Turkije: safe haven vervolgden en onderdrukten

De Ottomaanse Turken vingen door de eeuwen heen menige onderdrukte en vervolgde volkeren.

Honderdduizenden joden die christelijk Spanje niet onder zich duldde, zochten hun toevlucht in het Ottomaanse Rijk. (De fanatieke anti-Turkse jood Sarkozy was een nazaat van die joden: via het Mallah geslacht)

Het Verdrijvingsedict van 1492. Geen plaats 
voor joden in Spanje.

 

De nazaten van de Ottomanen deden hetzelfde toen in christelijke contreien joden onder de nazi’s een wisse dood wachtte. Niet alleen werd ze Turkse paspoorten (levensverzekering) verstrekt, maar ook honderdduizend joden werden door de Turken gered.

(Spanje biedt die joden nu de Spaanse nationaliteit aan. Conform hun racistisch gebruiken. Ze hebben namelijk ook duizenden moslims verdreven. Die krijgen die speciale privilege niet.)

Behalve joden vingen de Turken ook christenen op die vervolgd werden. Een voorbeeld zijn Russische religieuze vluchtelingen die het heersende orthodoxe christendom niet wilden aanhangen (de Oudgelovigen ). Duizenden Russen die aan de bolsjewieken ontsnapten kregen eveneens in Turkije onderdak.

Ook moslims die Rusland ontvluchten werden opgevangen zoals de Circassiërs die halverwege de 19^e eeuw meedogenloos van hun gronden werden verdreven .

Deze humane houding van de Turken zien we ook terug in de recente tijden.

Toen Saddam Hoessein in de jaren ’90 tegen de Iraakse Koerden tekeer ging, zette Turkije hun grens open om menige honderdduizenden van ze te redden.

Op dit moment zit het rijke Westen te bakkeleien over de opvang van 20.000 Syriërs die aan de Syrische dictator Assad proberen te ontsnappen. Vergelijk dat met hoe Turkije twee miljoen vluchtelingen, merendeels Syriërs, opvangt. Het verschil in mentaliteit tussen Turkije en Europa in deze materie is zo te zien gigantisch.

(zie bijlage 'Vluchtelingen: ‘niet ons probleem’ (OBA Live)' )


Angelina Jolie bij vluchtelingen in Turkije. Zij is Goodwill Ambassadeur 
van de vluchtelingenorganisatie UNHCR van de Verenigde Naties.

Het zit blijkbaar in de cultuur van de Turken om mensen in nood op te vangen. Ze een safe haven te bieden.

Diezelfde Europeanen die nu ruziën over de opvang van enkele tienduizenden in nood, claimen nu dat de Turken een genocide op Armenen zouden hebben gepleegd.

Je kan na voorgaande op de klompen aanvoelen dat er iets mis is met die genocideclaim. Een dergelijke eeuwenlange traditie botst met een genocide-mentaliteit.

Dat die beschuldiging niet deugd zien we ook aan al die fraude en bedrog die we tot nu toe op de weblog hebben aanschouwd.

 

 

Nazaten heksenverbranders gaan los

België is het nieuwste land die de Armeense leugens erkend. Hadden ze al eerder gedaan overigens, maar deze nazaten van de genocide in Congo, doen het nogmaals over.

Ervoor was Brazilië ze voorgegaan. Allemaal symboliek van christelijke contreien. Betekenisloze gebaren die de heksenverbranders-mentaliteit van deze naties verwoorden. Eeuwen lopen deze charlatans achter.

Dit reuzenbeeld van Jezus staat in de Braziliaanse stad Rio de Janeiro. Zegt genoeg wat er in dat land voor stroming heerst.

Onderstaande kaart geeft goed weer waar we mee te maken.

(Libanon enige met gemixte religie. Destijds stond het onder Syrische controle. Syrië lag toen met Turkije in de clinch)

Talaat Pasja’s notitieboekje

In de Armeense propaganda kom je een aan Talaat Pasja toegeschreven boekje tegen

Het betreft een notitieboekje waarin hij precies zou hebben bijgehouden hoeveel Armenen in 1915 zouden zijn gereloceerd.

