Franse racisme aan de top

In de Pers was vandaag het volgende artikel te lezen:

(Minister: beschavingen niet gelijkwaardig)

De Franse minister van Binnenlandse Zaken, Claude Guéant, heeft zaterdag voor ophef gezorgd met zijn uitspraak dat niet alle beschavingen gelijkwaardig zijn. Ook zei Guéant dat ,,we onze beschaving moeten beschermen''. 

Guéant deed zijn uitspraken zaterdag op een bijeenkomst die was georganiseerd door een extreem rechtse studentenvereniging. ,,Degenen die vrijheid, gelijkheid en broederschap verdedigen lijken voor ons superieur te zijn aan degenen die de tirannie, de onderdrukking en sociale en etnische haat accepteren'', zei de bewindsman, die ook het onderwerp immigratie in zijn portefeuille heeft. 

Harlem Désir, de tweede man van de Franse Socialistische Partij noemde Guéant een spreekbuis van het uiterst rechtse Front National. Désir stelde dat de regerende rechtse UMP van Guéant zowel in electoraal opzicht als moreel gezien in verval is.

Deze racistische mentaliteit in het Westen is diepgeworteld. We zien dit niet alleen onder de Tokkie-bevolkingslagen, maar ook aan de top. Onder Nederlandse politici komen we deze manier van denken ook tegen. Wanneer ze bijvoorbeeld claimen dat de Westerse beschaving superieur is aan de islamitische (Bolkestein, Fortuyn, Wilders).

Het stamt van de koloniale periode van Europa toen ze grote delen van de wereld onder hun juk brachten. Europeanen waanden zich superieur aan de andere volkeren en dat ze hun wel beschaving zouden bijbrengen. ('White man's burden'")

Hun Armeense genocide is ook een voortvloeisel van deze racistische mentaliteit. 'Wij weten hoe de historische feiten luiden, en niet jullie Turken'.

Waarom de Ottomaanse Armenen werden weggevoerd

Het is van belang om eerst de militaire situatie in acht te nemen voor men de relocatiemaatregelen van het Ottomaanse Rijk beoordeeld. Vanuit de kant van Armenen vond er massaal staatsvijandig handelen plaats. In oorlogstijd reageren staten op dergelijke gedragingen van onderdanen altijd rigoureus.

Het oorlogsfront in Oost-Anatolië

Een goed voorbeeld van Armeens handelen in oorlogstijd was de aanval op de stad VAN in mei 1915. Het Russische leger was met haar opmars door Oost-Anatolië bezig en het Ottomaanse leger kon deze aanval nauwelijks tegenhouden. Terwijl de Turken de vijand probeerden te bevechten, waren de Armenen ACHTER de fronten druk doende om die oorlogsinspanningen tegen te werken.

Halverwege april 1915 begonnen gewapende Armenen in de stad VAN een front te openen en na 1 maand strijd namen ze de stad in handen. De aantallen Armenen die bij deze aanval betrokken waren moet omvangrijk zijn geweest, een stad neem je immers niet met een paar man in. Toen de Russische eenheden waren gearriveerd, droegen de Armenen de stad over aan de Russen. De Tsaar bedankte zelfs de Armenen voor hun inspanningen via een telegram.

Inname van deze grote stad vond plaats halverwege mei 1915. De relocatiemaatregelen werden eind mei 1915 aangenomen. Dus na een dergelijke massaal staatsvijandig handelen van kant Armenen reageerde het Ottomaanse bewind.

Voorgaande betrof slechts een voorbeeld van de inname van een grote stad, maar de Armeense guerrilla deed van alles ACHTER het front om het Turkse leger te proberen te verzwakken. Zoals telegraaflijnen vernietigen (zo konden commandanten niet met eenheden communiceren voor de te volgen strategie tegen de Russen), bevoorradingslijnen saboteren of konvooien met gewonden aanvallen en uitmoorden, zie een foto uit de Ottomaanse archieven: 

Een bloedbad aangericht door Armeense guerrilla op een Ottomaans konvooi die gewonde soldaten van het front wegbracht.
(Bron: http://www.ermenisorunu.gen.tr/english/album/ana4.html, de foto rechtsboven)

- Lees ook: 24 april 1915 - De Turken slaan als eerste toe - 

Waarom het westen Armenen steunen in hun propaganda

Behalve dat het om medechristenen gaat, is er denk ik een andere motief voor het westen om de Armeense nongenocide te omarmen.

