Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda: Fabula Fantastica

(eerder besproken kenmerken)

De verzonnen verhalen in de Armeense gruwelpropaganda zijn alom bekend. Enkele voorbeelden uit de crème de la crème van deze anti-Turkse* verhalen wil ik niet ongenoemd laten.

* Koerden, eveneens moslims, worden in deze propaganda ook bestookt. Maar de hoofdmoot vormen de Turken, die krijgen het zwaarst te verduren in deze verhalen.

Turken hadden zoveel Armenen omgebracht dat de loop van de grootste rivier van Anatolië (de Eufraat) bijna 100 meter opschoof.

Het Bryce Report (officiële titel: ‘The treatment of Armenians in the Ottoman Empire 1915-1916’) staat vol met ‘getuigenissen’ die misdaden van Turken moeten staven.

In ‘Part VI -Vilayet of Erzeroum ‘ (deel VI - De Erzurum provincie) vinden we een getuigenis van mevrouw Zarouhi die als volgt luidt:

‘In a loop of the river near Erzindjan, she said, the thousands of dead bodies created such a barrage that the Euphrates changed its course for about a hundred yards.’

(‘Ze vertelde dat in een bocht van de rivier bij Erzincan duizenden lijken een zodanige opstopping veroorzaakten dat de loop van de Eufraat met bijna 100 meter verschoof.’)

Deze publicatie is één van de pilaren van Armeense genocidestudies die op westerse universiteiten onderwezen wordt. Dit werk is in 1916 door de Britse oorlogspropaganda afdeling (‘de Leugenfabriek’) uitgebracht.

De Eufraat, de grootste rivier van Anatolië.

Turken hadden zoveel kinderhandjes afgehakt dat er een weg mee geplaveid kon worden.

In 'The Horrors of Aleppo' (vertaald: 'De Gruwelen van Aleppo') uit 1916 lezen we op pagina 12 ( betreft getuigenis ene Niepage, zie ook 'Todayszaman en de Armeense nongenocide (II)' ):

‘The German Consul from Mosul related, in my presence, at the German club at Aleppo that, in many places on the road from Mosul to Aleppo, he had seen children's hands lying hacked off in such numbers that one could have paved the road with them.’

(‘De Duitse consul uit Mosul vertelde, in mijn aanwezigheid, in een Duits club in Aleppo dat op vele plaatsen op de weg van Mosul naar Aleppo, hij zoveel afgehakte kinderhanden had gezien, dat je er de weg mee kon plaveien.’)

Dit boek komen we ook vaak tegen in de literatuur die een Armeense genocide aan de man probeert te brengen. Het is eveneens uitgebracht door de Britse Leugenfabriek.

- lees verder in deel II -

(fabula fantastica: fantasieverhalen)

De slager van Kaukasus op bezoek bij de Franse president

In 1992 vielen Armenen Hocali binnen en vermoordden er ruim 600 Azeri burgers. De Armeense slagers spaarden daarbij weerloze vrouwen en kinderen niet.

Dat Armenië niet alleen economisch maar ook moreel in verval is bleek in 2008. De Armenen kozen toen Serzj Sarkisian als hun president. Hij was de legercommandant van de Armenen die in Hocali hun nazi-mentaliteit tentoonspreidden.

Voor deze misdaad is deze Mladic van Kaukasus nog altijd niet berecht. Integendeel, hij wordt door Europa behandeld als een staatsman met schone handen. Zoals door de Franse president Hollande die eergisteren deze slager met open armen ontving.

Hollande en Sarkisian. Hollande kijkt wat bedrukt. Zou hij zich bewust zijn 

geweest dat hij zo bloed aan zijn handen kreeg?

De slager van Kaukasus wil dat Turkije het Franse voorbeeld volgt (vanwege de Armeense genocide-leugens).

Zich moreel superieur wanend riep Serzj Sarkisian dat Turkije een voorbeeld kon nemen aan de Fransen. Die hadden hun spijt betuigd voor hun aandeel in de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog. Destijds waren de Fransen druk doende geweest om de joden aan de Nazi’s uit te leveren*.

