In deze serie kwam de pro-Armeen Cengiz Aktar eerder aan bod (zie deel I). Gisteren schreef hij een ander artikel dat uitblinkt in intellectuele armoede. Vandaar dat ik nog een artikel zal besteden aan beweringen van deze ‘professor’.
Hij gaf zijn artikel de titel 'Muslim Armenian' (‘Armeense Moslims’). Daarmee doelde hij op de Armenen die in WO1 de islam hadden aangenomen.
De reden dat hij dit onderwerp aansneed was een conferentie die de Hrant Dink Stichting* op de Turkse Boğaziçi universiteit had georganiseerd. Het ging over geislamiseerde Armenen destijds.
* Opgericht na de dood van Dink. Het is een aan pro-Armeense groupies gelieerde organisatie zoals de ex-terrorist Taner Akçam. Onder de mom van het gedachtegoed van Dink uitdragen proberen ze de Armeense versie van de historie door de strot van het publiek te duwen.
De historicus Maxime Gauin schreef dat die figuren met deze stichting anti-Turkse preken geloofwaardigheid proberen te geven wat in tegenspraak is met het tolerante gedachtegoed van Dink (zie in Hrant Dink’s “Heirs” Should Be More Coherent). Het is dus een dekmantel-organisatie van de Armeense G-maffia.
In het buitenland zijn de Armenen en hun handlangers vastgeraakt, dus wordt nu binnen Turkije gepoogd om doorbraken te forceren*. Deze organisatie is een voorbeeld van die slinkse truc. Blijkbaar is één van de strategieën van deze maffia daarbij het inspelen op de religieuze deel van de bevolking. Zoals Ihsan Yilmaz deed (zie deel III) en nu Aktar doet.
* Dit bedoelde nou ik eerder:
je moet deze charlatans geen hoop geven. In plaats daarvan geeft men ze op Turkse universiteiten een platform om hun trash te slijten.
 |
| Cengiz Aktar |
Volgens Aktar zouden er nu door die bekeringen miljoenen moslims van Armeense afkomst in Turkije wonen. Dat cijfer is duidelijk uit de duim gezogen. Volgens Britse documenten waren er na WO1 bijna 1 miljoen Armeense overlevenden.
Laten we aannemen, dus denkbeeldig, dat de door de Armeense G-maffia vaak verkondigde dodencijfer van 1,5 miljoen Armenen klopt. Dan kom je uit op 2,5 miljoen Armenen vóór de oorlog uitbrak.
Er is dan geen ruimte voor massale bekeringen. Tenzij het aantal Ottomaanse Armenen voor WO1 uitbrak in de orde van 3 miljoen of meer moet zijn geweest. Maar zelfs in het fantasie-universum van Armenen halen ze dat cijfer niet eens.
Dat miljoenen-cijfer van Aktar is dus uit de duim gezogen. Zelf denk ik dat het slechts om enkele duizenden ging, hoogstens enkele tienduizenden. Dat die dan miljoenen nazaten zouden voortbrengen is een sprookje.
Inhoudelijk ging Aktar ook in op de twee cruciale dagen in april 1915. Hij verbaast zich over dat critici een link leggen tussen 24 april (de arrestatie van de Dashnaks) en 25 april (invasie Gallipoli).
April 24 en 25 1915 samengevat:
Westelijk Anatolië nadering van bijna 100.000 vijandelijke soldaten, oostelijk Anatolië massale opstanden Armeense guerrilla. Dan kun je wachten en in je machtscentrum een tweede opstand laten ontstaan en tevens toestaan dat het verdedigingsfront in oostelijk Anatolië instort. Erna kon westelijk Gallipoli front niet standhouden en vallen. Resultaat: Turken na nauwelijks een half jaar de oorlog verloren. Met dank aan de Ottomaans Armeens gejudas. Dat scenario torpedeerden de Turken met de relocatie-maatregelen.
De reden dat Aktar die militaire reden voor handelen Turken niet noemt is omdat anders een genocide onverkoopbaar is.
Erna tovert hij een motief voor deze actie van de Ottomaanse Turken in 1915: ze wilden de christenen uitroeien. Er moest in Anatolië één volk achterblijven volgens deze redenering.
Zoals in een eerdere analyse getoond, bleek dit een leugen: na WOI waren er bijna 2 miljoen Ottomaanse Grieken en ruim 1 miljoen Armenen (van de ongeveer oorspronkelijke 1,3 - 1,5 miljoen) in leven.
Oftewel: De Ottomaanse Turken hadden hun misdaad compleet verzaakt.
Ik blijf me elke keer verbazen hoe zulke leeghoofden toch aan universitaire titels kunnen komen. (nog een artikel over deze leeghoofd)
(deel V)
