Malta: de onschuld van de Turken

Op 30 oktober 1918 sloot het Ottomaanse Rijk met zijn oorlogsvijanden het wapenstilstandsverdrag van Mudros. Meteen erna begonnen zijn belagers met het uitvoeren van hun ontmantelingsplannen. In de oorlog hadden de Britten met hun Franse en Russische bondgenoten namelijk een geheim verdrag gesloten over hoe ze dit rijk zouden verdelen.

Het geheime verdelingsverdrag van Sykes-Picot uit 1916.

Hun verdelingsplannen moesten ze wel kunnen rechtvaardigen. Dat kon door de Turken via een oorlogstribunaal veroordeeld te krijgen voor oorlogsmisdaden. Daar ze in de oorlog met propaganda de Turken zwart hadden gemaakt met uitroeiing Ottomaanse Armenen was dat een geschikte manier.

De Turken zelf hadden processen gevoerd om onderling politieke geschillen te slechten. Ook dachten ze zo met de vredesonderhandelingen gunstige voorwaarden te verkrijgen.
Deze processen voerden ze in 1919-1920 (zie ‘De Ottomaanse krijgsraden van 1919-1920’). Maar de geallieerde bezetters waren niet te spreken over de wijze waarop dit te werk ging. Ze spraken over travestie van recht. De internationale rechtsregels werden immers met de voeten getreden.

Daarop namen de Britten zelf het heft in handen om de Turken veroordeeld te krijgen. Ze deporteerden ruim honderd Ottomaanse officials naar het eiland Malta in afwachting van hun processen.

Door de Turken op een eerlijke wijze te veroordelen hoopten de Britten goodwill te kweken bij het afbreken van het Ottomaanse rijk. Het publiek vindt het meestal geen punt om veroordeelde misdadigers kaal te plukken.

Het materiaal van de processen uit 1919 voldeden niet aan rechtsnormen, dus gingen ze op zoek naar echte bewijzen. De Ottomaanse archieven stonden onder de controle van de Britten, dus die werd onderste boven gekeerd. Tevergeefs. Ook de Amerikaanse archieven keerden ze onderste boven. Daar bevonden zich immers ene na andere “ooggetuigenverslagen” van Amerikaanse christelijke missionarissen en diplomaten.

Dit kwam omdat de VS tot april 1917 neutraal was gebleven. Hierdoor had ze in 1915 (het veronderstelde genocidejaar) vele mensen in het Ottomaanse rijk rondlopen. Maar deze getuigenissen bleken onbruikbaar. Het betrof tweedehands getuigenissen of oncontroleerbare geruchten. Dus ook onbruikbaar voor een eerlijke veroordeling.

De eigen publicatie van de Britten uit 1916 “De bejegening van Armenen in het Ottomaanse Rijk 1915-1916” vol met” bewijzen” lieten ze wijselijk links liggen. (het was immers een product van hun Leugenfabriek)

Tenslotte konden de Britten niets anders doen dan de aangeklaagde Turken eind 1921 vrij te laten. De aanklachten waren onhoudbaar gebleken.

De Armenen en hun volgelingen lopen met een wijde boog om het Malta-tribunaal heen. Het is namelijk voor ze een zelfmoordknop.
 
 

De basis van de Armeense genocideclaim: oorlogspropaganda

De Armeense claim is gefundeerd op propaganda uit de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Haar basis werd gelegd door de Britse oorlogspropaganda-afdeling, Wellington House genaamd. Het doel van de Britten met deze afdeling was om de oorlogsvijanden zwart te maken. Dat waren het Ottomaanse rijk van de Turken en Duitsland.

Door deze tegenstanders zwart te maken kon er aan het thuisfront meer steun voor de oorlog gewonnen worden. Tegen slechte mensen oorlogvoeren wekt bij onderdanen vechtlust op. Ook zullen de soldaten meer gedreven zijn in de strijd.

Een ander doel van de Britse oorlogspropaganda was om steun te krijgen van de Verenigde Staten. Deze gigant wilde namelijk neutraal blijven in de oorlog.

In de VS werd door de Britten via diverse kanalen propaganda verspreid in de vorm van boeken, geschriften, artikelen in de kranten en dergelijke. Hierbij werden allerlei belangrijke mensen ingezet die aanzien hadden, zo konden hun beweringen overtuigender overkomen.