Maar de herkomst en echtheid van dat werk herbergt fraude in zich.

De Turkse journalist Murat Bardakçı zou het van Hayriye, de weduwe van Talaat Pasja, hebben gekregen in 1982. Bardakçı was zo slim om het pas in 2008, dus na een kwart eeuw, jaren later, te publiceren. Zij is in 1983 gestorven, dus ze kan er niet meer over gepolst worden.

Bardakçı claimt dat hij risico zou hebben gelopen in Turkije als hij het eerder had gepubliceerd. Waarom niet aan Armeense G-maffia in het buitenland verstrekt zodat zij het konden publiceren? Die likken hun vingers bij af met zulk materiaal. Dus een zwak excuus, duidelijk een fraudeur aan het werk.

De origine van dat werk is dus dubieus. Dat we te maken hebben met frauduleus materiaal wordt ook door het volgende bevestigd:

Het werk is een fascimile. Een fascimile is een duur woord voor kopie.

Bardakçı kan dus geen origineel tonen. Oftewel: we hebben te maken met een vervalsing.

Turkse uitgave deze vervalsing. Getoonde beeld zegt

genoeg over intenties van de fraudeur Bardakçı.

Vergelijk de vervalste Hitler-citaat. De journalist Lochner die ermee op de proppen kwam had een kopie van een anonieme informant* gekregen. Erna gingen Armenen en hun groupies mee rondleuren om de Turken aan nazi’s te pogen koppelen.

* In geval van Bardakçı kun je in feite ook spreken van een anonieme schenker omdat de weduwe niet meer over gehoord kan worden en hij jaren had gewacht met publicatie om die spoor onbruikbaar te maken voor controle.

Een ander voorbeeld zijn de documenten van de Armeen Aram Andonian. Hij pronkt in zijn verzameling met bijvoorbeeld telegrammen waarin uitroeiing van Armenen wordt bevolen. Kopieën zijn het.

De Armeense genocidemaffia zet veelvuldig kopieën in om vervalst materiaal als echt te slijten. Kopie wil zeggen dat je echtheid niet kan onderzoeken. Anders komt immers het bedrog boven water. 

Als je dus van kant Armenen en co over een document hoort die een kopie is dan weet je bij voorbaat dat je een vervalsing voor je hebt. Als de herkomst ervan ook nog eens wazig en dubieus is, dan is het gegrandeerd kassa. 

Dit notitieboekje die aan Talaat Pasja wordt toegeschreven, is de zoveelste voorbeeld van deze flessentrekkerij.

Dader terreur in Frankrijk uit 1982 opgepakt. Waar blijft Turkije?

In de Gelderlander was gisteren het volgende bericht te lezen:

Verdachte aanslag Parijs 1982 gepakt

De Jordaanse autoriteiten hebben een man opgepakt die in verband wordt gebracht met de aanslag in 1982 op een Joods restaurant in Parijs. Zes mensen werden doodgeschoten en 22 raakten gewond in wat bekend is geworden als de aanslag in de Rue des Rosiers.

In dat jaar (1982) werden 16 onschuldigen vermoord door Armeense genocide-terroristen. Bijna alle slachtoffers waren Turken. De Armeense daders van de moorden op Orhan Gündüz, Erkut Akbay en zijn vrouw Nadide, Atilla Altikat en Bora Süelkan lopen nog altijd vrij rond.

Ik zeg tegen de Turkse justitie zet $ 100 miljoen neer voor een Taskforce die de Armeense moordenaars gaat opjagen. Zet alle middelen in. Ook de geheime dienst, collega's bij de Mossad, CIA, NSA en al die anderen die die criminelen kunnen helpen arresteren.




De Turkse diplomaat Atilla Altikat, omgebracht vanwege haat. Hij wacht nog altijd op bestraffing van zijn moordenaar. De Armeense dader die dit op zijn geweten heeft loopt nog steeds vrij rond.