België, de genocidedader van Congo, zoekt medemisdadigers

Gisteren heeft het Belgische parlement de charlatan uitgehangen.

Schijnheilig riepen ze Turkije op om de banden met Armenië aan te halen, de grenzen te openen en samen te werken. Erkennen van de Armeense leugens* zou bijdragen aan de onderlinge verzoening beweerden de Belgische huichelaars.

* Turken moeten hun voorvaderen dus slijten als nazi’s. Op basis van fraude en bedrog, zie de menige artikelen hierover op deze weblog.

Maar België heeft geen enkel recht van spreken. Niet alleen omdat dit christelijke symboliek is (medechristenen met een symbolische show steun betuigen). Of dat politici niet de autoriteit hebben om een vonnis voor een genocide uit te spreken.

Maar vanwege het gitzwarte verleden van de grootouders van die Belgische charlatans.

Afrika heeft zwaar geleden onder westers kolonialisme. Plundering en vernietiging was sinds de 17^e eeuw aan de orde van de dag. Maar eind 19e eeuw bereikte deze hebzucht van (christelijke) naties zijn hoogtepunt.

De Europese koloniale mogendheden besloten toen Afrika onderling te verdelen. De Belgische koning Leopold II kreeg in 1885 Congo als privébezit in handen (onder “Kongo Vrijstaat”). Leopold verwierf er grote rijkdom mee door het land meedogenloos te exploiteren (uitvoer rubber, goud en ivoor).

Leopold II, de slager van Congo.

Bij het plunderen en leegroven van Congo pleegden de Belgen op grote schaal gruwelijke misdaden.

Hoe de Belgen tekeer gingen kan met het volgende beseft worden:

Om zo min mogelijk kosten te maken moesten Belgische soldaten voor elke kogel dat ze afvuurden, aantonen dat ze er een Congolees mee hadden omgebracht. Daarom hakten soldaten handen van hun Congolese slachtoffers af om het als bewijs te tonen. Als ze kogels hadden verbruikt voor andere zaken (bijvoorbeeld de jacht), dan gingen ze handen van willekeurige voorbijgangers afhakken.

Daders deze misdaden zoeken nu de onschuldige Turken als partners in crime.


Zelfs kinderen werden niet ontzien door de Belgische misdadigers.

De Belgen gingen zo te keer dat de internationale gemeenschap genoodzaakt werd om in te grijpen. Leopold II werd gedwongen om zijn prive-kolonie in 1908 over te dragen aan de Belgische overheid.

(Voor de Congolezen was de ellende erna dus nog niet over: de Belgische staat nam het roer over bij plunderen van hun land, deze keer op minder bloedige wijze.)

Volgens schattingen werden er in die kwart eeuw ongeveer 10 miljoen Congolezen gedood door toedoen van de Belgische golddiggers. Om de sporen te wissen van zijn misdadige optreden liet de Belgische koning de staatsarchieven over Congo vernietigen.

Vanaf het begin was de Belgische staat betrokken bij deze genocide op de Congolezen. Zoals door middel van wetten en leningen. Maar desondanks heeft België deze genocide op de zwarte medemens niet erkend.

Nog altijd hebben de Congolezen de gevolgen van deze megatrauma niet verwerkt. In het land zijn de meedogenloze methodes van de Belgische kolonisator gekopieerd. Miljoenen zijn de afgelopen jaren gestorven in het geweld dat nog steeds voortduurt.

België zou zelf het voortouw kunnen nemen om een eind aan te maken aan het geweld. Om te beginnen met het bieden van excuses door hun politieke leiders en hun koning voor wat ze de Congolezen in het verleden hebben aangedaan.

En niet laf door onschuldigen als genocidedaders aan te wijzen. 

UPDATE 28juli15:

Ongeveer een eeuw later werd door toedoen van diezelfde België een buurland van Congo blootgesteld aan een genocide. Het betreft de genocide van Rwanda in 1994.

België blijkt de genocide in Rwanda hebben veroorzaakt (zie artikel Volkskrant “Dehaene erkent rol België in genocide Rwanda”).

Er waren Belgische troepen gelegerd die de orde moesten handhaven namens de VN. Toen enkele van ze gedood werden trok België alle soldaten terug. Het gevolg was dat de Hutu’s geen hindernissen meer hadden om zich op hun Tutsi slachtoffers uit te leven.