Het westen heeft een bloedige spoor nagelaten in de wereldhistorie. Zoals slavernij, kolonisatie en uitbuiting, vernietigen van volkeren en hun culturen en het opdringen van het christendom.

Maar de meest zware misdaad is die van genociden. Diverse indianenstammen zijn van de aardbodem verdwenen omdat ze de Europese kolonisten in de weg stonden. Of er zijn bijvoorbeeld heden geen Tasmaniërs meer over. Van al deze genociden is de megamisdaad van Europeanen uit de Tweede Wereldoorlog de uitblinker.

En dan zien ze een ander volk die schone handen blijkt te hebben in het bedrijven van de zwaarste misdaad die de mensheid kent. En dan ook nog islamitisch. Dat zou betekenen dat de Turken op moreel hoger nivo zouden komen te staan dan hun westerse lasteraars. Wat doe je dan? Je trekt zo'n volk mee naar beneden met een beschuldiging van het plegen van een genocide.

Zwitserland: een schurkenstaat (III)

(vervolg van deel II)

Zoals bekend hebben de Zwitsers een wet die het leveren van kritiek op de Armeense beweringen bestraft. De Armeense lobby heeft er in tegenstelling tot die in Nederland goed werk verricht (invoering van een Hollandse Stalin-wet immers mislukt, zie 'ChristenUnie en PvdA op ramkoers?').

Eerder hadden de Zwitsers de Turkse politicus Perinçek vervolgd (zie deel II). Nu hebben deze Europeanen die de vrijheid van meningsuiting hoog in vaandel hebben staan, weer Turkse critici vervolgd. Per veroordeelde criticus strijken deze geldwolven paar duizend euro op. (zie 'Turks convicted of denying Armenian genocide')

In het verleden hadden ze de joden die aan de nazi's probeerden te ontsnappen financieel uitgekleed, nu proberen ze het bij de Turken.

Dat geld kunnen deze fanatici hard gebruiken sinds hun banken miljarden hebben verloren in hun hebzucht naar meer winst.

Hoe de Armeense "genocide" verkondigen?

Deze keer 2 video's die op Youtube video te vinden zijn.
Het gaat over een tv-uitzending waaraan een zogenaamde genocidendeskundige uit Turkije meedeed. Hij onderzocht de veronderstelde genocide in Anatolië, maar tenslotte wordt hij ontmaskerd als een leugenaar. En geeft hij zelf toe dat hij een bedrieger is.

de methodologie in de Armeense 'genocide' -deel 1 (herziene versie)




de methodologie in de Armeense 'genocide' -deel 2 (herziene versie)

De 'Hamidiye massacres' (II)

(vervolg van deel I)

De (pro-)Armeense propaganda laat wijselijk buiten hoe al dit geweld had kunnen ontstaan. Zoals dat de Armeense militanten op mensen schoten of ze met bommen bestookten om tegengeweld uit te lokken.

Verder vergeten Armenen & Co door hun gebrekkige logica de positie van het Ottomaanse Rijk. Destijds stond het er zwak voor. Ene na andere Ottomaanse provincie werd van het rijk afgesnoept (de Fransen bemachtigden Tunesië in 1881, de Britten Egypte in datzelfde jaar).

Ook kwamen deze staten (Europese mogendheden genaamd) geregeld de Armeense aanvallers te hulp. Onder hun druk diende het Ottomaanse bewind vele keren de betrokkene Armenen vrijgeleides naar het buitenland te geven of amnestie te verlenen. Lieden die de dood van vele mensenlevens op hun geweten hadden door het ontketenen van massaal geweld.

In één van deze Armeense opstanden, die van Zeitoen in najaar 1895 was dit ook het geval geweest.

locatie Zeitoen (boven Adana)

Daar hadden Armeense infiltranten uit het buitenland de Armenen tot een opstand opgestookt. De opstandelingen namen op een gegeven moment ruim 600 Ottomaanse militairen in hun garnizoen gevangen (je ziet dus hoe omvangrijk deze Armeense opstanden waren). 

