympathie voor de Palestijnen. Het volk dat al jaren onder erbarmelijke omstandigheden verkeert door het failliete systeem van Israël.

Door hun steun aan Palestijnen heeft Turkije veel goodwill bij dit volk gekweekt. Palestijnse ouders hebben zelfs massaal voor hun kinderen de naam ‘Erdogan‘ gekozen. We zien Palestijnen vaak met Turkse vlaggen zwaaien als ze demonstreren.

 Palestijnse demonstranten in Jabalya (Gaza)

Afgelopen maanden heb ik diverse moorden op Turkse diplomaten door Armeense terreurbewegingen onder de aandacht gebracht. Deze moorden op onschuldigen vonden plaats om een Armeense genoncide erkend te krijgen*. Veel van deze moordenaars en hun handlangers hebben tot op heden de justitie weten te ontlopen.

*Armenen hadden dus speciaal om deze leugens erkend te krijgen terreurorganisaties opgericht.

Maar daar kan verandering in komen. De Palestijnen hebben namelijk in het verleden samengewerkt met deze Armeense terreurgroeperingen. Ze weten precies wie wat uitgespookt heeft of kunnen informatie verstrekken die tot aanhouding van deze Armeense terroristen kan leiden.

Turkije heeft nu een zeer sterk imago onder de Palestijnen. Deze gelegenheid om de moordenaars van zijn diplomaten op te pakken en te vervolgen dient Turkije te benutten.

De families van de vermoorde onschuldige diplomaten en omstanders hebben recht op dat deze Armeense moordenaars en hun handlangers hun straf niet ontlopen.

Moorden in naam van een Armeense genocide (Rome 1977, Genève 1981)

Op 9 juni zouden twee Europese steden het tafereel worden van moorden op Turkse diplomaten door de hand van Armeense terroristen.

In Rome werd in 1977 de Turkse ambassadeur Taha Carim door Armenen omgebracht. De moord werd door de Armeense terreurbeweging JCAG opgeëist. JCAG is de afkorting van Justice Commandos of the Armenian Genocide (vertaald: Gerechtigheidscommando van de Armeense Genocide). De Dashnaks hadden na lange tijd stil gezeten te hebben, hun terreurpraktijken halverwege de jaren ‘70 weer opgepakt met deze groep.

De Turkse ambassadeur Taha Carim staat op punt om dood te gaan. Moest sterven vanwege de Armeense leugens. 

Alsof de Armeense moordenaars Taha Carim in herinnering wilden brengen, brachten ze precies vier jaar later de Turks diplomaat Mehmet Savaş Yerguz in Genève* om.  De Asala-moordenaar Mardiros Jamkotchian werd door de Zwitserse justitie opgepakt en veroordeeld tot 15 jaar cel, maar na 10 jaar lieten de Zwitsers hem vrij.

* Deze Zwitserse stad was tevens de bakermat van één van de Armeense terreurbewegingen, de Hunchaks.

Zoals uit de naam JCAG blijkt, richtten de Armenen dus speciaal om hun genocide-leugens erkend te krijgen terreurbewegingen op. In hun moordenaarsjaren zouden deze misdadigers meer dan 30 Turkse diplomaten ombrengen. Ook een even grote aantal omstanders zouden door de Armeense terroristen uit het leven van hun geliefden weggerukt worden.


  

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme) 

Moorden in naam van een Armeense genocide (Madrid, 1978)

Vandaag is het de dag dat Necla Kuneralp, de echtgenote van de Turkse ambassadeur in Spanje, in 1978 door Armeense terroristen omgebracht werd.  
De moordenaars lukte het blijkbaar niet om de ambassadeur te doden, waarna ze deze weerloze vrouw in koelen bloede ombrachten.

Maar deze moord op haar was niet genoeg om de bloeddorst van de Armeense genocide-terroristen te stillen. De gepensioneerde Turkse ambassadeur Beşir Balcıoğlu brachten ze ook om*.

Deze twee moorden op burgers, een gevolg van de haat die door jarenlange blootstelling aan de Armeense genocide propaganda was bewerkstelligd, was daarna nog niet volbracht. De Armeense moordenaars brachten eveneens Antonio Torres om (de Spaanse chauffeur van de ambassadeur). Zijn vrouw die zes maanden zwanger was, zou een kind ter wereld brengen die nimmer zijn vader zou zien.  

UPDATE:
De moord op Beşir Balcıoğlu door Armeense extremisten heeft een extra trieste dimensie.
Hij was namelijk één van de Turkse Schindlers uit de Tweede Wereldoorlog die in Frankrijk duizenden joden van een wisse dood hadden gered.
 

(Overzicht moordpartijen Armeense genocide-terrorisme)