(Vergelijk de rol die de Nederlandse VN-soldaten van Dutchbat in de genocide van Srebrenica hebben gespeeld: ook lafheid en angst ontketende daar een genocide.)

Henry Morgenthau: De Joodse nazi (III)

(deel II)

Henry Morgenthau, de Amerikaanse ambassadeur in het Ottomaans Rijk, bleek dus een ordinaire bedrieger te zijn geweest.

In de Turks-Armeense kwestie liet hij zich ook niet onbetuigd in leugens en bedrog. In deel I gaf ik twee voorbeelden (Spaanse Inquisitie en levensverzekeringsgelden). Ik wil meer leugens van deze icoon van de Armeense G-maffia belichten*.

* Ze zijn te vinden in zijn publicatie uit 1918. Op internet kun je het nalezen in de Internet Archive. (Klik hier voor het e-book in pdf).

Zijn lezerspubliek betrof christenen. Om ze tegen Turken op te jutten, schrijft Morgenthau dat ze bij de Turken bekend zouden staan als honden en dat de Turken hun levens minder waard zagen dan hun vee* (pagina 276).

* En diegene die ze zo zagen, benoemden ze tot ministers, parlementsleden, enzovoorts. Dat kan alleen in deze krankzinnige universum van Morgenthau.

Voorgaande beschuldiging wil hij met een gesprek geloofwaardig over laten komen. Het betreft een gesprek tussen een Turk en zijn zoon (pagina 276-277). Die vertelt de zoon over een kudde zwijnen die ze zien. En dat ze ondanks verschillen in kleur en formaat zwijnen bleven. Dat zou ook bij christenen het geval zijn aldus de Turkse vader. Het gesprek is overduidelijk verzonnen. Het dient om in te spelen op christensentimenten van de lezer. 

Volgens Morgenthau was de favoriete bezigheid van de Turken met christenen ze martelen en afslachten (pagina 130). Ze genoten ervan om weerloze Armeense mannen en vrouwen af te slachten (pagina 301).

Allerlei afgrijselijke martelmethoden* pasten de wrede, demonische Turken op de Armenen toe (pagina 306-307). Meestal als het donker was. Om het schreeuwen van de lijdende Armenen te overstemmen maakten de Turken herrie met trommels en fluiten.

Geloofwaardig? Ja, in dit zieke fantasie-universum van deze flessentrekker.

* Bij martelen raadplegen de boosaardige Turken dus ook documenten uit de Spaanse Inquisitie).

De aartsleugenaar gaat verder met zijn fantasieverhalen om de Turken door het slijk te halen.

Op pagina 312 lezen we dat de Turken zaten op te scheppen dat ze door gebruik te maken van knuppels en dergelijke als moordwapen geen kogels verspilden. Na zo Armenen afgeslacht te hebben gingen betrokkene Turken in herbergen opscheppen over hoeveel elk vermoord had. Ze hielden namelijk bij hoeveel Armenen elk om zeep had gebracht.

Doe je de scene voorstellen. Het is net of men met een filmcamera er steeds bij stond te filmen. Dat komt omdat het een verzonnen tafereel is.

“Hoeveel Armenen heb je afgeslacht? 10? Zo weinig maar. Ik heb dubbel zoveel vermoord.”

Deze taferelen lijken op feesten, jubelen en plezier maken door de Turken bij plegen gruwelijke misdaden op Armenen. Ze hebben gemeen dat men de Turken zo aan de lezer als demonische figuren wil slijten.

De Ottomaans Turkse autoriteiten laten ook gevangenen vrij en verzoeken die om zich als “goede moslims” te gedragen voor naderende Armeense konvooien van de relocatie (pagina 315).

Dit is slechts een kleine greep aan verzonnen verhalen waarmee Henry Morgenthau Turken door het slijk haalde. Maar in zijn werk uit 1918 is er nog een kwaadaardige houding van hem tegen de Turken te vinden.

Slotopmerking voorgaande.

Als je deze verhalen leest lijkt het alsof de Turken straffeloos van alles uithaalden met de Armenen. Ze lijken wel duivels die tekeer gingen tegen weerloze medemensen.

Een bewezen leugenaar zoals deze Henry Morgenthau (van diverse zijden zwart op wit vastgelegd) zal natuurlijk van alles uit zijn duim zuigen. Die garantie heb je sowieso.

