Kritiekvrij maken Tweede Kamer

Onder aanvoering van de christenfundamentalistische bondgenoot ChristenUnie kregen de Armeense FAON-stalinisten het voor elkaar dat in december 2004 de motie Rouvoet werd aangenomen. Hierin werd door het Nederlandse parlement een zogenaamde Armeense genocide erkend.

Kroon op het werk van deze knecht van de stalinisten was het indienen van een wetsvoorstel* om ontkennen van genociden strafbaar te stellen (in juni 2006). Wie de Armeense “genocide” bekritiseert, diende volgens haar te rekenen op strafvervolging.

 *is hier na te lezen: http://www.24april.nl/wetsvoorstel_ontkenning.html

De ChristenUnie wilde daarmee alle critici van deze zogenaamde genocide monddood maken. Om het niet te laten opvallen hebben ze een truc gebruikt.
Onder de mom van dat het ontkennen van alle genociden strafbaar gesteld diende te worden, heeft ze ook de Armeense geenocide tussen echte genociden (zoals de Holocaust op de joden) gepropt. Anders valt hun streek op en worden ze beschuldigd van jihad voeren voor de Armenen.

De Tweede Kamer heeft een adviseur wanneer er een wetsvoorstel wordt ingediend. Dat is de Raad van State. Nadat die het bestudeerd heeft en het in orde is bevonden gaat het naar de Tweede Kamer. Dan wordt er over het wetsvoorstel gestemd. Als de Tweede Kamer het voorstel aanneemt kan het een wet worden.

Nu is het duidelijk waarom de stalinisten van FAON heibel maakten net voor de verkiezingen van de Tweede Kamer in november 2006. De Turks-Nederlandse kandidaten die niet achter de Armeense bewering stonden en kritiek erop leverden hebben ze met een mediacampagne zwart gemaakt. Hierna moesten hun partijen (CDA en PvdA) onder druk van de potentiële kiezers deze kandidaten uit de kandidatenlijst halen (zie ook in Armeense geNOVAcide).

Doel van deze stalinisten was om de Tweede Kamer kritiekvrij te krijgen. De FAON-fascisten willen tijdens die stemming over het wetsvoorstel van hun knecht in de Tweede Kamer zo min mogelijk herrieschoppers in de Kamer hebben. De ChristenUnie was immers druk bezig met het wetsvoorstel om de Armeense geenocide strafbaar te laten stellen. Die Tweede Kamer zou er na de verkiezingen over gaan stemmen. Dan kritische geluiden ongewenst.
Ze wilden in alle rust hun illegale* wet erdoor jagen.
*het Internationaal Strafhof om de hoek van Tweede Kamer is het enige orgaan die kan bepalen of er sprake is van genociden.

De onder hun druk van de kandidatenlijst gehaalde Turks-Nederlandse politici waren een potentiële bedreiging voor deze plannen. Dus de FAON wachtte op een geschikt moment om ze weg te werken. De Turks-Nederlandse politici Erdinc Sacan, Ayhan Tonca en Osman Elmaci zijn de slachtoffers van deze streken van de Armeense stalinistenlobby geworden.

In hun opzet zijn de stalinisten niet volledig geslaagd. Naast het feit dat er minstens één waakhond in de Tweede Kamer is gekozen (Fatma Kose), is ook de ondermocratisch gedrag waarmee FAON en hun lakeien zich hebben ingelaten naar boven komen gekomen.

(ter info: de Raad van State heeft dat wetsvoorstel afgeschoten, de truc van de stalinisten heeft niet gewerkt. In 2009 heeft de ChristenUnie het nogmaals het geprobeerd, werd ook afgeschoten)

Hoogmoed en arrogantie in Nederlands parlement

In december 2004 nam de Tweede Kamer een Armeense genocide-motie aan. Dit was slechts een symbolisch gebaar. Een motie heeft namelijk geen juridische waarde, er kan niks mee afgedwongen worden.
De motie was gericht aan het adres van het Turkse volk en het betekende in feite: “jullie voorouders waren massamoordenaars.”

Er is nog iets wat deze Hollandse politici destijds lieten zien:
Door de aanname had het Nederlands parlement zich de rol van rechters toeeigent om het Turkse volk te veroordelen. Er is slechts één woord voor: hoogmoed en arrogantie.

Als politici lukraak vonnissen gaan vellen over volkeren dan is het einde zoek. Daarvoor zijn rechters aangesteld.  
Alleen de Verenigde Naties, de grondlegger van de Genocide Conventie, en specifiek hun verlengstuk, het Internationaal Strafhof, kan het vonnis genocide-daderschap over een volk uitspreken. En deze Verenigde Naties erkent een zogenaamde Armeense genocide dus niet.

En laat nou net toevallig Den Haag, waar de Hollandse politici rondhangen, zulke rechters hebben!

Niet de politici op het Binnenhof die zich als rechters opwerpen hebben de autoriteit om het vonnis genocide uit te spreken, maar de rechters op de Maanweg. Het Internationaal Strafhof bevindt zich om de hoek: 3 kilometer van het Nederlandse parlement.

Hoe charlatans te werk gaan

Zoals eerder aangegeven hadden de SP en de ChristenUnie de Armeense genocide-motie ingediend. Het is opvallend hoe deze politieke partijen de Armeense genocide-claim onderbouwen.

