De kameleon Erik-Jan Zürcher (II)

(vervolg van deel I)

Een andere aanwijzing dat Zürcher de weg kwijt is, was zijn optreden in de uitzending Buitenhof op zondag 21 januari 2007. Daarin besprak hij de moord op de Turks-Armeense provocateur Hrant Dink.

In het programma werd ingegaan op de collega-provocateur: de Turkse schrijver Orhan Pamuk. Deze probeert met zijn uitspraken ook aandacht te trekken, goed voor opjagen boekenverkopen en prijzen in de wacht slepen. Pamuk was door de Turkse justitie aangeklaagd vanwege zijn laster dat de voorouders van de Turken op de Armenen een genocide zouden hebben gepleegd. Pamuk werd niet veroordeeld, Dink echter kreeg wel een voorwaardelijke straf.
Volgens Zürcher werd Dink veroordeeld omdat hij een christelijke Armeen was en Pamuk een moslim.

We zien hier het bedrog die mensen van de Armeense kamp veelvuldig hanteren in hun uitingen. In dit geval in de vorm van zaken weglaten en zo mensen misleiden.
Wat is Zürcher vergeten? Pamuk kreeg vrijspraak omdat hij uitspraken had gedaan voordat de wet in werking was getreden. Dus op technische gronden was er vrijspraak voor Pamuk geweest. In plaats van dat te melden, schudt onze misleider een verzonnen christen-moslimtegenstelling uit zijn mouwen.

In het programma zagen we nog een zaak die de vernauwde blik van deze kameleon liet zien:
Zürcher beweerde dat als je in Turkije vrijelijk kon zeggen dat er wel een genocide op de Armenen had plaatsgevonden, Turkije dan pas op een Europese manier bezig zou zijn. Wat is de professor "vergeten"?
Hij moet in Frankrijk of Zwitserland -dit zijn echt Europese landen- de Armeense genocide bekritiseren. En ons dan vertellen wat de justitie van deze landen met hem doet.
Eventueel kan hij het navragen bij professor Bernard Lewis. Deze had in Frankrijk de Armeense genocide bekritiseerd. Gevolg: vervolging door de Franse justitie.

Je kunt je afvragen waarom Zürcher de Armeense geenocide naholt. In het tv-programma kwam hij over als een naïeve sukkel. Maar dat strookt niet met het feit dat hij een wetenschapper is. Zo iemand is immers scherpzinnig en die neemt niet zomaar dingen aan.

Waarschijnlijk is dit de reden:

We hebben te maken met een opportunist. Een opportunist zal in de omstandigheden waarin hij verkeert, de voor hem meest profijtelijke standpunt innemen.
Toen hij de Turken nodig had, hield hij zich op de vlakte. Zich niet een voorstander van de Armeense nongenocide tonen, anders geen hulp in research-activiteiten in Turkije. Maar ook niet zich keren tegen de (pro)Armeense beweringen. Zo vermeed hij dat het thuisfront in Nederland zich tegen hem keerde.
Nu er in Nederland voor Armenen een gunstige wind waait, was voor Zürcher een geschikt moment gekomen. Inclusief samenwerken met ex-terroristen.

Zürcher is dus geen wetenschapper, maar een doodgewone opportunist. Standpunten aanpassen aan de omstandigheden die het meeste opleveren. Verder is hij een propagandist van de Armeense beschuldigingen.
Van een professor verwacht je meer openheid als deze beweringen uit. Zürcher blijkt hier problemen mee te hebben: pijnlijke zaken die zijn beweringen zouden ondergraven verdoezelt hij. Dat is een kenmerk van propaganda.