Maar hebben de Turken niks uitgespookt? Ja, ze hebben gegarandeerd kwalijke dingen gedaan. Alleen door al die opsmuk en overdreven onzin eromheen in deze verhalen krijg je neiging om er niks van te geloven. (zie voorbeelden hiervoor zoals met trommels herrie maken)

Maar, nu komen we bij het meest belangrijke: diegene die zich mee inlieten werden vervolgd. Dat is het cruciaal gegeven. Justitiële vervolging van Turken en anderen die misdaden tegen Armenen pleegden. Daarbij zijn er ook betrokkenen geëxecuteerd.

(deel IV)

Rusland: de überhypocriet

Rusland speelde een belangrijke hoofdrol in de Armeense kwestie.

Eeuwenlang zocht het Russische rijk een toegang naar warme zeehavens. In hun opmars kwamen ze het Ottomaanse rijk tegen. Door sluwe tactieken lukte het de Russen om stap voor stap richting de warme wateren te komen.

Daarbij maakten ze gebruik van de zware fout van het Ottomaanse rijk ten aanzien van minderheden. Overwonnen volkeren werden namelijk niet gedwongen bekeerd of verplicht hun identiteit op te geven. Daardoor kon er een kiem van potentiële tegenstanders intact blijven.

Op de Balkan ondervonden de Turken de gevolgen van hun blunder met de Bulgaren, Grieken, Serviërs en Roemenen. Ondanks bijna vijf eeuwen Turkse bestuur, konden deze volkeren zich nadien afscheiden en eigen staten vormen toen het Ottomaanse rijk er slecht voor stond. Daarbij trad Rusland op als instigator van opstanden.

Wat je zag was dat terwijl de Russen deze minderheden opstookten, Rusland van de andere zijde, in het oosten zoals in de Kaukasus, de Turken in de rug aanvielen. Die waren afgeleid en zagen de dreiging in hun rug niet aankomen.

(Soms werkte Rusland ook samen met andere vijanden van het Ottomaanse rijk zoals met de opstanden van Griekenland. Toen waren Frankrijk en Groot-Brittannië van de partij tegen het Ottomaanse rijk)

Bij deze opmars van Rusland kwamen in de 19^e eeuw de Armenen in beeld. Die boden zich als knechten aan om tegen het Ottomaanse rijk te vechten.

(Opvallende is dat sindsdien het de Armenen nooit goed is gegaan. Het moment dat ze met de Russen gingen samenwerken ging het bergafwaarts met ze. Het werd één en al ellende en uit elkaar gespatte dromen. Armenen hebben dat nog altijd niet in de gaten.)

Rusland kan in feite als de belangrijkste boosdoener voor wat in WO1 de Ottomaanse Armenen is overkomen aangewezen worden. Armenen dachten met zo’n grote vriend wel even Oost-Anatolië in handen te krijgen voor hun gedroomde staat. Ze faalden.

Waarna ze de genocide-aantijging uit de toverhoed haalden om dit mislukken te maskeren. Rusland weet best wat er destijds had plaatsgevonden (in hun archieven kan men massale gejudas van de Armeense Dashnaks vinden, naast omvangrijke massamoorden door Armenen op Turken).

Het was dus geen wonder dat Rusland in april hun knechten te hulp schoot met hun (zoveelste) betekenisloze erkenning van de Armeense ‘genocide’.  

Diezelfde hypocriete houding van Rusland kwamen we gisteren weer tegen. Met de bewezen genocide van Srebrenica*, waar Serviërs duizenden moslims afslachten.

* Deze genocide is dus door een internationaal tribunaal als zodanig bestempeld.

Een VN-resolutie van Groot-Brittannië om het aan te merken als genocide werd door een Russisch veto verworpen.

Henry Morgenthau: De Joodse nazi (II)

(deel I) 

Eerder schreef ik dat Morgenthau door de mand was gevallen als een ordinaire bedrieger.

Eén van die ontmaskeraars was de historicus Harry E. Barnes. Die beschreef ook allerlei bedrog van Henry Morgenthau. Zoals dat de Duitse bankiers Duitsland vroegen om nog twee weken te wachten voor die zich in WO1 zou mengen. Ze zouden eerst hun Amerikaanse bezit hebben willen verzilveren en daar tijd voor nodig hadden beweerde de leugenaar Morgenthau in zijn boek.