Op deze manier werd de publieke opinie in de VS bewerkt. Waarna deze dan bij de Amerikaanse regering vragen ging stellen (bijvoorbeeld: "Waarom de regering niet aan de zijde van de Britten tegen de bad guys ten strijde wilde trekken?"). Pas halverwege 1917 zwichtte de VS en koos het de kant van de Britten in de oorlog.

De Britten publiceerden in 1916 hun anti-Turkse werk “The treatment of Armenians in the Ottoman Empire 1915-1916” *. In deze publicatie werden de Turken compleet door het slijk gehaald. Honderden zogenaamde ooggetuigenissen over misdaden Turken werden breed uitgemeten.

*ook wel genoemd: “Bryce Report” of “Blue Book”. In Nederlands: “De bejegening van Armenen in het Ottomaanse Rijk 1915-1916”

De Britten hadden overigens ook de Duitsers zwart gemaakt met een publicatie vol getuigenissen over wandaden en gruweldaden op de Belgen. Zoals dat Duitsers kinderen de handen afhakten of van de lijken van Belgische slachtoffers zeep maakten. Deze publicatie is later door historici - om begrijpelijke redenen - de grond ingeboord.

Heden wordt de tegen de Turken gerichte productie van een oorlogspropaganda-afdeling als bewijs voor de Armeense ‘genocide’ verkondigd. Professoren die achter de Armeense claim staan zwaaien ermee.

Maar ze maken een belangrijke fout:

Een werk van een oorlogspropaganda-afdeling kan nooit en te nimmer als bewijs dienen.

En dat was ook gebleken met de doodskus van de Armeense “genocide”:

het Malta-tribunaal.




Update:
In april 2013 heb ik diverse artikelen over de Britse oorlogspropaganda geschreven, zie de serie ‘De Britse Leugenfabriek‘.

Neo-nazi’s en de Armeense "genocide"

Eerder hebben we het gehad dat waar er haat tegen anderen is, de Armeense genocide kan gedijen. De ChristenUnie had zoals eerder getoond geen problemen met haat tegen de ander (zie in Afkeer van buitenlanders en de ChristenUnie).

Er is nog een haatzaaier die onze aandacht verdient. Dat is de VVD-kamerlid Van Baalen. Hij was één van de kamerleden die ervoor zorgde dat de Armeense genocide-motie in december 2004 in stemming werd gebracht.
 

Van hem is bekend dat hij geen moment onbenut laat om Turkije aan te vallen. Voor het geringste staat hij op de barricaden om in de Tweede Kamer te proberen Turkije aan de schandpaal te nagelen.

Het is ook verklaarbaar als we naar zijn verleden kijken. Hij blijkt een neo-nazi te zijn geweest. Zulke mensen moeten niks hebben van buitenlanders en alles wat afwijkt van de norm. Klasgenoten van hem hebben bijvoorbeeld verklaard dat hij wilde dat een gehandicapte mede-leerling een spuitje kreeg.

In de kranten en op tv kwamen meer en meer van zijn neo-nazi-verleden naar boven. Ene na andere klasgenoot van hem getuigde in de media over zijn houding als neo-nazi. Dit werd van Baalen allemaal teveel. Omdat hij toentertijd campagneleider van de VVD was, trok hij zich terug.

Naderhand werd via een doofpot-affaire zijn naam gezuiverd. Een club met ondermeer een mede- VVDlid zorgde daarvoor.
Maar de sporen van zijn ware aard zien we terug in zijn houding tegen Turkije. De Armeense genocide-aantijging is voor figuren zoals hem een bruikbaar instrument om hun aversie te ventileren. 



Update:
Deze kerel is moreel corrupt. Doet alsof hij ergens aanwezig is, en nietsnuttend duizenden euro's cashen.(bron: Hans van Baalen (VVD/D66) GRAAIT 58.500 EURO) 

En we hebben een winnaarrr: EuroVVD'er Hans van Baalen is de GROOTSTE INTEKENDIEF VAN BRUSSEL. Bovenstaand diagrammetje van de statistieknerds van VoteWatch.eu laat zien dat hij had ingetekend op aanwezigheid bij 514 eindstemmingen van het Europese Parlement, maar in 38 procent van die gevallen NIET gestemd heeft.

Sarkozy en de Armeense connectie

Sarkozy (die zijn echtgenote Cecilia een half jaar af moest staan aan een andere kerel) is door de Franse kiezer gekozen tot president. Deze hobbit - hij is 1,60 - is een felle tegenstander van de Turkse toetreding tot de EU. Het is dus begrijpelijk dat hij zich omringt met mensen die Turkije niet moeten.

