Johannes Lepsius: Rücksichtslos frauderen voor de Armenen (IV)

(deel III)

De anti-Turkse publicatie ’Duitsland en Armenië’ was dus gebaseerd op fraude en bedrog. Dat was onvermijdelijk vanwege de aard van het werk.

Het was namelijk een Kleurenboek.

De evenknie van de Britse Bryce Report* uit 1916. In die door de Britse Leugenfabriek (Wellington House) uitgebrachte publicatie kregen de Turken de volle laag.

* De officiële titel was ’The treatment of Armenians in the Ottoman Empire 1915-1916’ (‘De bejegening van Armenen in het Ottomaanse Rijk 1915-1916’). Een standaardwerk op westerse universiteiten om de Turken een genocide aan te smeren, net als de hier besproken werk van Lepsius.

De Duitse versie maakte Lepsius in opdracht van de Duitse staat. Hij begon aan die taak na de Eerste Wereldoorlog. Lepsius moest zoals eerder aangegeven, van de Duitse regering een publicatie opstellen waaruit moest blijken dat de Duitsers geen aandeel hadden gehad in de Armeense ellende van 1915.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog had de Britse en Franse propaganda, met de pers vooraan, verkondigd dat Duitsland betrokken was* in het de dood injagen van medechristenen. Zo probeerden ze de Duitsers in kwaad daglicht te plaatsen.

* Vanaf toen, rond zomer 1915, was Duitsland begonnen om zich in te dekken. Het is niet uitgesloten dat Duitsland Lepsius al zeer vroeg als agent inzette om zich vrij te pleiten. Publicaties van Lepsius uit de Eerste Wereldoorlog moet men mogelijk vanuit dat invalshoek bezien. Mogelijk zijn ALLE Duitse documenten uit WO1 vervuild vanwege dit element van zich willen indekken.

Duitsland was verslagen en met de vredesonderhandelingen van Versailles met de overwinnaars werd een begin gemaakt. Met het kleurenboek ’Duitsland en Armenië’ moest Lepsius zorgen dat Duitsland in een goed daglicht kwam te zitten.

In dergelijke kleurenboeken wordt van alles uitgehaald om de schuld in een conflict bij anderen te leggen. Fraude en bedrog zijn daarbij schering en inslag. Met de publicatie van Lepsius moest Duitsland ontlast worden in wat de Ottomaanse Armenen was overkomen. Het was een ‘vrijwarings’-boek van Duitsland die Lepsius schreef. Voor propaganda-doeleinden dus. (Wolfgang Gust schrijft dat Lepsius beaamde dat het voor propaganda was bedoeld)

De Duitsers hoopten dus door de Turkse bondgenoot op te offeren het vege lijf te redden.

Was dit alles? Nee. Er is altijd meer in deze perverse anti-Turkse leugens van Armenen en hun handlangers.

Na voorgaande smeerlapperij tegen de Turken door Lepsius en Duitsland, werden de gebruikte documenten vernietigd. Plegen fraude gericht tegen de Turken, het materiaal erna vernietigen kennen we: de Britten hebben diezelfde streek ook geleverd tegen de Turken. 

De Duitsers vernietigden dat materiaal om hun sporen van zwijnerij die ze met 'Duitsland en Armenië’ tegen de Turken pleegden te wissen. Ik verzin dit niet. Het staat zwart op wit in het artikel van de pro-Armeen Gust*.

* Zoek in zijn artikel 'Magical Square' op destroy (vernietig) of burn (verbranden).

Turken werden dus door zowel hun oorlogsvijanden als bondgenoten met vervalste officiële documenten van allerlei misdaden tegen de Armenen beschuldigd. Erna vernietigden de misdadigers de documenten ook nog eens om hun sporen van bedrog te wissen. 

Het is echt niet te geloven wat de Turken is geflikt. Nu zitten de Armeense bastaarden en hun volgelingen (inclusief die op westerse universiteiten rondhangen) de Turken met zulk materiaal van een genocide te beschuldigen. 

Deze charlatans hebben het over dat met ontkennen van hun Armeense genocide voor de tweede keer de misdaad wordt gepleegd. 

Zij zijn juist diegene die in feite voor de tweede keer een misdaad tegen de Turken plegen. 

De eerste keer is de met fraude en bedrog een misdaad in de schoenen van Turken schuiven van Lepsius, Bryce, Toynbee, Morgenthau en andere criminelen uit die pro-Armeense propaganda. De tweede keer dat de misdaad gepleegd wordt is met dat materiaal heden in parlementen en universiteiten zwaaien om Turken een genocideschuld aan te proberen smeren.