(zie op pagina 245 in ”Genesis of the World War” van Barnes, link van dit E-boek is in pdf)

Een andere ontmaskeraar van deze bedrieger was de Amerikaanse journalist George A. Schreiner. Hij was destijds ook in het Ottomaanse Rijk en had Morgenthau tientallen keren ontmoet. Hij kende dus de situatie toen en de mensen die Morgenthau in zijn boek beschreef. Na lezen publicatie Morgenthau met ene na andere leugens erin, schreef hij een pittige brief naar hem. In zijn brief, gedateerd 11 december 1918, gaf hij de leugenaar ervan langs.(Voor details zie boek professor Heath Lowry, pagina 60-68. Zie hierna)

Meer recenter is wat professor Heath Lowry boven water heeft gehaald over de oplichter Morgenthau. De gigantische schaal aan bedrog en fraude waarmee deze diplomaat zich inliet legde hij bloot in een publicatie uit 1990. In The Story Behind Ambassador Morgenthau’s Story (Het verhaal achter het verhaal van ambassadeur Morgenthau) maakte het publiek kennis met het omvangrijke bedrog van de voormalige Amerikaans ambassadeur*.

* Omdat Lowry één van hun iconen van zijn voetstuk liet vallen heeft de Armeense G-maffia erna hem verketterd en lange tijd uit het circuit kunnen houden. Lowry is overigens terug. Eerder had hij ook de vervalste Hitler-citaat ontmaskerd als bedrog. Ben benieuwd welke (pro-) Armeense fraude hij de komende tijd zal exposen.

 

Heath Lowry, de schrik van de Armeense G-mafffia.

Dat Henry Morgenthau zich inliet met leugens is dus door meerdere zijden bewezen. Maar deze figuur bedreef ook andere verwerpelijke praktijken.

(deel III)

Henry Morgenthau: De Joodse nazi - Intro

Henry Morgenthau was de Amerikaanse ambassadeur in het Ottomaanse Rijk tijdens WO1.

De VS en het Rijk verklaarden elkaar toen niet de oorlog. Pas op 23 april 1917, dus nadat de Turken 2,5 jaar in oorlog waren, werden alleen de diplomatieke banden verbroken. Daar Morgenthau tijdens 1915 dienst had lijkt hij een interessante bron.

We hebben meerdere boeken en ander materiaal van zijn hand over 1915. Alleen dat materiaal is zwaar vervuild. 

(Zijn boek Ambassador Morgenthau’s Story / Ambassadeur Morgenthau’s verhaal uit 1918 is de meest bekende van dat materiaal. In deze analyse richt ik me daarop.)

Dat Morgenthau aan de basis zat van de hulporganisatie Near East Relief (NER) was een veeg teken. (NER sleepte dus bijna 2 miljard dollar binnen met kwaadaardige propaganda gericht tegen de Turken.)

Anti-Turkse filmposter NER:
bloeddorstige, rovende Turk.

Dat materiaal van Morgenthau over die periode is waardeloos omdat hij ontmaskerd is als een aartsleugenaar. Dat bedrog waarmee hij zich inliet kwam hier op de weblog zijdelings enkele keren aan de orde.

Zoals zijn uit de duim gezogen verhaal van de Spaanse Inquisitie die te vinden is in zijn boek uit 1918.

Een andere grote leugen van hem was zijn verzonnen gesprek met Talaat Pasja over opeisen levensverzekeringsgelden van omgekomen Armenen. Er zijn meer verzonnen verhalen in dat boek te vinden. Je kan ze traceren als je tijdens het lezen je jezelf afvraagt of het geschrevene wel kan of logisch is. Ook kom je verhalen tegen die vallen onder één van de kenmerken van de Armeense gruwelpropaganda.

Zijn frauduleuze aard kwam je dus tegen in de Armeense kwestie. Maar ook op ander vlak is de fraudeur* Morgenthau door de mand gevallen.

* Het is toch verbijsterend om te beseffen hoeveel fraudeurs en flessentrekkers in het circuit van de Armeense “genocide” rondhangen. Allemaal bewezen oplichters, we hebben het van alle kanten zwart op wit. Wat zegt dit ons over de Armenen en hun beschuldiging? En om het erger te maken: wat zegt het ons over westerse universiteiten die zulk materiaal serieus nemen en ermee de Turken een genocide-daderschap proberen aan te smeren?

(deel II)