Zijn naaste medewerker en adviseur is Patrick Devedjian (“Patrick Devedjian, kamerlid en naaste medewerker van Sarkozy...”, zie in artikel uit de Algemeen Dagblad “Kleine vechtersbaas bereikt zijn doel”).

Deze Armeense Fransman was in het verleden een advocaat van de Armeense terreurbeweging Asala geweest. Zijn kameraden zaaiden in 1983 dood en verderf op het Franse vliegveld d’Orly (8 doden en tientallen gewonden) waarna hij probeerde de moordenaars uit de gevangenis te houden.

In een artikel van de dagblad NRC gaf Devedjian iets bijzonders toe (NRC 11 oktober 2006 “Historisch debat per wet beslechten“):

“De Armeniërs waren in 1915 in oorlogssituatie hulptroepen van Frankrijk”.

We lezen hier dat de Armenen aan de zijde van de Fransen tegen de Ottomaanse Turken oorlog voerden. Dit landverraders-gedrag van de Armenen is overigens ook door andere bronnen bevestigd zoals de Armeense leider Boghos Nubar in 1918.

Toen het Ottomaanse rijk de Eerste Wereldoorlog verloor, werd Anatolië door haar oorlogsvijanden bezet. In Cilicië (regio in Adana) hield de Armeense Legioen onder Frans bevel huis onder Turkse burgers.
De Fransen hadden de Armenen het gebied beloofd omdat de Armeense landverraders hun steentje bijdroegen in de oorlog tegen de Ottomaanse Turken. Dus het gebied zuiveren van de Turken mocht geen probleem zijn.

Mede door deze misdaden van de Armenen werd de woede van de Turken gewekt waarna er een strijd losbarstte onder leiding van Mustafa Kemal Pasja. De Franse meesters van de Armenen werden in de pan gehakt waarna deze zich uit de voeten maakten.
De Armenen wisten dat, nu hun meester ervandoor was gegaan, ze niet achter konden blijven. Omdat de etnische zuivering van Cilicië mislukte zouden ze zich immers ongemakkelijk voelen met hun Turkse buren die best wisten wat ze zoal hadden uitgespookt.

De Fransen zijn deze smadelijke nederlaag tegen de Turken niet vergeten. Omdat ze hun Armeense vazallen in de steek hadden gelaten, voelden ze ook een ereschuld. Ze waren immers hun belofte voor een Armeense gebied in Anatolië niet nagekomen.
 
Nu wordt Turkije afgerekend met de Armeense claim. Vorig jaar heeft Frankrijk een wetsvoorstel ingediend om het bekritiseren van de Armeense genocide-claim strafbaar te stellen. Wie dat doet kan rekenen op tienduizenden euro’s boete en gevangenisstraf. 

Update: 
Vergelijk de plannen in december 2011, die werden nadien door de Franse Constitutionele Hof afgeschoten, zie de serie De Frans Armeense Stalinwet.

Maar Turkije sloeg hard terug. Aan miljarden euro’s werden contracten met Franse bedrijven ingetrokken. Fransen snijden zich dus in de vingers door de Armenen te steunen.
Omdat Patrick Devedjian nu het machtscentrum van de Fransen heeft bereikt (hij neemt het partijleiderschap van Sarkozy over) kan deze Armeense Fransman nog meer invloed uitoefenen om de Armeense mythe na te jagen en op te dringen aan anderen. De vraag is hoever de Fransen hierin zullen gaan. Op een gegeven moment zal eigenbelang toch voorgaan ("Gaan voor Armenen of de miljarden?").

Dan zal een déjà vu volgen: het in de steek laten van Armenen door de Fransen. 

Update 2: 
Devedjian blijkt in het verleden lid te zijn geweest van de gewelddadige extreemrechtse antisemitische groepering Occident. De Franse regering had het daarom in 1968 verboden. Wie weet was zijn vader één van Armenen geweest die nazi-hielen heeft zitten te likken.
 

Afkeer van buitenlanders en de ChristenUnie

De beschuldiging van de Armeense genocide is in feite een haatcampagne. Haatcampagne tegen de Turken.

Een vrijgesprokene (het Malta-tribunaal) proberen alsnog schuld aan te praten. Nalaten gebruik te maken van rechtsorganen. Nee, in plaats daarvan bij christenbroeders janken en zeuren is wat we zien.

