(vervolg van deel I)
Maar Turkije protesteerde tegen deze poging om haar volk te veroordelen als nazaten van genocidedaders. Ze beloofde harde maatregelen als de resolutie voor stemming doorgezonden zou worden naar het Congres.
De VS gebruiken in Turkije militaire bases om de oorlogen in Irak en Afghanistan te kunnen voeren (70% bevoorrading aan wapens, voedsel en dergelijke van de Irak-oorlog loopt via de luchtmachtbasis Inçirlik in Turkije). Die basis dreigde Turkije te sluiten. Ook gaf een Turkse generaal aan dat als de resolutie aangenomen zou worden dat de relatie tussen Turkije en VS ernstig zou verslechteren. Turkije is één van de belangrijkste bondgenoot van de VS in de regio.
Ook trok Turkije haar ambassadeur terug voor overleg (dit doen landen meestal als teken van ongenoegen).
Verder had president Bush de buitenlandcommissie verzocht om er van af te zien omdat de relatie met Turkije broodnodig was. De belangen van VS zouden anders ernstig geschaad worden. Ook voormalige ministers van Buitenlandse Zaken zoals Henry Kissinger, Madeleine Albright en Colin Powell waarschuwden dat deze resolutie-plannen de belangen van de VS niet ten goede kwam.
Tenslotte blijkt dat de verwachte meerderheid voor aanname van de resolutie in het Huis van Afgevaardigden was verdwenen. Diverse Congresleden die eerst voor zouden stemmen begonnen in te zien dat ze hun eigen natie een slechte dienst zouden bewijzen door de Armeense lobby na te praten.
Hoe heeft deze politieke geharrewar allemaal kunen ontstaan?
De Armeense lobby is goed in het bewerken van parlementsleden. Ze zetten de stem van de Armeense kiezers in de strijd om hun claim bij parlementsleden aan de man te brengen.
Ze zeggen: 'zorg ervoor dat er een resolutie aangenomen wordt waarin de Turken veroordeeld worden, dan adviseren wij onze kiezers om op jullie te stemmen'.
Hiermee boekten ze bijvoorbeeld succes in Frankrijk: daar werd een wetsvoorstel aangenomen die bekritiseren van hun Armeense genocide nog zwaarder straft: in plaats van een kleine boete riskeert men 1 jaar gevangenisstraf en 45.000 euro boete.
Amerikaanse Congresleden met veel Armenen in kun kiesdistricten hadden gelobbyd bij collega’s (zo hoopten ze op Armeense stemmen tijdens verkiezingen voor Congres-zetels).
De sleutelfiguren in deze kwestie hadden in hun kiesdistricten veel Armenen:
-voorzitter van de buitenlandcommissie Tom Lantos
-de opsteller van de resolutie Adam Schiff
-voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi (deze beslist of een resolutie in stemming gebracht wordt).
Allen probeerden onder invloed van de Armeense lobby de Turken veroordeeld te krijgen voor iets waarvan ze allang vrijgepleit zijn (het Malta-tribunaal). Ze faalden.