* Vergelijk dit met de Turken: Turkse diplomaten hielden in diezelfde Frankrijk duizenden joden uit de handen van de nazi’s. Eén van deze Turkse Schindlers werd nota bene door Armeense genocide-terroristen omgebracht...

Het is juist Serzj Sarkisian die spijt zou moeten betuigen, niet alleen vanwege Hocali, maar ook vanwege de tienduizenden Armenen die aan zijde van de nazi’s hebben meegevochten*.

* Deze Armeense nazisoldaten hebben ook in Nederland rondgehangen.  

En daarna zou Hollande hem direct naar Den Haag moeten sturen om zich te verantwoorden voor zijn aandeel in Hocali. Daar kan hij tevens de oorlogsmisdadigers Mladic en Karadzic vergezellen.

 

Nuttige Turkse idioten van de Armeense G-maffia: Hasan Cemal (II)

(vervolg van deel I)

Zoals in het vorig artikel besproken heeft Hasan Cemal een belangrijke symbolische waarde voor de Armenen en hun propaganda.

Het is dus niet verbazingwekkend dat hij een boek heeft uitgebracht om de Armeense versie van 1915 aan de man te brengen. Hij blijkt daarin te citeren uit de memoires van zijn grootvader dat in 1922 werd gepubliceerd.

Zijn grootvader was in dat zelfde jaar door Armeense terroristen omgebracht. Armenen hadden begin 1920s namelijk een doodseskader opgericht om Turkse leiders om te brengen die hun plannen voor een eigen staat in Oost-Anatolië hadden ontwricht. (Dit duistere gezicht van Armenen kwamen we in de jaren ’70 en ’80 ook tegen toen ze in totaal 60 mensen ombrachten om hun genocide erkend te krijgen)

Kort na de moord op Cemal Pasja werd een memorie gepubliceerd die aan hem wordt toegedicht.

Kaft van de aan Cemal Pasja toegedichte memorie.

Dit was een publicatie van een handlanger van de Britse oorlogspropaganda uit WO1 (de uitgeverij ‘George H. Doran Company’). In die propaganda werden de Turken op een duivelse manier zwart gemaakt.
Vanwege de dubieuze geschiedenis van de uitgever had ik twijfels over de echtheid van dit werk. Maar het komt authentiek over (ik blijf wel een slag om de arm houden). Dat blijkt bijvoorbeeld uit het volgende.

Diens kleinzoon Hasan Cemal, heden een slaaf van Armenen, zal er nimmer bepaalde dingen uit citeren. Zoals bijvoorbeeld misdaden die Armenen op Turken hadden gepleegd. Dat zou immers de wrevel van zijn Armeense meesters wekken.

Voorbeeld uit ‘Memoires van een Turkse staatsman -- 1913-1919 door Cemal Pasja’ (pagina 283):

‘Meer dan 800 ongewapende, weerloze Turken werden vermoord. De Armenen groeven enorme geulen waarin de arme Turken werden gegooid na als vee afgeslacht te zijn. Een Armeen die de slachting leidde telde de ongelukkige slachtoffers. ‘Dat is zeventig’ brulde hij, ‘er is nog ruimte voor tien meer; hak erop los!’

Dit is een getuigenis van een Russische officier die het optreden van hun Armeense bondgenoten gadesloeg. De Russen en de Armenen werkten destijds nauw samen bij de Russische invasie van Oost-Anatolië. Zij waren dus getuige van Armenen die als dolle honden tekeer gingen toen ze de heerschappij over de Turken kregen*.

* Zie ook ‘De bastaard van Istanbul’

Hasan Cemal, knielend voor de travestie-monument van zijn Armeense meesters.

UPDATE: 17 december 2014
Promoten Armeense leugens ziet men graag in het westen. Beloningen en prijzen liggen dan in het verschiet. Zo ook deze integriteitsloze charlatan, zie Promoten Armeense genoncide: prijzen in de wacht slepen (II) ).