Waarom? Omdat Armenen & Co geen bewijs hebben, in rechtbanken zouden de claims Armenen neergesabeld worden. Het drijft immers op vervalsingen, bedrog en misleiding.
Daar het een haatcampagne is, vind het alleen gehoor bij mensen die het gewoon is anderen te haten en die lijden aan xenofobie*.
*afkeer van alles wat vreemd is zoals buitenlanders, andere godsdiensten, enz.

Bij de christenfundamentalisten van ChristenUnie zien we dit element van haat eveneens terug. Wat blijkt?
Deze christenfundamentalisten zijn één van de grondleggers van een partij in het Europese Parlement die de Onafhankelijkheid & Democratie heet. Het is een conservatieve, streng christelijke partij. Hans Blokland van de ChristenUnie was in 2004 persoonlijk betrokken bij oprichting van deze haatclub. In deze club hebben vooral extreem-rechtse groepen uit Europa zich gebundeld.

Wie zitten er allemaal in? De ChristenUnie zit er samen met de andere kleine christenfundamentalisten-partij SGP uit Nederland.
De Grieken hebben er George Karatzaferis als afgevaardigde. Hij is bekend om zijn antisemitische en xenofobe ideeën.
De Fransen hebben een Le Pen-kloon (Philippe de Villiers) als deelnemer.
Van de Poolse kant zit er de Liga van Poolse Families in deze Europese haatclub. Zij is ook niet vies met antisemitische en xenofobe opvattingen. Deze christenfundamentalisten maken overigens ook deel uit van de Poolse regering.

De ChristenUnie is dus één van de stichters van een Europese partij waarin zich racisten en haatzaaiers hebben verzameld.

We hebben nu een indruk van het ware gezicht van de ChristenUnie. Dat gezicht heeft een haat tegen anderen. Bij hun is er blijkbaar een dergelijke onderstroom aanwezig. Anders ga je je immers niet binden met een club van xenofoben en jodenhaters.

En zie ook hoe nep de ChristenUnie is:
In hun wetsvoorstel om bekritiseren van de Armeense leugens strafbaar te stellen, predikt zij  tolerantie en dergelijke. Zie http://www.24april.nl/wetsvoorstel_ontkenning.html:

“In een samenleving waarin mensen, opvattingen en religies en levensovertuigingen verschillen, zijn tolerantie en bereidheid tot dialoog basiswaarden op zichzelf.“

Maar dit is niet alles.
De ChristenUnie kreeg bij het indienen van haar wetsvoorstel steun van LBR (Landelijke Bureau Racismebestrijding) en de CIDI (deze bestrijdt antisemitisme en dergelijke).
LBR en CIDI bestrijden antisemitisme, racisme en haat tegen buitenlanders, maar blijken in zee te zijn gegaan met de oprichter van een Europese partij vol met haatzaaiers en antisemieten. Deze onnozelen zijn er dus goed ingetuind.

ChristenUnie en PvdA op ramkoers?

Er is nu een nieuwe regering in Nederland. Deze bestaat uit het CDA, PvdA en de ChristeUnie. Die laatste twee hebben nu wel een probleem.

Vanwege het PvdA-partijlid Albayrak. Deze lag ook onder vuur van de Armeense lobby, haar wilden ze uit de kandidatenlijst Kamerverkiezingen omdat ze geen uitspraak wilde doen of er wel of niet een genocide op de arme Armenen was gepleegd. Ze zei dat de bronnen en bewijzen waarmee Armenen en co aankomen “vervuild” waren (een diplomatieke manier om aan te geven dat het vervalsingen waren).

De partijleider van de PvdA, Wouter Bos, nam het toen voor haar op. Hij zei dat bij deze kwestie men te gemakkelijk het woord genocide in de mond nam. Dus dat onzorgvuldig wordt omgegaan met het gebruik van de term genocide.

Bos heeft gelijk. Als politici lukraak vonnissen gaan vellen over volkeren, dan is men verkeerd bezig. Daarvoor zijn rechters aangesteld. Zoals eerder gezegd hebben ze in Den Haag zulke rechters.

Het wetsvoorstel van ChristenUnie is door de Raad van State (adviseur Tweede Kamer) afgewezen. Desondanks wil deze partij het in de Tweede Kamer in stemming brengen. We zullen dan een botsing tussen ChristenUnie en PvdA meemaken.