Gisteren was deel 2 van de serie te zien (“Leven in angst”, klik voor kijken). Kenmerkende van dit deel was het bagatelliseren.
Lijden en sterven van Turken en andere moslims wordt buiten
beeld gehouden. Als het al wordt getoond, dan zien we het bagatelliseren (Of lichtvoetig snel doorheen racen. Niet te lang hangen, anders kan de kijker erdoor afgeleid worden).
Misdaden die Armenen destijds hadden gepleegd worden weggemoffeld of
komen terloops aan de orde. Armenen waren volgens deze anti-Turkse
documentaire immers onderworpen aan een genocide. Dan is het uit den boze om
hun slechte kant te tonen. Als het getoond wordt, dan zijdelings of slijten als
minimaal.
Dat bagatelliseren van kant van Armenen zien we terug met dat
ze in de 1890’s slechts tegen onderdrukking van de Turken in opstand kwamen.
Niks over dat ze Anatolië in brand zetten om ingrijpen Europese mogendheden uit
te lokken voor een eigen staat. Precies zoals hun orthodoxe christenbroeders op de Balkan hadden gedaan.
Het werd overigens wel toegegeven (zie 20:40), maar de argeloze kijker ziet dat
niet omdat die eerst een lawine aan desinformatie van leugens en bedrog krijgt waardoor
men de draad kwijtraakt.
We zagen dat bagatelliseren ook met de verdrijving van
Turken van de Balkan kort voor de Eerste Wereldoorlog. We horen alleen dat ze
moesten vluchten. Niks over de bijna 1 miljoen doden.
Eveneens kon je deze bagatelliserings-truc van de
documentairemakers zien toen ze de voormalige extreemlinkse terrorist Taner
Akcam afschilderden als politieke vluchteling. Zijn kameraden van Dev Yol zaten
Turkije in vuur en vlam te zetten tegen de “imperialistische zwijnen”. Hij als
een van de ideologische voormannen die moordenaarsclub opzwepen tot die
gewelddadige acties. Wordt tenslotte gearresteerd, maar ontsnapt. Vindt
onderdak in de bekende safe haven voor anti-Turkse terroristen (Europa).
In deze propaganda wordt hij afgeschilderd als een politieke
vluchteling. Anders heeft hij geen geloofwaardigheid natuurlijk.
No comments:
Post a Comment