Kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda: Fabula Fantastica (II)

(vervolg van deel I)

Nagenoeg in elk boek die Armenen of hun knielers publiceren, zul je om de haverklap struikelen van de ene na de andere verzonnen verhaal. In deze reeks breng ik enkele van de meest opvallende leugens onder de aandacht. In dit artikel wil ik twee uit de duim gezogen verhalen bespreken. Ze zijn te vinden in de Mein Kampfs* van de Armeense sympathisant Ugur Ümit Üngör.

* Mein Kampf betekent ‘Mijn strijd’. Eerder heb ik aangegeven dat hij met de pen een strijd voert tegen Turken en Turkije. Gezien zijn haat tegen de Turken en we dit haat-element terugvinden in zijn publicaties, zoals Turken slijten als een natie met een kwaadaardige verleden met leugens en bedrog, past het in de rij van literatuur zoals Hitler’s boek.

Manden vol afgehakte oren, neuzen en andere lichaamsdelen.

‘Ishak Armalto was one of the survivors of this second convoy. Upon arrival at the caravanserai in Diyarbekir, Armalto and a Joseph Paul Keyip saw three woven baskets (zembils) filled with chopped-off ears, noses, fingers, penises and gorged-out eyes...’

(‘Ishak Armalto was één van de overlevenden van dit tweede konvooi. Toen ze in de herberg in Diyarbekir aankwamen, zagen Armalto en Joseph Paul Keyip drie manden gevuld met afgehakte oren, neuzen, vingers, penissen en uitgestoken ogen...’). 

Voorgaand verhaal zou in een boek van Ishak Armalto, een Aramese priester, te vinden zijn. Een christelijke geestelijke die getuigt van misdaden van moslims. Zulke getuigenissen hebben een zeer lage betrouwbaarheid wat door dit bizarre, duidelijk verzonnen verhaal* wordt bevestigd.

* Doe je voorstellen: je komt bij een herberg aan en ziet open en bloot manden met voorgaande gruwelen.

We vinden dit verzonnen getuigenis op pagina 67 in de scriptie van Üngör ‘A Reign of Terror’ - CUP Rule in Diyarbekir Province, 1913-1923' ('Een terreurbewind. Heerschappij van CUP in de Diyarbakir provincie, 1913-1923') uit 2005. In zijn boek ‘The Making of Modern Turkey' die dit jaar is uitgebracht, is het, in een minder bloederige formulering, terug te vinden op pagina 89.

Kettingen van afgehakte tepels van vrouwen.

“Qarabashi, Dmo Zliho [n.195], p.72; Reportedly, Aziz Feyzi became known for his idiosyncratic habit of collecting trophies from female victims. On several occasions he had the militia retrieve a necklace of women’s nipples...”

(‘Qarabashi, Dmo Zliho [n.195], p.72: Naar verluidt was Aziz Feyzi bekend om zijn bizarre gewoonte om trofeeën van vrouwelijke slachtoffers te verzamelen. Bij diverse gelegenheden droeg hij de militie op om halskettingen van [afgehakte] vrouwentepels te maken....”)

Net als de eerder besproken verhaal van de Aramese priester (Ishak Armalto), heeft dit fantasieverhaal een soortgelijk gebrek: de auteur is een theologiestudent, dus een semi-geestelijke (Na’man Qarabashi).

De Armeense sympathisant heeft deze nep-getuigenis opgenomen op pagina 74 van zijn prutswerk uit 2005. Na zeven jaar in de universitaire wereld rondgehangen te hebben, blijkt zijn kritisch denkvermogen nog altijd geen enkel vooruitgang te hebben geboekt. In zijn boek uit 2012 is dit doorzichtige verhaal terug te vinden op pagina 97.

- lees verder in deel III -