Deze soldaten werden tenslotte door de Armenen nagenoeg allemaal in een massamoord omgebracht. Desondanks kregen de daders amnestie of vrijgeleide naar het buitenland omdat de Europese mogendheden dit voor de Armeense daders afdwongen.

Geen enkele staat zal personen met dergelijke misdaden op hun geweten hebben laten gaan, maar zwaar hebben bestraft. Maar het Ottomaanse rijk stond in een zwakke positie, ze had geen keus. Anders riskeerde ze vernietiging* door de machtige sympathisanten van de Armenen.

* Die liepen met dergelijke plannen rond, maar er was onderling onenigheid, waardoor het Ottomaanse Rijk zijn executie kon ontlopen.

Deze periode in de 1890’s stond bol van propaganda Armenen en hun christelijke sympathisanten. Kranten publiceerden allerlei opgeklopte verhalen van duizenden Armeense christenen die door de moslims op gruwelijke wijze zouden zijn afgeslacht. Er was veel vraag naar zulke sensationele verhalen, het publiek smulde ervan. Verslaggevers die over het Ottomaanse rijk berichtten verdienden geen brood als ze niet dergelijke wilde verhalen naar hun kranten stuurden. 

In de Eerste Wereldoorlog zou deze (pro-)Armeense propaganda zich herhalen.

De 'Hamidiye massacres'

In de jaren 1890-1896 probeerden de Armenen zich af te scheiden van het Ottomaanse Rijk. In de (pro-)Armeense propaganda worden die gewelddadigheden als 'de Hamidiye massacres' ('de Hamidiye massamoorden') aan het publiek verkocht.

In deze serie zal ik er meer over vertellen.

Toen het Ottomaanse Rijk verzwakte, lukte het diverse minderheden om zich af te scheiden. Dit betrof de christelijke volkeren op de Balkan zoals de Grieken, Serviërs, Roemenen en de Bulgaren. In hun eentje waren ze niet opgewassen tegen het Ottomaanse Rijk, dus kregen ze hulp van machtige christelijke mogendheden zoals Rusland en Groot-Brittannië.
Tegen 1880 hadden ze allemaal eigen staten. Alleen één christelijke minderheid in het rijk liep de boot mis: de Ottomaanse Armenen.

 Afscheiding christelijke minderheden op de Balkan

Zij wilden ook een eigen staat, op Oost-Anatolië. Daartoe richtten ze terreurbewegingen op om dit te bewerkstelligen: de Hunchaks en de Dashnaks. Militair gezien waren ze geen partij tegen de Ottomanen, daarom hadden ze een zelfde strategie bedacht als de Balkan-volkeren: provoceren tegengeweld. Hierna werd dan met propaganda de Europese - christelijke - publieke opinie bewerkt. Die eisten daarop van hun regeringen maatregelen tegen de 'wrede' Turken zodat de christenbroeders in alle rust konden leven. Die broeders dienden dus een eigen staat te krijgen.

Deze Armeense poging om zich af te scheiden van het Ottomaanse Rijk leidde tot veel bloedvergieten in de jaren van 1890-1896 (ook wel de 1890's genoemd). Hun terreurgroepen organiseerden in deze jaren tientallen opstanden en onlusten.
Elke keer werd het eerst schot door deze extremisten gelost. Ze organiseerden bijvoorbeeld 'demonstraties' waarin honderden gewapende leden meeliepen. Tijdens zulke evenementen schoten ze dan op de politie. Of ze gooiden bommen naar mensenmenigtes om de woede van de moslimbevolking op te wekken. Waarna - precies zoals het plan van de Armeense terroristen was - de hel losbrak tussen Armenen en de Turken.

Heden zien we dergelijke tactieken ook terug in Irak, de soennitische opstandelingen gaan op dezelfde wijze te werk. Door sjiieten aan te vallen tijdens markten, begrafenissen en dergelijke, worden sjiieten woedend en richten hun boosheid op de soennitische burgers. Het gevolg is chaos, dan kunnen ze makkelijker opereren en hun doelen proberen te bereiken.

In het geval van de Armenen was de bedoeling dat de Europese staten het Ottomaanse Rijk zouden klemzetten en voor de Armenen een staat zouden afdwingen.

- deel II -