Het financieren van je lasteraars

Pro-Armeense schrijvers zoals Orhan Pamuk of Elif Şafak blijken subsidie te krijgen om hun boeken in andere talen vertaald te krijgen. De subsidies komen niet van Frankrijk of Duitsland, maar van Turkije nota bene.

Deze subsidies lopen via TEDA. Dat is een project van het Turkse ministerie van Cultuur en Toerisme. Daarmee worden onder meer vertalingen van boeken van Turkse auteurs gesubsidieerd om de Turkse taal en cultuur in andere landen te promoten.

Şafak heeft bijvoorbeeld van de Turkse staat meer dan 20 keer subsidies gekregen voor vertalingen in Duits, Nederlands en diverse andere talen*. Een vertaling van een boek kost enkele tienduizenden euro’s, laten we zeggen € 25.000. De Turkse staat heeft Elif Şafak dus voor rond de half miljoen gefinancierd.

* Zie in http://www.tedaproject.com/EN/belge/2-28760/all-titles-subsidized-in-the-framework-of-teda-project.html (Engelstalig, er is ook Turkstalige versie op de site te vinden).

Maar Pamuk spant de kroon. Turkije is deze Armeense hielelikker 64 keer te hulp geschoten in het spekken van zijn banksaldo. De 1,6 miljoen euro* die de Turkse staat in zijn vertalingen heeft gestoken leidt immers tot een veelvoud aan inkomsten voor Pamuk omdat in bijvoorbeeld Nederland, Frankrijk of Amerika mensen zijn boeken gaan kopen.

* Betreft grove schattingen, dient slechts als indicatie, om indruk te geven.

TEDA van het Turkse ministerie van Cultuur en Toerisme is in 2005 opgestart. Pamuk en Şafak trokken de aandacht met hun pro-Armeense uitspraken in respectievelijk 2005 en 2006. Ik sluit daarom een berekenende actie van deze twee niet uit. Om de aandacht van potentiële buitenlandse lezers te trekken verkondigden ze de Armeense verhalen. Daar erna de justitie tegen ze optrad, kwamen ze in de spotlights van het westen. Hierna kon het cashen beginnen. 

Het is een schande dat de Turkse staat deze figuren subsidieert.

Ze staan op de barricaden wanneer het om Armenen gaat, maar ze zwijgen als het graf wanneer de Turkse slachtoffers van de Armeense slagers aan bod komen. 

  (Subatan 25 april 1918: reken niet op 1 woord aan aandacht door deze zakkenvullers op bovenstaande misdaden van de Armenen uit de Eerste Wereldoorlog)

Ze hullen zich erover in stilte omdat diezelfde westen die ze met prijzen overlaadt, ze anders als melaatsen links zal laten liggen. Tussen deze partijen is er blijkbaar een stilzwijgende overeenkomst waarbij het westen als eist stelt:

‘Verveel ons niet met misdaden Armeense slagers destijds in Anatolië, zwijg erover!’

(Buiten dit is het subsidiëren van zulke auteurs die al smakken geld verdienen in Turkije zelf niet eerlijk. Dat geld kan beter besteed worden aan andere zaken waar in Turkije dringend behoefte aan is.)

Dit is ook zo schrijnend:

Op de site van diezelfde ministerie kan men de moorden op Turken en omstanders door Armeense terroristen op na lezen. (http://www.kultur.gov.tr/EN,32379/chronolgy.html)

Het gedachtegoed achter die misdaden wordt door diezelfde ministerie gesubsidieerde lieden als Şafak en Pamuk uitgedragen. En dan zit men ze te financieren...

(de daar getoonde lijst bevat allerlei onjuiste informatie, zelfs de url van de pagina is verkeerd. Gewoon € 25.000 of € 100.000 in pompen en boel verbeteren. Laat Şafak of Pamuk maar hun vertalingen uit hun dikgevulde zakken betalen)

Wat heb je aan het promoten van je cultuur als diezelfde cultuur met kwaadaardige leugens en haat zwart wordt gemaakt, nota bene door diezelfde lieden die je financiert. Turkije had dat geld die ze steekt in het subsidiëren van de handlangers van de Armeense genocidemaffia beter kunnen besteden.

Zelf denk ik dat die subsidies, in met name het westen, geen nut hebben. In het westen heerst er een Terrible Turk-syndroom die vanaf de middeleeuwen in zwang is. De Turken en hun cultuur staan in hun wereldbeeld synoniem voor bloeddorst, geweld, slechtheid en andere kwalijke etiketteringen.

Je cultuur denken te kunnen promoten (in het westen) en doen alsof voorgaande kwalijke praktijken niet spelen, is een waanidee.

Het eerste wat je als staat moet doen is je inspanningen richten op het bestrijden van deze anti-Turkse propaganda. Het subsidiëren van vertalingen van boeken van Turkse auteurs voor de westerse markt om de Turkse cultuur te promoten, laat staan met vertaalde boeken van de hier besproken figuren, is daarom verspild geld. Elk cent ervan is verspild.

- lees verder -