*De ChristenUnie:
“EU-parlement heeft het aangenomen, dus is het in orde.”
Ze verschuilen zich achter een resolutie (vergelijkbaar met een motie) van EU-parlement. Maar wat een EU-parlement beweert over historische kwesties heeft geen waarde. Parlementen hebben andere motieven en redenen om een motie of resolutie aan te nemen. Veelal spelen politieke belangen een rol. Bijvoorbeeld mededaders zoeken als rookgordijn omdat eigen historie vol met genociden zit (genocide is bij de Turken overigens een onbekend concept).

Alleen (internationale) rechters kunnen vaststellen of een conflict onder de noemer genocide valt.

*De SP:
Deze gebruikt boeken zoals van de extreem-linkse activist annex schrijftafelterrorist Taner Akçam. Hij heeft dus bij het verkopen van de Armeense luchtkasteel andere motieven dan wetenschappelijke.
De SP blijkt ook een werk van een christendrukkerij uit 1918 te gebruiken voor haar standpunt (“Marteling der Armeniërs in Turkije - naar berichten van ooggetuigen”).
Daarin komt men ene na andere wilde middeleeuwse fantasieën tegen, zoals:
-Turken die bloed van hun Armeense slachtoffers drinken…
-Turken die Armenen met hoefijzers beslaan…
enz..

Voorgaande wijze onderbouwen standpunten zijn allemaal tekenen van dat we hier te maken hebben met charlatans.

ChristenUnie: de stalinknechten

De Armeense genocidemaffia heeft in Nederland een bruikbare knecht gevonden voor haar haatpropaganda: de kleine fundamentalistische christenpartij ChristenUnie.

Deze partij was een geschikte kandidaat voor de job. Armenen zijn christenen, dus dat de ChristenUnie haar christenbroeders wil steunen ligt voor de hand. Daarvoor moeten wel de moslimTurken bloeden. Verder hebben de Armenen een infiltrant de partij binnengeloodst die de Armeense genocidemythe van binnenuit kon promoten. De schoonzoon van de vicevoorzitter van de ChristenUnie (Leen van Dijke) heeft namelijk als schoonzoon een Armeen.

De eerste daad van ChristenUnie was het indienen van een motie (soort verzoek aan de regering) in de Tweede Kamer. In december 2004 diende ze samen met de Socialistische Partij (de SP, een partij met extreem-linkse wortels) een motie in om de Armeense “genocide” te erkennen.

Je zou niet verwachten dat een christenpartij met maoïsten en dergelijke zouden samenwerken. Meestal hebben ze een hekel aan elkaar.

De reden is tweeledig.
Beide partijen hebben namelijk een lid zitten in het bestuur van de stalinisten* van de Nederlands-Armeense lobby FAON. Van SP zit daar hun Tweede Kamer lid Harry van Bommel, de heer Rouvoet (voorzitter ChristenUnie) vergezeld hem
De andere reden is dat beide partijen geen vrienden van Turkije genoemd kunnen worden. De SP vanwege politieke redenen (in Turkije hebben extreem-linkse vrienden van SP geen rust). De ChristenUnie die christenfundamentalistisch georiënteerd is heeft het niet zoveel op met een moslimstaat.

*stalinisten:
zulke personen kunnen niet tegen kritiek en proberen critici monddood te maken. Onder Stalin ging dat met de kogel of verbanning naar Siberië.

Het was dus een coalitie van opportunisten die een motie tegen Turken indienden in het Nederlands parlement. Hun opportunisme was ook te zien aan het moment waarop ze hun motie indienden:
december 2004, net een maand na de moord op de islamprovocateur Theo van Gogh. De anti-islamhysterie in het land was op zijn hoogtepunt. Dan grijpen zulke opportunisten meestal hun kans: de CHRISTENunie samen met de SP.

Hoe luidde die motie van deze opportunisten?
Een interessant stuk uit hun motie is deze:

“…..van mening, dat daar onlosmakelijk mee verbonden is een eerlijke omgang met de eigen geschiedenis van een kandidaat-lidstaat; verzoekt de regering om binnen het kader van deze dialoog met Turkije voortdurend en nadrukkelijk de erkenning van de Armeense genocide aan de orde te stellen,…”

Je leest het: “een eerlijke omgang met de eigen geschiedenis”.
Turkije, de natie die deze Nederlandse politici hebben veroordeeld voor een door de Verenigde Naties niet erkende genocide (de VN is de grondlegger van de Genocide Conventie), heeft op 13 februari 1919 diverse landen verzocht om experts te sturen om de genomen relocatie-maatregelen tegen de Armenen te onderzoeken (deze maatregelen worden door de aanhangers van de Armeense genocide gezien als een methode om de Armenen uit te roeien).
Geen enkele staat dat net ervoor een genocide heeft gepleegd vraagt andere landen om zoiets.

Het verzoek van Turkije (beter: Ottomaanse Rijk, Turkije werd immers pas in 1923 gesticht) werd afgewezen.
Een van de landen die het Ottomaans-Turks verzoek afwees was Nederland (op 17 maart 1919).

Bijna 100 jaar later vinden de Nederlandse politici het nodig om de Turken voor de zwaarste misdaad die de mensheid kent te veroordelen. Voor iets wat hun voorgangers eerder hadden kunnen uitzoeken en dat nalieten.

Dus:
Dit Nederlandse parlement neemt een motie aan waarin ze naar aanleiding van de Armeense kwestie Turkije verwijten geen “eerlijke omgang met haar geschiedenis” te hebben, maar zelf gaten in hun kop lijken te hebben omdat ze het verzoek van Turken uit 1919 buiten beschouwing laten. Turkije heeft dus geen problemen met haar geschiedenis, het Nederlandse parlement, dat heeft er zo te zien problemen mee.